နားၾကားပ်င္းကပ္တယ္ (သုိ႔) ပုဂၢိဳလ္အေနအထားကုိ ဓမၼျဖင့္ တုိင္းတာျခင္း

ျမန္မာစကားမွာေတာ့ ကုိယ္မၾကားခ်င္တဲ့အရာ ကုိယ္သေဘာမက်တဲ့အရာ ကုိယ္လက္မခံနိဳင္တဲ့အရာေတြမွာ.. လာေျပာမေနနဲ႔ နားၾကားပ်င္းကပ္တယ္..လုိ႔ ေျပာဆုိၾကပါတယ္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကလဲ ဒီလုိသေဘာတရားေတြကုိ ေစာစီးစြာေဖာ္ထုတ္ေဟာျပေတာ္ မူခဲ့တယ္၊ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးက အျခားပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး(မိတ္ေဆြျဖစ္ေစ၊ဆရာျဖစ္ေစ၊ မိဘျဖစ္ေစ၊ သားသမီးျဖစ္ေစ)ကုိ ဒီလုိစကားေတြ ေျပာတဲ့အခါ သူတုိ႔က နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့၊ သင့္ရဲ့အေကာင္းဆုံးေျပာျပတဲ့ စကားကုိ သူတုိ႔က လက္ခံၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး..တဲ့..

၁၊ သဒၶါတရားမရွိတဲ့သူကုိ သဒၶါတရားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္၊
(ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားကုိ အေကာင္းမထင္ဘူး)။


ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ ၾကည္ညိဳေလးစားတဲ့သူက ဘုရားအေၾကာင္း တရားအေၾကာင္း သံဃာအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပတဲ့အခါ သဒၶါတရားမရွိသူေတြက ဒီလုိစကားမ်ိဳးကုိ နားေထာင္ခ်င္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘာေတြလာ ေျပာေန တာလဲ..ေၾကာင္သူေတြ ၾကြက္သူခုိးပါကြာ.. ေျပာေတာ့ ဘုရား ဘုရားနဲ႔ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ကုိးယုိ႔ ကားယားလုပ္တဲ့သူပါ..လုိ႔ ျပန္ေျပာပါလိမ့္မယ္။

တကယ္လုိ႔ ျပန္မေျပာဘူးဆုိရင္ေတာင္ မၾကိဳက္တဲ့အမူအရာျပလိမ့္မယ္၊ တရားေခြေလးဖြင့္လုိက္ရင္ အကုန္လစ္ေျပးကုန္ပါတယ္။ လစ္မေျပးလဲ အိပ္ငုိက္ကုန္ပါတယ္.. ဒီသေကၤတ ဒီသေဘာတရားေတြဟာ သဒၶါတရားမရွိတဲ့အတြက္ သဒၶါတရားနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြေပၚမွာ စိတ္၀င္စားမႈ မျပသျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘုရားရွိခုိးတာ ဘုရားစာရြတ္တာ တရားနာယူတာ.. တရားစကားေျပာတာ တရားေဆြးေႏြးတာ သံဃာေတာ္မ်ားကုိဖူးေျမာ္တာ..သံဃာေတာ္တုိ႔ရဲ့ စကားကုိ မွတ္သားနာယူတာဟာ သဒၶါတရား ရွိသူမ်ားရဲ့ ျပယုဂ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကုိ ေလ့လာလုိက္စားတဲ့အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာတာ ပီတိျဖစ္ရတာ ဘ၀ေနနည္း ရတာ.စတဲ့သေဘာတရားေတြကုိ သဒၶါတရား မရွိတဲ့သူက မသိပါဘူး။

မသိေတာ့ ဘုရားသံ တရားသံ သံဃာသံ ဘုန္းၾကီးသံၾကားရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္ေနေတာ့တာပါ။ သဒၶါတရားရွိသူက်ေတာ့ ဒီလုိအသံေတြကုိ ထပ္ခါထပ္ခါ ၾကားခ်င္ေနပါတယ္.. ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္က ေဟ့..သဒၶါတရားမရွိတဲ့သူကုိ သဒၶါတရားနဲ႔ ဆက္စပ္တာေတြ သြားမေျပာနဲ႔၊ သြားေျပာလဲ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့၊ (အသဒၶႆ သဒၶါကထာ ဒုကၠထာ)။

၂။ ကုိယ့္က်င့္တရား မေကာင္းတဲ့သူကုိ ကုိယ့္က်င့္တရား(သီလ)နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားမေျပာနဲ႔ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့။

ဟုတ္ပါတယ္ ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းတဲ့သူဟာ ဘယ္သူက ကုိယ္က်င့္တရား သိပ္ေကာင္းတာ.ဘယ္သူက လိမ္မာတာ ဘယ္သူကေတာ့ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိရုိးသားတာ..စတဲ့ စကားေတြကုိ နားမေထာင္ခ်င္ေပဘူး။ ကုိယ့္က်င့္တရားမေကာင္းသူရဲ့ စိတ္ထဲမွာ သူလုိပဲ ကုိယ္က်င့္တရား မေကာင္းသူ ကိုယ္က်င့္တရား အားနည္းသူေတြကုိ သေဘာက်ေနေတာ့တာပါ၊ ကုိယ့္က်င့္တရား မေကာင္းသူေတြရဲ့ အျပဳအမူ အေျပာအဆုိေတြကုိ သေဘာက်ေနတတ္ပါတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းကန္သြားျပီး ဥပုသ္ေစာင့္ဖုိ႔ သီလယူဖုိ႔ေျပာဆုိတုိက္တြန္းတဲ့အခါ ေျပာဆုိတုိက္တြန္းသူကုိ မုန္းပစ္တတ္ပါတယ္။ သူ႔ကုိျမင္ရင္ စိတ္ထဲမွာ မေက်မနပ္ျဖစ္ေနတတ္တယ္။
အတင္းအဖ်င္းေျပာတဲ့စကား၀ုိင္း တေနကုန္ေျပာလုိ႔ ဘာတစ္ခုမွ အက်ိဳးမျဖစ္တဲ့ စကား၀ုိင္းမွာဆုိရင္ေတာ့ ထိပ္ဆုံးကေန တက္တက္ၾကြၾကြၾကီး ပါ၀င္တတ္ပါတယ္။ဒါဟာ သီလမရွိသူ ကုိယ့္က်င့္တရားမေကာင္းသူေတြရဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုပါ ၊

ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္ရဲ့ အေနအထားကုိ ကုိယ့္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက သက္ေသျပတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက သီလမရွိသူ(ကုိယ္က်င့္တရားမေကာင္းသူ)ကုိ သီလ(ကုိယ္က်င့္တရားနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား) သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္မယ္..လုိ႔ ေဟာျပေတာ္မူတာပါ၊( (ဒုႆီလႆ သီလကထာ ဒုကၠထာ)။

၃။ အၾကားအျမင္နည္းတဲ့သူကုိ ဗဟုသုတနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား ေျပာၾကားရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္မယ္..တဲ့..

ဗဟုသုတေလ့လာလုိက္စားမႈ နည္းေတာ့ ဘာမွမသိ၊ ဘာ ဗဟုသုတမွမရွိ၊ အိမ္ရယ္ အလုပ္ရယ္ ထမင္းစားတာရယ္ တီဗီၾကည့္တာရယ္ေလးခုေလာက္ပဲ စိတ္၀င္စားေတာ့တာပါ၊ က်န္တဲ့ ဗဟုသုတပုိင္းဆုိင္ရာ စကားရပ္ေတြ စာအုပ္စာေပအေၾကာင္းေတြကုိေျပာတဲ့အခါ..ဒါေတြက ထမင္းစားရတာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ.. စိတ္မ၀င္စားပါဘူး လုိ႔ ျပန္ေျပာတတ္ပါတယ္. ကမၻာၾကီးရဲ့ အုိဇုိးလႊာ ပါးတာ ထူတာထက္ ထမင္းစားရဖုိ႔သာအဓိကပါဗ်ာ.လုိ႔လဲ ထိထိခုိက္ခုိက္ စကားလုံးေတြကုိ ေျခြခ်တတ္ပါေသးတယ္. ဗဟုသုတ ေလ့လာလုိက္စားသူကေတာ့ ဗဟုသုတ ျဖစ္ေစမယ့္ စကားမ်ိဳးေတြကုိ ႏွစ္သက္သေဘာက်တတ္သလုိ အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ပါ၀င္ေဆြးေႏြးေလ့တတ္ပါတယ္.. ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၾကိဳတင္ျမင္ေတာ္မူ သိေတာ္မူပါတယ္.. အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတနည္းတဲ့သူကုိ ဗဟုသုတနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားမေျပာနဲ႔..နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္တဲ့.။.(အပၸႆုတႆ သုတကထာ ဒုကၠထာ)။

၄။ ႏွေျမာတဲ့သူ ကပ္ေစးနဲတဲ့သူကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ေပးကပ္ဖုိ႔ လွဴဖုိ႔သြားမေျပာနဲ႔၊ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့။

ကုိယ္လက္ထဲမွာရွိတဲ့ ပစၥည္းကုိ လူမ်ားေတြကုိ မွ်ေ၀ေပးနိဳင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးဟာ စိတ္ဓာတ္အဆင့္ျမင့္သူေတြသာ လုပ္နိဳင္တဲ့အလုပ္ပါ၊ ဗုဒၶဘာသာရယ္ ခရစ္ယာန္ရယ္ အစၥလာမ္ရယ္ မဟုတ္ဘဲ၊ ဘယ္ဘာသာ၀င္မဆုိ ကုိယ့္ရွိတဲ့ပစၥည္းကုိ ကုိယ့္အတြက္ မိသားစုအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္အတြက္ နိဳင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳးအတြက္ မွ်ေ၀ေပးနိဳင္သူမွ လူေကာင္းလုိ႔ ေျပာရမယ္၊ အဆင့္ျမင့္တဲ့သူလုိ႔ ဆုိရပါမယ္၊ ႏွေျမာတဲ့သူကေတာ့ ေပးရမယ္ဆုိတဲ့စကား လွဴရမယ္ဆုိတဲ့စကားမ်ိဳးကုိ မၾကားလုိပါဘူး၊ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေနရမွာ ဘယ္ေလာက္လွဴေနတယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳဖုိ႔ ၀န္ေလးတတ္တယ္၊ လွဴတာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကား မၾကားလုိဘူး၊

ဒါေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရားက ႏွေျမာတဲ့သူကုိ လွဴတာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကားသြားေျပာရင္ နားၾကားျပင္းကပ္လိမ့္မယ္.လုိ႔ ေဟာေတာ္မူတာျဖစ္ပါတယ္၊( မစၦရိယႆ စာဂကထာ ဒုကၠထာ)၊

၅။ ပညာမရွိတဲ့သူကုိ ပညာနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္.တဲ့..

ဒီေနရာမွာ ပညာဆုိတာက ၀ိပႆနာပညာကုိ ဆုိလုိပါတယ္၊ ရုပ္တရား နာမ္တရားေတြအေၾကာင္းေျပာရင္ အိပ္ခ်င္တယ္. နားမေထာင္ခ်င္ဘူး စိတ္မ၀င္စာဘူး၊ တရားထုိင္တယ္ဆုိတာ အလုပ္မရွိတဲ့သူေတြလုပ္တဲ့ အလုပ္လုိ႔ သူကယူဆတယ္၊ တရားထုိင္သူေတြကုိေတာင္ သူက သနားသေယာင္ေယာင္ ေျပာျပစ္လုိက္ေသးတယ္..တကယ္ေတာ့ တရားထုိင္တဲ့အတြက္ ဘ၀စိတ္ခ်မ္းခ်မ္း သာသာေနရပုံ. ဆင္းရဲဒုကၡကေန လြတ္ေျမာက္နိဳင္ပုံေတြကုိ မသိရွာေတာ့ သူက တရားထုိင္သူေတြကုိ သနားသလုိလုိ ေျပာေနတတ္ျပန္တယ္..ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶက ပညာမရွိတဲ့သူေတြကုိ ပညာနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့စကား သြားေျပာရင္ နားၾကားပ်င္းကပ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေဟာေတာ္မူခဲ့တာပါ၊
မိမိစရုိက္နဲ႔ ဆန္က်င္ဖက္ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အေနအထားကုိ သတိထားျပီး မိမိပတ္၀န္းက်င္မွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနနိဳင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္။

အဂုၤတၱရနိကာယ၊ ဒုကၠထာ သုတၱံကုိ ျပန္လည္ပူေဇာ္ပါသည္။ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ

(သိလုိေရးျဖင့္ ေမးေလွ်ာက္ထားသူ မဆုရည္(စကၤာပူ)သုိ႔ )

ဓမၼစာ​ေပမ်ား FB Page မွ ျပန္​လည္​မွ်​ေဝသည္​။

ေမတၱာတရား အစဥ္ပြား

မေက်နပ္စရာေတြကုိ ၾကည့္ေနမယ္ဆုိရင္ မုန္းစရာေတြေပၚမယ္၊
ရန္ျငိဳးေျပေပ်ာက္ခ်င္လွ်င္ မေက်နပ္ခ်က္ကုိ မၾကည့္ပါနဲ႔၊မုန္းကြက္ေတြကုိ မၾကည့္ပါနဲ႔၊

ခ်စ္ၾကည္ျမတ္နိဳးနိဳင္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့အကြက္ေတြကုိပဲ ရွာၾကည့္ပါ၊
ဘယ္လုိမွ ေကာင္းကြက္ကုိ ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူးဆုိလွ်င္ မုန္းစရာလုိ႔ သေဘာမထားဘဲ သနားစရာလုိ႔ ေအာက္ေမ့လုိက္ရတယ္၊

သူ႔ကံနဲ႔သူပဲလုိ႔ ဆင္ျခင္ျပီး ကုိယ့္မွာအကုသုိလ္ေတြ မျဖစ္ေအာင္ေနရတယ္၊ခ်စ္စရာျမတ္နိဳးစရာ အကြက္ေတြကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပီးဆင္ျခင္လုိက္၊ ဘယ္အခါတုန္းက သူကငါ့ကုိ ေကာင္းခဲ့တယ္၊ဘယ္လုိေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေတြးေတာဆင္ျခင္လိုက္၊


ေမတၱာဆုိတဲ့ ေကာ္အေစးဓာတ္ရွိလွ်င္ ဘယ္ေတာ့မွ မကဲြေတာ့ဘူး၊ ေမတၱာဓာတ္ခံ ပါမွျဖစ္မယ္၊ ခ်စ္ၾကည္ေရး၊မွ်တေရး၊ စည္းရုံးေရး ဆုိတဲ့အေရးသုံးပါးကုိအေလးထားက်င့္သုံးရမယ္၊

ကုိယ့္ေစာင့္တရားေလးပါးကုိလဲ ပြားမ်ားရမည္၊ ေမတၱာဓာတ္၀င္လွ်င္ ေမတၱာျဖစ္ျပီ၊ မိတ္ေဆြျဖစ္လွ်င္ အကူအညီေပးၾကေတာ့မယ္၊ ေမတၱာပြားလွ်င္ အက်ိဳးတရားေတြ ရေနမွာပဲ၊
အသိဥာဏ္မရွိတဲ့ တိရိစၦာန္ေတာင္မွ ေမတၱာစူးရွေသးတာ၊အသိဥာဏ္ရွိတဲ့လူဆုိရင္ ပုိျပီးစူးေရာက္မယ္၊

(ေရႊေတာင္ကုန္းဆရာေတာ္ၾကီး၏ ဩ၀ါဒကုိ ျပန္လည္မွ်ေ၀ပါသည္၊ လက္ေတြ႔က်င့္သုံးဖြယ္ ေကာင္းလွ၏)

ေလာက၀ိဒူဂုဏ္ေတာ္ႏွင့္ ဆင့္ပြားအေတြးမ်ား

ေန႔စဥ္ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ ကုိးပါးကုိ သက္ေစ့ရြတ္ျဖစ္တယ္၊ အခ်ိန္မ်ားမ်ား ရတဲ့ေန႔ေတြမွာ ပုိျပီးရြတ္ဖတ္ ပူေဇာ္ျဖစ္တယ္၊ အလုပ္မရွိဘဲ စိတ္ကုိဒီအတုိင္း လႊတ္ထားမယ့္အစား စိတ္ကုိ ပုံမွန္အလုပ္ေပးတဲ့ သေဘာထက္ မပိုပါဘူး၊ တစ္ခါတရံ ေလးေလးနက္နက္ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ဆင္ျခင္မိတဲ့အခါလည္း ရွိတယ္၊ တစ္ခါတရံ (စိတ္ေတြေလးေန ပ်င္းေနတဲ့အခ်ိန္) ရြတ္ဖတ္ရင္ေတာ့ ႏႈတ္ကသာ ဂုဏ္ေတာ္ေတြထြက္ေနတာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ရွိသြားျပီဆုိတာေတာင္ သတိမထားနိဳင္ဘူး၊

ဘုရားရွင္ရဲ့ ဂုဏ္ေတာ္ကုိ ေလးေလးနက္နက္ ၾကည္ညိဳ စဥ္းစား ရြတ္ဖတ္နိဳင္တဲ့ေန႔ေတြမွာ စိတ္ကၾကည္လင္ေနတယ္၊ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အတုိင္း ေကာင္းတာေလး လုပ္ခြင့္ရတာပဲလုိ႔ ေတြးျပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေက်နပ္ေနတတ္တယ္၊


တကယ္ေတာ့ ဂုဏ္ဆုိတာ ဥံဳဖြ မန္းမႈတ္ျပီး ေပၚလာတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္(စြမ္းေဆာင္ခ်က္) ေနာက္က လုိက္လာတဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခုသာ ျဖစ္တယ္။

ဘုရားရွင္ရဲ့ စိတ္ေတာ္မွာ အညစ္အေၾကး(ကိေလသာ) မရွိတဲ့အတြက္
ေလာကအေပၚ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ သိျမင္လာတယ္( သမၼာသမၺဳဒၶ- Really Fully understanding ) သဘာ၀လြန္ သိျမင္ျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေလာကကုိ အရွိတုိင္း သိလာျမင္လာတယ္၊

အရွိကုိ အရွိအတုိင္း သိျမင္လာဖုိ႔အတြက္ အသိနဲ႔ အက်င့္ကုိ တဲြျပီး ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္၊

(၀ိဇၨာ စရဏ သမၸေႏၷာ)
အသိ အက်င့္ႏွစ္ခုကုိ တဲြျပီးေလ့က်င့္ေတာ့ ဥာဏ္အလင္းတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာျပီး ရုပ္ နာမ္ ေလာကမရွိတဲ့ ျငိမ္းေအးတဲ့ သေဘာကုိ ရွာေဖြနိဳင္ခဲ့တယ္၊
(သုဂေတာ)
ျပီးေတာ့ ေလာကၾကီးအေၾကာင္းကုိ ပုိျပီးသိျမင္လာတယ္၊
(ေလာက၀ိဒူ)
ေလာကအေၾကာင္းကုိ ပုိသိတဲ့သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကထဲမွာ ရွိတဲ့သူ အားလုံးကုိ ဆုံးမ လမ္းညႊန္နိဳင္သူ ျဖစ္လာတယ္၊
(အနဳတၱေရာ ပုရိသဒမၼသာရထိ)

လမ္းေကာင္းကုိ လမ္းညႊန္နိဳင္သူျဖစ္တဲ့အတြက္ ေလာကရဲ့ဆရာတစ္ဆူျဖစ္ေတာ္မူတယ္၊
(သတၳာေဒ၀ မနဳႆာနံ)
ေလာကရဲ့ဆရာတစ္ဆူျဖစ္လာဖုိ႔ အမွန္တရားေတြကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ဥာဏ္နဲ႔သိေအာင္ ရွာေဖြခဲ့ ေလ့က်င့္ခဲ့တယ္၊
(ဗုေဒၶါ)
ဒါေၾကာင့္ ဘုရားရွင္ဟာ ဂုဏ္ေတာ္အစုံ ျပည့္စုံသူျဖစ္လာတယ္။
(ဘဂ၀ါ)

စဥ္းစားမိတာေလးတစ္ခုက ေလာက၀ိဒူ- ေလာကအေၾကာင္းကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္လာတယ္ ဆုိတဲ့ေနရာမွာ ဒီကမၻာၾကီးအပါအ၀င္ Universe ေတြရဲ့ အေၾကာင္း ဒီကမၻာၾကီးထဲ ေနၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့အေၾကာင္း ယင္းပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ စိတ္သေဘာထား ခႏၶာေဘဒ သေဘာတရားေတြကုိပါ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ သိေတာ္မူတယ္လုိ႔ နားလည္နိဳင္ပါတယ္၊

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ၀ိပႆနာတရားထြန္းကား လာခ်ိန္မွာ ရုပ္ နာမ္အေၾကာင္းသိရင္ ဘ၀က ေက်နပ္စရာ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ဆုိလာၾကတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာျပည့္စုံတဲ့ ဘုရားရွင္ရဲ့ အလုိေတာ္က် မဟုတ္ေသးပါဘူး၊ ရုပ္ နာမ္အေၾကာင္း သိဖုိ႔လုိသလုိ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကမၻာအေၾကာင္းကုိ မ်က္ေျခမျပတ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္၊ျပီးေတာ့ မ်က္ေမွာက္ကမၻာမွာ ရွိၾကတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြရဲ့ အေၾကာင္းကုိလဲ သိေအာင္လုပ္ထားဖုိ႔ လုိပါတယ္(အခ်ိန္ရသေလာက္ ေလ့လာရပါမယ္)

ရုပ္ နာမ္အေၾကာင္းကုိေတာ့ သိပါရဲ့ ဒီကမၻာၾကီး ဘာေတြျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ဆုိတာ မသိရင္ မိမိတို႔ရဲ့ သာသနာကုိ ျပန္႔ပြားေအာင္ တုိးတက္ေအာင္ လုပ္နိဳင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တခ်ိဳ႔က ဆုိၾကတယ္ သာသနာတည္ဖုိ႔ အေရးမွာ အေဆာက္အဦးေတြက ေဆာက္ေနဖုိ႔ မလုိပါဘူးဆုိတာမ်ိဳးေပါ့.. မွန္ပါတယ္..အဓိကအေၾကာင္းတရားအျဖစ္ မပါ၀င္ေပမယ့္ သာသနာျပဳ သာသနာျပန္႔ပြားဖုိ႔မွာ အေဆာက္အဦးေတြဟာလဲ ပယ္လုိ႔မျဖစ္တဲ့ သာမညထက္ပုိတဲ့အေၾကာင္းေတြလုိ႔ ဆုိနိဳင္ပါမယ္၊
ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ကုိ မေဆာက္ဘဲ ေတာထဲမွာေနျပီး သာသနာျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ခဲ့ရင္ ဒီေန႔ေခတ္မွာ ေဂါတမဗုဒၶ ဘုရားအျဖစ္ ပြင့္သြားတယ္ဆုိတာကုိ ယုံၾကည္လက္ခံဖုိ႔ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္၊ တဲအုိ တဲပ်က္ေလးထဲမွာေနျပီး ကမၻာကုိ သာသနာျဖန္႔ခ်င္ပါတယ္ဆုိရင္ ျဖစ္နိဳင္တဲ့ ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး၊ တဲစုတ္ထဲမွာ အေနစုတ္တဲ့ ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ဘယ္သူမွ အထင္ၾကီးေလးစားမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊

မိမိေျပာခ်င္တဲ့ ဘုုရားရွင္ရဲ့ သစၥာတရားကုိ လက္ခံလာဖုိ႔ အဆင့္မွီတဲ့ အေဆာက္အဦး အဆင့္ရွိတဲ့ အေနအထုိင္ အေျပာအဆုိ အဆင့္မွီတဲ့ ဘာသႏၱရ ဒါေတြျပည့့္စုံဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္၊
ဘုရားရွင္ သာသနာျပဳတဲ့အခါမွာလဲ ေရာက္ရာေဒသက ေျပာၾကတဲ့သူေတြရဲ့ စကား(ေဒသိယစကား)ေတြ သုံးျပီး သာသနာျပဳေတာ္မူခဲ့တာ ပိဋကတ္က်မ္းစာေတြမွာေတြ႔နိဳင္ပါတယ္၊

ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားသင့္တာက တစ္ေယာက္ထဲ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားမလား၊ ဘုရားေလာင္း၀ါဒလုိ အမ်ားအတြက္ပါ လြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားမလားဆုိတာပါ၊ တစ္ေယာက္ထဲအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ ဘာသာစကားတတ္ကၽြမ္းဖုိ႔ အေဆာက္အဦးေကာင္းေတြ တည္ေဆာက္ဖုိ႔ ကမၻာၾကီးအေၾကာင္းသိဖုိ႔ ဒီကမၻာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေၾကာင္း သိဖုိ႔ အဆင့္မွီမွီ ေနထုိင္ သြားလာ စားေသာက္ဖုိ႔ မလုိအပ္ပါဘူး၊

အမ်ားအတြက္ပါ စဥ္းစားျပီး တတ္နိဳင္သေလာက္ သစၥာတရားျဖန္႔ေ၀မယ္ သာသနာျပဳမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေလာကအေၾကာင္းကုိ သိသင့္သလုိ အဆင့္အမွီတဲ့ ေနရာ အ၀တ္ အသြား အလာ အျပဳအမူေတြ တကယ့္ကုိ လုိအပ္လွပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိတဲ့ေနရာမွာ အသုံးခ်နိဳင္ဖုိ႔ အင္တာနက္ကုိလဲ သုံးရပါလိမ့္မယ္၊(အြန္လုိင္းတရားပဲြနဲ႔ ေဆြးေႏြးခန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာကုိ သိျမင္ နားလည္နိဳင္ပါတယ္) အဆင့္ျမွင့္ အဂၤလိပ္စာသင္တန္း ဟိႏၵီ တရုတ္ ဂ်ပန္စတဲ့ ဘာသႏၱရ သင္တန္းေတြလဲ ဖြင့္လွစ္ရပါမယ္၊

နည္းပညာေတြအသုံးခ်ျပီး သာသနာျပဳရာမွာ အေထာက္အကူျဖစ္ေစဖုိ႔ ကြန္ျပဴတာသင္တန္းေတြလဲ ေပးၾကရပါမယ္(ကၽြမ္းက်င္အဆင့္မဟုတ္ေတာင္ ဘယ္လုိအသုံးျပဳရမယ္ဆုိတာ သိဖုိ႔လုိပါတယ္) အဆင့္မွီ အမ်ားေလးစားတဲ့ အေဆာက္အဦးေကာင္းေတြလဲ တည္ေဆာက္ရပါမယ္၊

ဘုရားရွင္က တစ္ေန႔ကုိ ႏွစ္ၾကိမ္ ေလာကၾကီးကုိ ၾကည့္ေတာ္မူသလုိ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္မ်ားလည္း ေလာကၾကီးကုိ ျမင္သေလာက္ ထြင္းေဖာက္ၾကည့္ေနရပါမယ္၊ စိတ္စင္ၾကယ္မွ အရာရာကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္လာနိဳင္တာမို႔ စိတ္စင္ၾကယ္သန္႔စင္ဖုိ႔ ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းလဲ ရွိရပါလိမ့္မယ္၊

ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္တုိင္ လမ္းၾကိဳ လမ္းၾကားသြား လယ္ထဲဆင္းျပီး တရားေဟာေတာ္မူသလုိ သာသနာျပဳလိုသူရဟန္းေတာ္မ်ားလဲ ေက်ာင္းထဲမွာတင္ ထုိင္မေနဘဲ ခရီးမ်ားမ်ားသြားျပီး ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ သစၥာဆီမီး ထြန္းညွိေပးဖုိ႔ လုိပါမယ္၊( Public Relationship) လုပ္ရဲ ကုိင္ရဲတဲ့ သတၱိ ရွိရပါမယ္( သီဟနာဒ)။

ဒါေတြကေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ပြားရင္းေတြးမိတဲ့ ဆင့္ပြားအေတြးေတြပါ၊ ေလာက၀ိဒူကုိ ေန႔စဥ္ရြတ္ဆုိေနျပီး ဟုိဟာမလုပ္သင့္ဘူး ၊ရဟန္းေတြနဲ႔ ဘာဆုိင္လုိ႔လဲ၊ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ေအးေအးေဆးေဆးေနေပါ့လုိ႔ ေျပာေနၾကတာကေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိ မယုံၾကည္လုိ႔ ေလာက၀ိဒူကုိ နားမလည္လုိ႔ေျပာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊
ဘုရားရွင္ရဲ့ ေလာက၀ိဒူဂုဏ္ေတာ္ကုိ နားလည္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သာသနာျပဳ သာသနာျပန္႔ပြားဖုိ႔အေရးမွာ သာသနာျပဳရဟန္းေတာ္မ်ား ဘာေတြလုိအပ္တယ္ ဘယ္လုိျဖည့္က်င့္ရမယ္ဆုိတာ သိျမင္လာပါလိမ့္မယ္၊

ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာကအေၾကာင္းကုိ ျပည့္ျပည့္၀၀ နားလည္ေတာ္ မူလုိ႔ ေလာက၀ိဒူဂုဏ္ေတာ္ပုိင္ရွင္ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ရတာပါ။ ။။

yawcommunity

ဓမၼစာ​ေပမ်ား FB Page

တရား ခ်ိန္ခြင္ ( သို႔ ) မဟာပေဒသ ၄ ပါး

ခ်စ္သားရဟန္းတို႔၊ ေနာင္တခ်ိန္ငါဘုရားမရွိေတာ႔တဲ႔သာသနာေနာက္ပိုင္းမွာ ဓမၼ ၀ိနယနဲ႔ ပက္သက္လို႔ သံသယၿဖစ္စရာႀကဳံခဲ႔မယ္ ဆိုရင္ အခု ငါဘုရား ေဟာႀကားေတာ္မူမယ္႔ မဟာပေဒသ ေလးပါး နဲ႔ ခ်ိန္ညွိၿပီး သင္တို႔ ဆုံးၿဖတ္နိုင္ပါတယ္။

ဒီနိဒါန္းစကားကို အေၿခခံ မိန္႔ေတာ္မူေနတဲ႔ ဘုရားရွင္ကေတာ႔ ေဘာဂ အမည္ရွိတဲ႔ၿမိဳ႕အနီး အာနႏၵာေစတီ နတ္ကြန္းမွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူေနခ်ိန္ၿဖစ္ပါတယ္။

၁။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာင္အနာဂါတ္ကာလမွာ ရဟန္းတပါးက ဒါက ဓမၼပဲ၊ ဒါက ၀ိနယပဲ၊ ဒါကေတာ႔ ဘုရားရွင္ အဆုံးအမပဲ၊ ဒါေတြ အားလုံးကို ငါကိုယ္တိုင္ ဘုရားရွင္ဆီက တိုက္ရုိက္ သင္ယူခဲ႔တာပါ လို႔ အဆို တင္သြင္းလာတယ္
ဆုိပါစို႔၊


အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခ်စ္သားတို႔ဟာ ၀မ္း မသာပါနဲ႔အုံး၊ ကဲ႔ရဲ႕လည္း မကဲ႔ရဲ႕ ပါနဲ႔၊ သူေၿပာတဲ႔ အကၡရာ ပုဒ္ ပါ႒္ အၿပည္႔အစုံကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္သားၿပီး ငါဘုရား ေဟာထားတဲ႔ သုတၱန္ေတြထဲကို သြင္းႀကည္႔ပါ၊ ၀ိနည္း ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ႀကည္႔ပါ၊
အကယ္၍မ်ား သုတၱန္ထဲမွာလဲ ထည္႔သြင္းလို႔ မရဘူး၊ ၀ိနည္းနဲ႔
လဲ မကိုက္ညီဘူး ဆုိလ်င္ၿဖင္႔ ဒါဟာ ဘုရားစကားေတာ္ အဆုံးအမ မဟုတ္ဘူး၊
ဒီရဟန္းဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ မသင္ယူလို႔ လြဲေခ်ာ္ေနတာ ၿဖစ္ရမယ္ လို႔ တထစ္ခ် ဆုံးၿဖတ္ၿပီး
ပယ္သာ ပယ္လုိက္ပါေတာ႔။

ေၿပာင္းၿပန္အေနနဲ႔ သုတၱန္ ၀ိနည္းေတြ နဲ႔ ကိုက္ညီေနလ်င္ လက္ခံ ရပါမယ္။

(မွတ္ခ်က္ ၁ ) သာမာန္ ရဟန္းတပါးေႀကာင္႔လဲ ဓမၼဥပေဒသ ကို မခ်ိဳးေဖာက္ပါနဲ႔ ဆိုတာ ေဖာ္ၿပေနပါတယ္။

၂။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာင္အနာဂါတ္ကာလမွာ အားလုံးက ရုိေသ ေလးစားေလာက္တဲ႔ သံဃေထရ္ႀကီးေတြ အႀကီးအမွဳးေတြ ပါ၀င္ေနတဲ႔ သံဃာ အုပ္စု တစုစုက ငါဘုရားရွင္ဆီက သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ သင္ခဲ႔ပါတယ္ ဆုိၿပီး အထက္က နည္းအတိုင္းပဲ အယူေတြကို တင္သြင္းလာရင္ ေစာေစာကလို
သုတၱန္ေတြ ၀ိနည္းေတြနဲ႔ ညိွနွိုင္း ႀကည္႔ႀကပါ၊ အားလုံး ကိုက္ညီရင္ လက္ခံၿပီး
မကိုက္ညီဘူး ဆုိရင္ေတာ႔ မေထရ္ႀကီးအပါအ၀င္ ဒီသံဃာအုပ္စုဟာ
ေသေသခ်ာခ်ာ မသင္ယူလို႔ ၿဖစ္ရမယ္ လို႔ တထစ္ခ် ဆုံးၿဖတ္ၿပီး ပယ္သာ ပယ္လုိက္ပါေတာ႔။

ေၿပာင္းၿပန္အေနနဲ႔ သုတၱန္ ၀ိနည္းေတြ နဲ႔ ကိုက္ညီေနလ်င္ လက္ခံရပါမယ္။

( မွတ္ခ်က္ ၂ ) တစ္ပါးထည္းမဟုတ္ပဲ သံဃာ အုပ္စု အမ်ား ေႀကာင္႔လဲ ဓမၼဥပေဒသ ကို မခ်ိဳးေဖာက္ပါနဲ႔ ။

၃။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာင္အနာဂါတ္ကာလမွာ စြယ္စုံတတ္ကြ်မ္းတဲ႔ ဗဟုႆုတဂုဏ္၊ ပါဠိေတာ္ေတြ အာဂုံေဆာင္ထားတဲ႔ အာဂတာဂမဂုဏ္၊ ဓမၼဓရဂုဏ္၊ ၀ိနယဓရဂုဏ္၊ မာတိကာဓရဂုဏ္ စတဲ႔ ဂုဏ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၿပည္႔စုံတဲ႔ မေထရ္ႀကီးေတြ( ရဟန္းေတာ္ေတြ ) အုပ္စုလိုက္က ငါဘုရားဆီက
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သင္ယူခဲ႔တာပါ ဆုိၿပီး အယူေတြ တင္သြင္းလာရင္လဲ ေရွးနည္းအတိုင္း တိုက္ဆုိင္ႀကည္႔ႀကပါ၊
သုတၱန္ ၀ိနည္းနဲ႔ ကိုက္ညီရင္ လက္ခံပါ၊ မညီရင္ ပယ္သာ ပယ္လိုက္ပါေတာ႔။

(မွတ္ခ်က္၃) ေလာကီေလာကုတၱရာ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ၿဒပ္ေတြေႀကာင္႔ၿဖစ္ေစ၊ မေထရ္ႀကီးေတြမ်က္ႏွာေႀကာင္႔ၿဖစ္ေစ၊ သံဃာအုပ္စု ေႀကာင္႔ၿဖစ္ေစ ဓမၼဥပေဒသ ကို မခ်ိဳးေဖာက္ပါနဲ႔ ။

၄။ တကယ္လို႔မ်ား ေနာင္အနာဂါတ္ကာလမွာ အထက္က ဂုဏ္ၿဒပ္ေတြ အားလုံး ၿပည္႔စုံတဲ႔ မေထရ္တပါးပါး (သုိ႔) ရဟန္းတပါးပါး ဟာ ငါဘုရား ဆီကေန ကိုယ္တိုင္ တိုက္ရိုက္ သင္ယူခဲ႔ပါတယ္ ဆုိၿပီး အဆို တင္သြင္းလာတယ္ ဆုိပါစို႔၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ၀မ္း မသာပါနဲ႔အုံး၊ ကဲ႔ရဲ႕လည္း
မကဲ႔ရဲ႕ ပါနဲ႔အုံး၊

သူေၿပာတဲ႔စကားကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္သားၿပီး သုတၱန္ေတြထဲကို သြင္းႀကည္႔ပါ၊ ၀ိနည္း ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ႀကည္႔ပါ၊ အကယ္၍မ်ား သုတၱန္ထဲမွာလဲ ထည္႔သြင္းလို႔ မရဘူး၊ ၀ိနည္းနဲ႔ လဲ မကိုက္ညီဘူး ဆုိလ်င္ၿဖင္႔ ဒါဟာ ဘုရားစကားေတာ္
အဆုံးအမ မဟုတ္ဘူး၊ ဒီမေထရ္ ရဟန္းဟာ ေသေသခ်ာခ်ာ မသင္ယူလို႔ လြဲေခ်ာ္ေနတာ
ၿဖစ္ရမယ္ လို႔ တထစ္ခ် ဆုံးၿဖတ္ၿပီး ပယ္သာ ပယ္လုိက္ပါေတာ႔။

ေၿပာင္းၿပန္အေနနဲ႔ သုတၱန္ ၀ိနည္းေတြ နဲ႔ ကိုက္ညီေနလ်င္ၿဖင္႔ လက္ခံ ၿပီး ဆက္လက္ က်င္႔သုံးနို္င္ပါတယ္။

(မွတ္ခ်က္ ၄ ) ပရိသတ္ အၿခံအရံေတြ၊ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ ၿဒပ္ေတြ၊ ဆိုတဲ႔ အေႀကာင္းတရားေတြေႀကာင္႔ ငါဘုရားရဲ႕ ဓမၼ ဥပေဒသေတြကို မခ်ိဳးေဖာက္ မဖ်က္ဆီးပါနဲ႔။

ဓမၼကို ခ်စ္ၿမတ္နိုးႀကကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းအေပါင္းတို႔ အတြက္ စစ္မွန္ေသာ တ၇ားေတာ္ ဟုတ္ မဟုတ္ကို ခ်ိန္ထိုး ႀကည္႔နိုင္ဖို႔ တင္ၿပလိုက္ပါတယ္။

က်မ္းကိုး။

(မဟာပေဒသ သုတ္၊ သေဥၥတနိယ ၀ဂ္၊ စတုကၠနိပါတ၊ အဂၤုတၱရပါဠိေတာ္။)

ရတနာ၀ါသဘုရားေက်ာင္းဆိုဒ္မွတဆင့္

ဓမၼနဒီ FB like Page မွ ကူးယူ​ေဖာ္​ျပပါသည္​။

ဝတ္ျပဳရွိခုိးလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ သုံးႀကိမ္ ဦးခ်ရသလဲ

.   " ဝတ္ျပဳရွိခုိးလွ်င္ ဘာေၾကာင့္ သုံးႀကိမ္ ဦးခ်ရသလဲ "

ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္းသည္ ေစတီပုထုိး၊ ဘုရားဆင္းထုေတာ္၊ သံဃာေတာ္မ်ား၊ မိဘဆရာ၊ သက္ႀကီးဝါႀကီး မ်ားကုိ ရွိခုိးကန္ေတာ့ျခင္းသည္ ဓေလ့ထုံးစံတစ္ခုကဲ့သုိ႔ ျပဳလုပ္ရျခင္းထက္ ပုိပါသည္။
လုပ္ေဆာင္အပ္ေသာ ဝတၲရား၊ လုိက္နာျပဳက်င့္ရမည့္ ဆက္ဆံေရး၊ ဂုဏ္ယူဖြယ္ လူမႈစရုိက္၊ သိမ္ေမြ႕ရုိက်ဳိးသည့္ ယဥ္ေက်းမႈ အျဖစ္ ထိန္းသိမ္းထားရွိရျခင္းသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္းဧ။္ အဓိက
ထမ္းေဆာင္ရမည့္ အထူးတာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္ပင္ ျဖစ္သည္။

ေမြးဖြားလာၿပီး မည္သည့္အခ်ိန္မွစ၍ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျဖစ္သြားသလဲဆုိသည္ကုိ သတိမမူလုိက္မိဘဲ ျဖစ္တတ္ၾကသည္၊ မိဘကဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လုိ႔ လုိက္၍ျဖစ္သြားသည့္ မိရုိးဖလာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ
မ်ားမည္ထင္သည္။ ဆင္းထုေတာ္ကုိ, ေစတီပုထုိးမ်ားကုိ ရွိခုိးဦးခ်လိုက္သည္ႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္သြားသည္ဟု ထင္ခဲ့မည္ဆုိလွ်င္ မမွန္ပါ။

ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ဟူေသာ ရတနာသုံးပါးဧ။္ ေလးနက္တဲ့ အဓိပၸာယ္၊ မြန္ျမတ္တဲ့ သိကၡာ၊ ၾကည္ညဳိဖြယ္ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းမ်ားကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ သိရွိနားလည္ရပါသည္၊ ယင္းသုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ
တိတိက်က် သေဘာေပါက္နားလည္သျဖင့္ အမွန္တကယ္ အားကုိးယုံၾကည္ၿပီး ဆည္းကပ္ကုိးကြယ္မွသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ စစ္စစ္ျဖစ္သည္ဟူ၍ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည္။

ရတနာသုံးပါးကုိ အစစ္အမွန္ ကုိးကြယ္လဲေလ်ာင္းရာ အျဖစ္ ခံယူျခင္းကုိ " သရဏ " ဟူ၍ေခၚဆုိရသည္။
ဆႏၵအမွန္ျဖင့္ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ သျဖင့္ ဆည္းကပ္ပူေဇာ္ျခင္းကုိ (သရဏ ဂမန) " သရဏဂုံ " ဟူ၍ေခၚဆုိရသည္။
ထုိသုိ႔ အေသအခ်ာ သိရွိနားလည္၍ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ၿပီး ဆည္းကပ္ပူေဇာ္သူကုိ " သရဏဂုံ တည္သူ " ဟူ၍ေခၚဆုိရသည္။

ဤသုိ႔ " သရဏဂုံ တည္သူ " ကုိသာလွ်င္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ စစ္စစ္ျဖစ္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည္။

မိမိတြင္ အက်ဳိးေက်းဇူး ရရွိႏုိင္သည္ဟူေသာ အထင္ျဖင့္ ပုဂၢဳိလ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အယူဝါဒ တစ္ခုခုကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားဘာသာ တစ္ခုခုကုိ ေသာ္လည္းေကာင္း၊
စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ခဲ့လွ်င္ ထုိသူမွာ " သရဏဂုံ " ပ်က္ျပယ္သြားၿပီဟု သတ္မွတ္ရသည္။ ( စကားခ်ပ္ -- ပုဂၢဳိလ္စြဲ ယုံၾကည္မႈ လြန္ကဲျခင္းမျဖစ္ရန္ သတိထားရမည္။)

ရတနာသုံးပါးကုိ ေမ့ေလ်ာ့ေနလွ်င္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈျဖင့္ ေဝးကြာေနေသာေၾကာင့္ " သရဏဂုံ " ေမွးမွိန္ေနသည္၊ ညႈိးႏြမ္းေနသည္ဟု သတ္မွတ္ရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားအတြက္ ရတနာသုံးပါးကုိ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့မေနဘဲ၊ အစဥ္သျဖင့္ သတိတရ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနရန္ အလြန္လုိအပ္လွေပသည္။
ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနရမည္ ဆုိသည္မွာ ဆြမ္းကပ္လွဴျခင္း၊ ပန္း ဆီမီးတုိ႔ျဖင့္ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဝတၲဳ ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ လွဴဒါန္းျခင္း၊ စသည္တုိ႔ကုိ အၿမဲျပဳလုပ္ေနရမည္ဟု မဆုိလုိပါ၊
ရတနာသုံးပါးဧ။္ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတာ္မ်ားကုိ စိတ္ထဲမွာ မေမ့မေလ်ာ့ ေအာင္းေမ့သတိရေနျခင္းသည္သာ အေရးႀကီးဆုံးျဖစ္သည္။

သုိ႔အတြက္ ရတနာသုံးပါးကုိ အၿမဲႏွလုံးသြင္းႏုိင္ရန္  မည္သည့္ေနရာမွာျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ မည္သည့္ ပုဂၢဳိလ္၊ ေစတီ၊ ဆင္းတုေတာ္ ကုိျဖစ္ေစ၊ ရွိခုိးဝတ္ျပဳၿပီဆုိလွ်င္
ရတနာသုံးပါးကုိ ရည္စူးမွန္းဆၿပီး သုံးႀကိမ္ ဦးခ်ရမည္ျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား အမိန္႔ရွိသလုိ " မင္းတုိ႔ဦးခ်တာက ပုဆိန္ေပါက္ေနသလုိ၊ ဖားဖမ္းေနသလုိ ပါပဲလား " လုိ႔ မျဖစ္ရေလေအာင္  ပထမတစ္ႀကိမ္ ဦးခ်စဥ္တြင္ " ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္ " တုိ႔ကုိ
ႏွလုံးသြင္း အာရုံျပဳ၍ ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ဦးႏွိမ္ၿပီး ဝတ္ခ်ရသည္။ ဒုတိယတစ္ႀကိမ္တြင္ " တရားေတာ္ဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္ " မ်ား၊ တတိယတစ္ႀကိမ္တြင္ " သံဃာေတာ္ဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္ " မ်ားကုိ ႏွလုံးသြင္းကာ
အာရုံျပဳလ်က္ ညင္သာေျဖးညႇင္းစြာ ဦးႏွိမ္ခ်၍ ရွိခုိးရသည္။

ထုိသုိ႔ႏွလုံးသြင္း အာရုံျပဳႏုိင္ရန္ ျမတ္စြာဘုရားဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ တရားေတာ္ဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား၊ သံဃာေတာ္ဧ။္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာမွတ္သားၿပီး အိပ္ရာဝင္, အိပ္ရာထတုိင္း
အၿမဲမျပတ္  ပြားမ်ားႀကံစည္ ေနအပ္ေပသည္။

ဗုဒၶက်မ္းဂန္တုိ႔တြင္ " သရဏဂုံ " အၿမဲတည္ေနေသာသူသည္ သက္တမ္းကုန္ဆုံး၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ နာတာရွည္ေရာဂါတုိ႔ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ရုတ္တရက္ မေတာ္တဆ အေနျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
တမလြန္သုိ႔ ဘဝကူးေျပာင္းသြားခဲ့ေသာ္ ေအာက္ဘုံမ်ားသုိ႔ မဆင္းဘဲ၊ အထက္ဘုံမ်ားသုိ႔သာ လားေရာက္ရသည္ဟု အတိအလင္း ျပဆုိထားေလသည္။   ။

***ဗုဒၶဘာသာဝင္တုိင္း " သရဏဂုံ " အၿမဲတည္တံ့ေနရန္ အားထုတ္သင့္လွေပသည္။***

သစၥာအနက္ (၁၆) ခ်က္

သစၥာအနက္ (၁၆)ခ်က္ကို သိခ်င္ မွတ္ခ်င္ ဖတ္ခ်င္သူမ်ား
============================

ဒုကၡသစၥာ၏အနက္(၄)ခ်က္----

၁။မိမိကိန္းရာ သတၱဝါဝယ္ သံုးျဖာဒုကၡ ျဖစ္ေပၚၾကလ်ွက္ ဒုကၡျဖစ္ရိပ္ ေၾကာင္းနိမိတ္ျဖင့္ ႀကိတ္ႀကိတ္နင္းနင္း ႏွိပ္စက္ျခင္း(ပီဠန႒)အနက္သေဘာ။

၂။သမုဒယဟိတ္ ေၾကာင္းမဆိတ္သျဖင့္ ကံစိတ္ဥတု ဟာရစုတို႔ အမွဳတည္ထြင္ ျပဳစီရင္အပ္ေသာ(သခၤတ႒)အနက္သေဘာ။

၃။မဂ္ျမတ္ေရစင္ ႏွိဳင္းစာလ်ွင္လည္း ပူပင္ျပင္းျပ ေလာင္က်ြမ္းရျခင္း(သႏၲာပ) အနက္သေဘာ။

၄။နိဗၺာန္နန္းစာ စခန္းကြာေအာင္ ဇရာမရဏ ႏွစ္ဌာနျဖင့္ ကာလအရွည္ မတည္ျမဲျမံ ေဖာက္ျပန္ျခင္း(ဝိပရိနာမ႒) အနက္သေဘာ။

သမုဒယသစၥာ၏အနက္ (၄) ခ်က္----

၁။ေလာကီအာရံု အဖံုဖံုဝယ္ ခံုမင္ျဖန္႔မွဳ ဒုကၡထုကို ေပါင္းစုျခင္း(အာယူဟန) အနက္သေဘာ။

၂။ဒုကၡခ်င္းစပ္ မကင္းလတ္ေအာင္ နင္းအပ္သည့္အေန ျဖစ္ေစျခင္း(နိဒါန႒) အနက္သေဘာ။

၃။ဒုကၡဝဋ္မွ မလြတ္ရေအာင္ ဖြဲ႔ေႏွာင္ျခင္း (သံေယာဂ) အနက္သေဘာ။

၄။ဝဋ္မွထြက္သြား မဂ္ရထားကို ဖ်က္တားကန္႔ကြက္ ေႏွာက္ယွက္ျခင္း (ပလိေဗာဓ႒) အနက္သေဘာ။

နိေရာဓသစၥာ၏အနက္ (၄) ခ်က္----

၁။ဒုကၡဖန္ခါ သံသရာဝယ္ ခႏၶာဇာတ္သိမ္း လြတ္ျငိမ္းျခင္း(နိႆ      ရဏ) အနက္သေဘာ။

၂။တဏွာအေပါင္း တြယ္တာေၾကာင္းမွ ေကာင္းေကာင္းလြတ္ကင္း ဆိတ္ျငိမ္ျခင္း (ဝိေဝက႒) အနက္သေဘာ။

၃။အေၾကာင္းေၾကာင္းစု တစ္ခုခုမ်ွ မျပဳအပ္လ်င္း အေၾကာင္းကင္းေသာ (အသခၤတ) အနက္သေဘာ။

၄။နဂိုအေန အိုမေသဘဲ စိုေျပျမဲခိုင္ တည္တံ့ႏိုင္ေသာ (အမတ႒) အနက္သေဘာ။

မဂၢသစၥာ၏အနက္ (၄) ခ်က္----

၁။သံသရာဒုကၡ ရွဳပ္သမ်ွမွ မုခ်ထြက္ေၾကာင္း (နိယ်ာန႒) အနက္သေဘာ။

၂။နိဗၺာနဓာတ္ အျမိဳက္ရပ္သို႔ ဆိုက္ကပ္ရန္အေၾကာင္း (ေဟတြ႒) အနက္သေဘာ။

၃။သစၥာေလးတန္ ျမတ္နိဗၺာန္ကို အမွန္ထင္လင္း ျမင္ႏိုင္ျခင္း (ဒႆ      န) အနက္သေဘာ။

၄။ေလးတန္သစၥာ ျမင္ဖို႔ရာႏွင့္ ကိေလသာမီး အပူႀကီးကို အျပီးျငိမ္းမွဳ  ကိစၥစုဝယ္ ခ်ယ္လွယ္လႊမ္းမိုး အုပ္စိုးႏိုင္ျခင္း (အာဓိပေတယ်႒) အနက္သေဘာ။
               =========
(ဝန္ခံခ်က္) ဤသစၥာအနက္ ၁၆ ခ်က္ကို က်ီးသဲေလးထပ္ဆရာေတာ္ႀကီး၏ အစိေႏၲယ်ႀကီးဘုရားရွိခိုး၌လည္း ေလ့လာႏိုင္ပါသည္။

ယခုေရးသားတင္ျပလိုက္ေသာ အနက္မ်ားမွာ အမရပူရ မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ႀကီး၏ သၿဂၤ ိဳဟ္ ဘာသာဋီကာမွ ထုတ္ႏွဳတ္တင္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

အရွင္ပညာေဇာတ၏ FB post မွ ျပန္​လည္​မွ်​ေဝသည္​။

“စရုိက္ျပင္နည္း” တရားေတာ္

“စရုိက္ျပင္နည္း” တရားေတာ္
••••••••••••••••••••••••••••••••

စရုိက္ျပင္ခ်င္တယ္။ ဘာနဲ႔ ျပင္မလဲ။
“ရာဂစရုိက္”
•••••••••••••••••
●အလွအပေတြ သိပ္ႀကိဳက္တယ္ေနာ္။
●မက္ေမာတယ္။
●အဆင္းလွတာ သေဘာက်တယ္။
●အသံေကာင္းတာ သေဘာက်တယ္။
●အနံ႔ေမႊးတာ သေဘာက်တယ္။
●ဟင္းေကာင္းႀကိဳက္တယ္။
●တြယ္တာမႈေတြ အားႀကီးတယ္။
●ေလာဘေတြ အားႀကီးတယ္။
ဒီစရုိက္ေတြ မ်ားလာၿပီဆုိရင္ ဘာနဲ႔ ေဖ်ာက္ဖုိ႔ႀကိဳးစားမလဲ။
အဘိဓမၼတၳသဂၤဟက်မ္းမွာ ကမၼ႒ာန္း ၄၀ လုိ႔ဆုိၿပီး
ထုိထုိက်မ္းဂန္ေတြကေနထုတ္ၿပီးေတာ့ မွတ္တမ္း
တင္ထားတယ္။ အဲဒီအထဲမယ္
“ရာဂစရုိက္” ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တဲ့အတြက္
“အသုဘဘာဝနာ-မတင့္တယ္မႈ” ကုိ
ဆင္ျခင္စဥ္းစားမႈ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။
သူက ဘာျဖစ္လုိ႔တုန္းဆုိေတာ့ အၿမဲတမ္း လွတယ္ခ်ည့္
ေတြးေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိး။ အဲဒီေတာ့ မလွဘူး၊
မစင္ၾကယ္ဘူးဆုိတာ ျမင္ေအာင္ ၾကည့္ဖုိ႔ေပါ႔။
အဲဒါမွ သူ႔ရဲ႕ တြယ္တာမႈကုိ ေလွ်ာ့ခ်ႏုိင္မွာ။
“အသုဘာ ဘာေဝတဗၺာ ရာဂႆ ပဟာနာယ”-
ရာဂစရုိက္ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္
“အသုဘ ကမၼ႒ာန္း” ကုိ ပြါးပါတဲ့။
ေအး၊လူေတြက အသုဘလုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္
ဟုိ-မသာအိမ္သြား ေအာက္ေမ့ေနတယ္ေနာ္။
အသုဘ ဆုိတာ အသက္ရွင္ေနတုန္းလည္းပဲ
“အသုဘ” ၊ “အသုဘ” ဆုိတဲ့စကားလံုးက မတင့္တယ္ဘူး။
ရံြစရာေကာင္းတယ္။ကဲ- ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရံြစရာ
ေကာင္း၊ မေကာင္း ကုိးေပါက္ဒြါရကေန
ထြက္ေနတာေတြကုိ နမ္းၾကည့္ေပါ႔။
အတြင္းထဲမွာ ေမႊးႀကိဳင္ေနတယ္ဆုိတာ တစ္ခုမွမရွိဘူးေနာ္။
●မ်က္စိကထြက္ရင္ မ်က္ေခ်း၊
●ႏွာေခါင္းကထြက္ရင္ ႏွပ္ေခ်း၊
(အမယ္ နန္းေတာ္သူေတြကေတာ့ မ်က္ေခ်းကုိ
“မ်က္ဝတ္” လုိ႔ ေခၚလုိက္ေသးတာေနာ္။နာမည္ေလးကုိ
လွလွပပ ထားၿပီးေတာ့ ရံြစရာမေကာင္းေအာင္လုိ႔။)
●ႏွာေခါင္းကထြက္ေတာ့ ႏွပ္ေခ်း၊
●နားကထြက္ေတာ့ နားဖာေခ်းေပါ႔။
အဲဒီလုိ ခႏၶာကုိယ္က ထြက္သမွ် အရာေတြဟာ
သိမ္းထားလုိ႔ရတဲ့ဟာ တစ္ခုမွ မရွိဘူး။
ေမႊးႀကိဳင္တယ္ ဆုိတာလည္းတစ္ခုမွ မရွိဘူး။
လူေတြေမႊးႀကိဳင္တယ္ဆုိတာ ျပင္ပကေခတၱခဏ
လိမ္းက်ံထားတဲ့ အနံ႔ကေမႊးတာ။
လူက ေမႊးတာ မဟုတ္ဘူး။
စႏုိးလိမ္းထားရင္ စႏုိးက၊
ေပါင္ဒါလိမ္းထားရင္ ေပါင္ဒါက ေမႊးတာေနာ္။
ေရေမႊးဆြတ္ထားရင္ ေရေမႊးက ေမႊးတာ။
အဲဒါကုိ လူကေမႊးတယ္ ထင္ေနၾကတာ။
အဲဒီေတာ့ လူရဲ႕ခႏၶာကုိယ္ဟာ ေမႊးတယ္၊ႀကိဳင္တယ္ဆုိတာ
တစ္ခုမွမရွိဘူး။ ဒါစဥ္းစားဖုိ႔ ေျပာတာေနာ္။
အဲဒီလုိ စဥ္းစားဆင္ျခင္ တတ္လာမယ္ဆုိရင္
လွပတယ္၊တင့္တယ္တယ္ဆုိတာ မရွိဘူးတဲ့။
ရံြစရာေကာင္းတယ္ဆုိတာေတြ ေတြ႕လာမွာပဲ။
အဲဒီလုိ ရံြစရာေကာင္းတာေတြကုိ ေတြးၿပီးေတာ့
ရာဂစိတ္ကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရမယ္တဲ့။
တြယ္တာမႈကုိ ေလွ်ာ့ခ်ရမယ္။
ဒါက “ရာဂစရုိက္ကုိ ျပဳျပင္တဲ့နည္းတစ္နည္း” ေပါ႔ေနာ္။
■ေကသာ၊ေလာမာ၊နခါ၊ဒႏၲာ၊တေစာ၊ဆံပင္၊ေမႊးညင္း၊
ေျခသည္း၊လက္သည္း၊သြား၊အေရ၊ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ
တစ္ခုစီ၊ တစ္ခုစီ ဖ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္။
ဆံပင္ကလည္း ေခါင္းေပၚမွာေတာ့ လွေနတယ္ေလ။
အဲဒီေခါင္းေပၚကဆံပင္ေလးတစ္ခုဟာ ထမင္းပန္းကန္ထဲ
ေရာက္သြားရင္ ရံြစရာေကာင္းတယ္။
လူက အဲဒီက်မွ ရံြစရာေကာင္းမွန္း သိတာ။
ေခါင္းေပၚေနတုန္းကေတာ့ အေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိးဆုိးၿပီး
အလွအပေတြလုပ္၊အေမႊးအႀကိဳင္ေတြ လိမ္းဒီလုိ လုပ္ၾကတယ္။
အဲဒီေတာ့ ေခါင္းေပၚမွာရွိတဲ့ဆံပင္နဲ႔ ကြၽတ္လာတဲ့ ဆံပင္ဟာ အတူတူပါပဲ။အတူတူပဲ။
အဲဒီလုိဆံပင္ေမႊးညင္း၊ေျခသည္းလက္သည္း၊သြား၊အေရ၊ခႏၶာကုိယ္မွာရွိတာေတြ သဘာဝရဲ႕ မလွပ၊
မတင့္တယ္မႈေတြကုိ ဆင္ျခင္စဥ္းစားေပးျခင္းအားျဖင့္
ရာဂစရုိက္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးလုိ႔ရပါတယ္။

“ေဒါသစရုိက္”
•••••••••••••••••••
■ဒါျဖင့္ “ေဒါသစရုိက္” ကုိေတာ့ ဘာနဲ႔ေလွ်ာ့ခ်ရမလဲ
ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ေဒါသဆုိတာ ဘယ္အာရံုေပၚမွာမွ
သူက ၾကည္လင္တာ မဟုတ္ဘူး။
အၿမဲတမ္း မုန္းတီးမႈနဲ႔ ဆက္ဆံေနတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ေဒါသစရုိက္ကုိ ဖယ္ရွားဖုိ႔ရာက်ေတာ့
ကုိယ့္ရင္ထဲ၊ႏွလံုးသားထဲမွာ “ေမတၱာတရား” ကုိ
ျဖစ္ပြါးေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။
“ေမတၱာ ဘာေဝတဗၺာေဒါသႆ ပဟာနာယ” တဲ့။
အမုန္းတရားလုိ႔ ဆုိတဲ့ ေဒါသစရုိက္ ေပ်ာက္သြားေအာင္
ေမတၱာတရားကုိ မိမိရင္ထဲမွာ ျဖစ္ပြါးေအာင္ႀကိဳးစားပါတဲ့။
အမ်ားအက်ဳိးကုိ လုိလားျခင္းဆုိတဲ့ ေမတၱာကုိတည္ေဆာက္တဲ့အခါမွာ “ခႏၲီ”ဟာ မ်ားစြာ
အကူအညီေပးတယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔သည္းခံျခင္း၊ခြင့္လႊတ္ျခင္း ျဖင့္ ေမတၱာတရားကုိ
ထိန္းသိမ္းထားၿပီး၊ေဒါသတရားကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။
အဲဒီလုိ မႀကိဳးစားႏုိင္လုိ႔ အက်င့္ႀကီး ပါသြားၿပီဆုိရင္ လူျဖစ္ရင္လည္း လူစိတ္တုိႀကီးျဖစ္တယ္။
တိရစၧာန္ ျဖစ္ရင္လည္း က်ားတုိ႔၊ ျခေသ့ၤတုိ႔ ေဒါသႀကီးတဲ့ အေကာင္မ်ဳိးေတြ သြားျဖစ္တယ္။
အဲဒီလုိ မျဖစ္ရေအာင္ သိတတ္တဲ့ဘဝမွာ ေမတၱာတရား
မ်ားမ်ား ပြါးၿပီးေတာ့၊ အဲဒီစရုိက္ ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာအတြက္
ကုိယ့္ရဲ႕ႏွလံုးသားကုိ ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ဆြတ္ျဖန္းေပးဖုိ႔
လုိအပ္တယ္တဲ့။

“ေမာဟစရုိက္”
•••••••••••••••••••
“ေမာဟစရုိက္” ေပ်ာက္ဖုိ႔ရာအတြက္ ဘာလုပ္မလဲ၊တရားနာရမယ္။ ေမာဟစရုိက္ ေပ်ာက္ေအာင္
တရားနာတယ္၊ႏွလံုးသြင္းတယ္။
ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထားတဲ့ တရားေရးသားထားတဲ့
စာအုပ္ေတြဖတ္ရွဳတယ္၊ ေလ့လာတယ္။ေမးျမန္းတယ္၊ဆရာသမားေတြဆီ ခ်ဥ္းကပ္တယ္၊
မသိတာေတြကုိ ေမးတယ္၊အဲဒီလုိ ေမးျမန္းစံုစမ္းျခင္း၊
သင္ယူျခင္း၊ မွတ္သားျခင္းျဖင့္ “ေမာဟစရုိက္” ကုိ
ေပ်ာက္ကင္းေစႏုိင္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ပညာရလာေအာင္ လုပ္တဲ့အခါမွာ
အေရးႀကီးတာက ဘာလဲဆုိရင္ စိတ္ကေလးၿငိမ္ေအာင္နဲ႔
မိမိရဲ႕သႏၲာန္မွာ သတိတရားေတြ ခုိင္မာလာေအာင္
ေလ့က်င့္ရမယ္။ “သတိသမၸဇည” ထားရမယ္။
သတိရွိလာလုိ႔ရွိရင္ ပညာဟာ ရွိလာမွာျဖစ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ သတိကုိ ထူေထာင္ေပးရမယ္။

“အာနာပါနံ ေမာဟစရိတႆ”-ေမာဟစရုိက္ရွိတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ဟာ သတိေလးထားၿပီး ထြက္ေလ၊ဝင္ေလေလးကုိ
ရွဳမွတ္ပြါးမ်ားေနရမယ္။
ဒီလုိေနမယ္ဆုိရင္ ေမာဟစရုိက္ နည္းပါးသြားမယ္။
သတိရွိလာတာနဲ႔ တစ္ၿပိဳင္နက္ အသိပညာလည္း ရတယ္။
အသိပညာ ရေအာင္လည္း ရရာရေၾကာင္းေတြကုိ
ဆည္းပူးရတယ္။ေလ့လာရတယ္။နာယူရတယ္။
မွတ္သားရတယ္။ ေဟာ-ဒီလုိနည္းနဲ႔ ေမာဟစရုိက္ေတြ
ေပ်ာက္ကြယ္ၿပီးေတာ့ သြားႏုိင္တယ္။

❦စရုိက္ဆုိးေတြကုိ ဒီဘဝမွာ ျပင္ရင္ျပင္၊
မျပင္လုိ႔ရွိရင္ သံသရာမွာ စရုိက္ဆုိးေတြနဲ႔ပဲ
က်င္လည္ၾကရမွာျဖစ္တယ္။
လူ႔ဘဝ ေရာက္လာရင္ပဲ စရုိက္ဆုိးတဲ့လူ၊
ေလာကလူေတြ ၾကည့္ေလ၊တစ္ေယာက္နဲ႔
တစ္ေယာက္ စရုိက္မွ မတူတာ။
စရုိက္ဆုိးတဲ့လူေတြ ရွိတာပဲ။
စရုိက္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ရွိသလုိ ၊
စရုိက္ဆုိးတဲ့ လူေတြ ရွိတာပဲ။
ဒီဘဝမွာ မျပင္ဘူးဆုိလုိ႔ရွိရင္ ေနာင္ဘဝမွာလည္းပဲ
အက်င့္ႀကီးေတြ ပါသြားမွာပဲ။

❦အဲဒီ မေကာင္းတဲ့ အက်င့္ႀကီးေတြ ပါသြားၿပီဆုိလုိ႔ရွိရင္ အဲဒီစရုိက္ဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ
ေဖ်ာက္လုိ႔မရႏုိင္တဲ့ အဆင့္ထိေအာင္
ေရာက္သြားၿပီးေတာ့၊ အထံုဝါသနာႀကီး ပါၿပီးေတာ့ ဘုရားေတာင္မွ ခြၽတ္ဖုိ႔ရာ ခက္သြားတယ္။
ဥပမာမယ္ “ဖြတ္ဖုိ႔၊ေလွ်ာ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူတဲ့ လက္ႏွီးစုတ္”
လုိ ျဖစ္သြားမွာေပါ႔ေနာ္။
မေကာင္းတဲ့စရုိက္ေတြ ကုိယ့္စိတ္မွာ လႊမ္းမုိးသြားၿပီဆုိလုိ႔ရွိရင္ သံသရာ နစ္မြန္းသြားႏုိင္တယ္တဲ့။
ဒါေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ ဒီလုိ ဗုဒၶျမတ္စြာရဲ႕ သာသနာေတာ္နဲ႔ၾကံဳတဲ့အခုိက္မွာ …
●ရာဂစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။
●ေဒါသစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ ႀကိဳးစားရမယ္။
●မေကာင္းတဲ့ ေမာဟစရုိက္ကုိလည္း ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ႀကိဳးစားရမယ္။
ေကာင္းတဲ့စရုိက္ေတြကုိေတာ့ ႀကီးထြားလာေအာင္
ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီးေတာ့ ေပးရမယ္လုိ႔ဒီလုိျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တယ္။
အခုလုိ တရားဓမၼေတြကုိ နာယူမွတ္သားၿပီးတဲ့အခါမွာ
မိမိတုိ႔ရဲ႕ ဘဝမွာ ေကာင္းျမတ္တဲ့ စရုိက္ေတြကုိ ေမြးျမဴျခင္းျဖင့္၊ ေကာင္းျမတ္တဲ့ ဝါသနာေတြနဲ႔
ေနာက္ဆံုးမွာ ထာဝရခ်မ္းသာတဲ့ အၿငိမ္းဓာတ္နိဗၺာန္ကုိ
မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏုိင္မွာျဖစ္တယ္လုိ႔ အားလံုးသေဘာက်ၿပီး
ဝါသနာတုိ႔၊စရုိက္တုိ႔ကုိ ဖယ္ရွားႏုိင္ေၾကာင္း၊အက်င့္ေကာင္းကုိ
က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ အားထုတ္ကာ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကုိ
မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ၾကပါေစကုန္သတည္း။ ။

-【ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆရာေတာ္ေဒါက္တာ အရွင္နႏၵမာလာဘိဝံသ】

credit - ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသာနာ

အဘိဓမၼာ ဆိုတာ ဘာလဲ

✿ အဘိဓမၼာ ဆိုတာ ဘာလဲ ??? ✿
═════════════════════
အဘိဓမၼာ ဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင္ The nature of our life ပဲ။
ဘ၀ရဲ႔ သဘာ၀ကို အေသးစိတ္ ေျပာထားတာကို အဘိဓမၼာ ေခၚပါတယ္။

အင္ဂ်င္နီယာသင္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကြာ။ ေမာ္ေတာ္ကား တစ္စင္းကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္ထားသလဲ။ ေမာ္ေတာ္ကား တစင္းထဲမွာ ပစၥည္းအရာ၀တၳဳေလးေတြ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေလာက္ ပါ၀င္သလဲ။ မင္းတို႔ သင္ရတယ္ မဟုတ္လား။ ဘယ္လိုေပါင္းစပ္တယ္။ ဟာ အဖံုးႀကီး ဆြဲဖြင့္လိုက္တာနဲ႔ အထဲမွာ ရႈပ္ပြေနတာပဲ။ ႀကိဳးေတြ၊ ပိုက္ေတြ၊ ေဂါက္ေတြ၊ ဂြေတြ၊ အဲဒီလို စနစ္တက် ေမာ္ေတာ္ကား တစင္း တည္ေဆာက္ထားသလို၊ ေရဒီယိုတလံုး တည္ေဆာက္ထားသလို ေဟာဒီ Body structure (ခႏၶာကိုယ္ တည္ေဆာက္ထားမႈ ) ကို သင္ရမယ္။

ဒီေတာ့ ဒီတခုကို ဘာေတြနဲ႔၊ ဘာေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား အခ်ိဳးညီညီ တည္ေဆာက္ထားသလဲဆိုတာ အဲဒီ အတတ္ပညာဟာ ဘာလဲဆိုရင္ အဘိဓမၼာ။ သံုးလံုတည္းပဲ။ ဘာေတြလဲ ဆိုရင္ စိတ္ရယ္၊ ေစတသိက္ရယ္၊
ရုပ္ရယ္။

ဘာေတြလဲ
စိတ္, ေစတသိက္, ရုပ္ပါဘုရား။

စိတ္-၈၉-ပါးရွိတယ္။ ေစတသိပ္ ၅၂-ပါးရွိတယ္။ ရုပ္ ၂၈-ပါးရွိတယ္။ လူဆိုလို႔ရွိရင္ စိတ္ ဘယ္ေလာက္၊ ေစတသိက္ ဘယ္ေလာက္၊ ရုပ္ ဘယ္ေလာက္ ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ ဘယ္လို၊ ဘယ္လို တည္ေဆာက္၊ ေခြး၊ ၀က္၊ ၾကက္၊ ငွက္ တိရစၧာန္ဆိုရင္ စိတ္ ဘယ္ေလာက္၊ ေစတသိက္ ဘယ္ေလာက္၊ ရုပ္ ဘယ္ေလာက္ ေပါင္းစပ္ျပီးေတာ့ တည္ေဆာက္၊ နတ္ျဗဟၼာဆိုရင္ ဘယ္လို၊ ရဟႏၲာဆိုရင္ ဘယ္လို၊ အဲဒီလို ပုဂၢိဳလ္အမ်ိဳးအစားေတြကို လိုက္ျပီးေတာ့၊ ဘ၀အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြကို လိုက္ျပီးေတာ့ စိတ္အမ်ိဳးအစားေတြကို၊ ေစတသိက္ အမ်ိဳးအစားေတြကို၊ ရုပ္အမ်ိဳးအစားေတြကို သူ႔ဟာနဲ႔သူ စနစ္တက်၊ အခ်ိဳးက်၊ ေပါင္းစပ္ တည္ေဆာက္ပံုကို ေဖာ္ျပတာဟာ အဘိဓမၼာ။

The nature of mentality and materiality ရုပ္ နာမ္တို႔၏ သဘာ၀၊ အဲဒါဟာ ဘာေခၚလဲ၊ အဘိဓမၼာ။ အဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းဆိုတဲ့ စာအုပ္ကို လွမ္းမၾကည့္နဲ႔၊ လွမ္းမၾကည့္နဲ႔၊ မင္းတို႔ေတြ အဘိဒမၼာခုနစ္က်မ္းကို လွမ္းၾကည့္ရင္ အကုန္လံုး
လန္႔သြားမွာ၊ စာအုပ္က နည္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ ဖတ္လဲ ဘာမွနားမလည္ဘူး။ အဲဒီစာအုပ္က ဘာေတြေဟာထားသလဲဆိုရင္ ဘုရားကိုင္တိုင္ ေဟာတာေနာ္။ စိတ္အေၾကာင္းရယ္၊ ေစတသိက္အေၾကာင္းရယ္၊ ရုပ္အေၾကာင္းရယ္၊ အဲဒီအေၾကာင္းအရာသံုးပါးကို အက်ယ္တ၀င့္ ဒီစာအုပ္ႀကီးေတြထဲမွာ ေရးမွတ္ထားတာ။ တကယ္ေတာ့ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ရဲ႔ ဓမၼက စာအုပ္ထဲမွာ ထားဖို႔
မဟုတ္ဘူး။ လူထဲမွာ ထားရမယ္။

အဘိဓမၼာသင္ခ်င္ရင္ မင္းကိုယ္မင္း ျပန္ဖတ္
********************************************

လူနဲ႔ ဓမၼနဲ႔၊ ဓမၼနဲ႔ လူသားနဲ႔၊ တေပါင္းတည္းျဖစ္ေနမွ Dhamma is the light of your life ျဖစ္လာမွာ။ ဓမၼနဲ႔ လူနဲ႔ တျခားစီျဖစ္ေနရင္ ကိုယ့္မွာဓမၼအလင္းေရာင္ မရွိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္ႀကီးတေယာက္က ဘုန္းႀကီးကို
ေမးတယ္။ ကိုယ္ေတာ္ တပည့္ေတာ္ အဘိဓမၼာ သင္ခ်င္တယ္တဲ့။
How to learn the Abhidhamma?
Teach me Abhidhamma. What is Abhidhamma? တဲ့။
သူက ေမးခြန္းေတြနဲ႔။ ေဟ့ Abhidhamma is your body.
ဟုတ္လား။ Don't read any book. You must read yourself.
မင္းကိုယ္ကိုယ္ မင္းျပန္ဖတ္။ စိတ္က ဘယ္မွာရွိသလဲ၊
ဒီမွာပဲ၊ ကိုယ္မွာပဲ၊ ေစတသိက္ေကာ ကုိယ္မွာ၊ ရုပ္ေတြေကာ၊
စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္က ဒီမွာပဲရွိတာ။ ဒီကိုယ္ခႏၶာႀကီး ျပန္ဖတ္မွ
စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ရုပ္ကို တကယ္သိမွာ။ ဒီစာအုပ္ ခဏထား။
မင္း ကိုယ္ကုိ မင္းျပန္ဖတ္ရင္ မင္း အဘိဓမၼာ တကယ္တတ္သြားမယ္။

How to read myself ? သူကေျပာတယ္။ က်ဳပ္ကိုကိုယ္ က်ဳပ္
ဘယ္လိုဖတ္မလဲ။ ေအး ေကာင္းျပီ
" You must sit on the floor,in the cross legged posotion,
place your right hand on top of your left hand,
close your eyes slowly, focus your mind at the tip of your nose."
ဟိုလူကို ဖတ္ခိုင္းျပီေနာ္။ တင္ပ်ဥ္ေခြထိုင္ပါ။ ကိုယ္ကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား။
မ်က္လံုးကို ျဖည္းျဖည္းေလး မွိတ္၊ ဘယ္ဘက္လက္ေပၚ ညာလက္ကေလး
တင္ထား။ Breathe normally, naturally. မွန္မွန္ေလး ရွဴ။
ရိုးရိုးေလး အသက္ ရွဴ။ Focus your mind at the tip of your nose .
ႏွာသီးဖ်ားေလးကို ခ်ိန္ထား၊ ဟိုလူက မ်က္စိမွိတ္ နဖူးေၾကာေတြ
ဘာေတြ ရႈံ႔လာတာ။ အဲသလို အရမ္းႀကီး စိတ္ကို တင္းမထားနဲ႔ေနာ္။
Must be ralax. သက္ေသာင့္သက္သာေလး လုပ္စမ္းပါ။ ႏွာ
သီးဖ်ား ခ်ိန္ဆိုေတာ့ မ်က္လံုး ဖြင့္ၾကည့္တယ္။

venerable Sir; I'd like to ask you a question.
အို အရွင္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္ ေမးခြန္းတခု ေမးခ်င္တယ္။


ေဟ့လူ မင္း ေနာက္မွ ေမး။ မင္းကို ဒီမွာ ထိုင္ျပီး အဘိဓမၼာ ဖတ္ခိုင္းေနတာ။


ေနပါဦး ေနာက္မွ ဖတ္ပါရေစတဲ့၊ အခု ေမးခ်င္ေသးတယ္၊၊

မင္းတို႔နဲ႔မ်ား ကြာတယ္ေနာ္။ ဟိုလူကေတာ့ ထိုင္ခိုင္းကာ
ရွိေသးတယ္၊ ေမးေနျပီ။ မေမးနဲ႔ဦး၊ ေနာက္မွေမး။ မင္းစိတ္
ႏွာသီးဖ်ား ခ်ိန္ထား။

I miss my mind at the tip of nose.
စိတ္က ႏွာသီးဖ်ား ခ်ိန္လို႔ မရဘူး။
ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္သြားတယ္။ သူက ဒီလိုေျပာတယ္။

Ok I like. You must understand one thing Abhidhamma
This is called agitation.
ခ်ိန္လို႔မရဘူး။ လြဲေနတယ္။ လႈပ္ေနတယ္၊ Creak ျဖစ္ေနတယ္။
ဘာေခၚလဲ။ ဥဒၶစၥ တဲ့။ ေစတသိက္တလံုး သူေျပာလိုက္တယ္။
စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေျပးသြားေနတာကို ဘာေခၚလဲ၊ ဥဒၶစၥ သင္ၾက။
ကိုယ္ကိုယ္ကို သင္၊ ဥဒၶစၥ။ Concentrated ဒီမွာ ခ်ိန္လို႔ျမဲျပီဆိုလို႔ရွိရင္
မင္းနားလည္လာျပီ။ အဘိဓမၼာ တလံုး၊ သမာဓိ ဟုတ္လား။
အဲဒီလို သင္သြားတာ။ ေနာက္ေတာ့ သူ ႀကိဳက္သြားတယ္။

ဗုဒၶကိုးကြယ္ေပမယ့္ စည္းကမ္းမရွိလွ်င္
**************************************

သုတၱန္ The way of life,
၀ိနည္း discipline,
အဘိဓမၼာ the nature of our body or our life,
This is Tipitaka, three baskets of Buddha’s teaching
ဘုရားတို႔ ရဲ ႔ အဆံုးအမပိဋကတ္ သံုးပံု။ အဲဒါ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။
To be learnt သင္ဖို႔။
After learning သင္ျပီးရင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲ။
To be practiced က်င့္ဖို႔။ ဘာရွိသလဲ။ သီလ သမာဓိ ပညာ။
သီလ ထပ္ေျပာစရာ မလိုေတာ့ဘူး။
Bodily discipline, Verbal discipline.

ကာယကံ စည္းကမ္းသံုးခ်က္ ခုနက ေျပာထားတယ္ေနာ္။
၀စီကံ ပါးစပ္ရဲ႔ စည္းကမ္းေျခာက္ခ်က္ ခုနက ေျပာထားတယ္။
အဲဒီ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွစ္ပါးရဲ႔ စည္းကမ္းေတြကို ဘာေခၚလဲ။ သီလ။
It is not for worship, not for belief. ဒီပိဋကတ္သံုးပံုကို
I believe in the Tipitaka. ငါ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ယံုၾကည္ပါ၏။
ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ရဲ႔လား။ I worship the Tipitaka.
ငါ ပိဋကတ္သံုးပံုကို ရွိခိုးပါ၏။ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ရဲ႔လား။
မျဖစ္ဘူးေနာ္။

I am learning. အဲဒါမွ very beginning of Buddhist ဆိုတာ အဲဒါ။
learning သင္ရမယ္ ေနာ္။ အဲ ပိဋကတ္သံုးပံု သင္ျပီးရင္
ဘာဆက္လုပ္မလဲ။ က်င့္မယ္။ ဘာကုိလဲ သီလ။
ကိုယ္ႏႈတ္ရဲ႔ စည္းကမ္းကို ေလ့က်င့္။ to be a good person.
လူေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ရန္အတြက္ သီလအေရးႀကီးတယ္။
ကာယကံမွာ စည္းကမ္းရွိရမယ္။ ၀စီကံမွာ စည္းကမ္းရွိရမယ္။
ဒါ religion ကို မဆိုဘူး။ ဘုန္းႀကီးတို႔က ဓမၼကို ေျပာေနတာ။
religion ကေတာ့ ႀကိဳက္တာကို ကိုးကြယ္။ ကိစၥမရွိဘူး။
ဘာသာ တဘာသာတည္းနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးဆိုရင္ ရွိတဲ့
ဘာသာအကုန္ ကိုးကြယ္။ ကိစၥမရွိဘူး။ သို႔ေသာ္ အဲဒီစည္းကမ္းေတြ
မလိုက္နာရင္ ဒီလူဟာ လူေကာင္းကို မျဖစ္ဘူး။ ဒါ အေရးႀကီးတာ ေနာ္။

လူေကာင္းျဖစ္ရံုႏွင့္ လူေျဖာင့္ ျဖစ္ပါ့မလား
*******************************************

ေကာင္းျပီ။ ကိုယ္ ႏႈတ္ရဲ႔ စည္းကမ္းကို လိုက္နာရင္ သီလျပည့္စံုရင္
ဘာျဖစ္သလဲ။ Goog person တဲ့။ လူေကာင္း ဒါေပမဲ့ ကာယကံ
စည္းကမ္းေကာင္းလို႔ မလြန္က်ဴးဘူး။ ၀စီကံ စည္းကမ္းေကာင္းလို႔
ပါးစပ္နဲ႔ လြန္က်ဴးတာလဲ မရွိဘူး။ ကိုယ္ႏႈတ္မွာ ဘာျပစ္မႈမွ မေရာက္လို႔
He, she, they become a good person but there are many many violation.
ဘာလဲ။ ကိုယ္ႏႈတ္ကေတာ့ မလြန္က်ဴးပါဘူး။ လူ ေကာင္းေတြပဲ။
စိတ္ထဲကေတာ့ ေသာင္းက်န္းေနတာ အားႀကီးပဲ။ အဲဒါ ပိုခက္လာတယ္။
ဒါ another stage. ပိုခက္လာတယ္ေနာ္။ to be right person.
ေျဖာင့္မတ္တဲ့လူတေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ရန္အတြက္
We must control our mental violation. စိတ္ရဲ႔ ဆူပူေသာင္းက်န္းမႈေတြကို
ထိန္းထားရမယ္။ How to control? ဘယ္လိုထိန္းမလဲ ဆိုရင္
က်င့္နည္းၾကံနည္းေလးေတြ ေျပာဖို႔အခ်ိန္ မရဘူး။ သမထက်င့္စဥ္ကို က်င့္ရင္ စိတ္ဓာတ္ေသာင္းက်န္းမႈ အကုန္လံုး ျငိမ္သြားတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ သမထကမၼ႒ာန္းကို tranquillity meditation လို႔
ေခၚတယ္ ေနာ္။

သမထဆုိတဲ့ စကားလံုးေလးက ျငိမ္းခ်မ္းေစေသာ က်င့္စဥ္၊
စိတ္ကို တေနရာတည္းမွာ ထား၊ ၀ီရိယနဲ႔ သတိနဲ႔ ညႇပ္ျပီးေတာ့ထိန္း။
တေနရာတည္းမွာ ထားလို႔ ႏွာသီးဖ်ားပဲ ေျပာေျပာ။ ဘယ္နားျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။
ေဟာဒီ မက္ကရိုဖုန္းေလးေပၚ ထားမလား။ သို႔မဟုတ္-ေဟာဒီ
မီးတိုင္ေလး ထြန္းျပီးေတာ့ ထားမလား။ သို႔မဟုတ္ ေရခြက္ေလးထဲ
စိုက္ၾကည့္္ေန။ သို႔မဟုတ္လည္း ပန္းပြင့္ေလးတပြင့္ ေရွ႔မွာ လွလွပပထား။
အဲဒီ ပန္းပြင့္ေလး စိုက္ၾကည့္ေန။ Concentration ရရင္ ဒါျပီးတာပဲ။
နည္းေပါင္းေလးဆယ္ ရွိတယ္။ ဘာနဲ႔ပဲလုပ္လုပ္ ျဖစ္တယ္။

ႀကိဳက္လို႔ရွိရင္ လုပ္ၾကည့္။ မိမိတို႔ေနတဲ့အခန္းေလးကို လံုေနေအာင္ ပိတ္။
မနက္ ေနလာတဲ့အခိ်န္မွာ အေရွ႔က တံခါးေပါက္မွာေလ ေသးေသးေလး
ခဲတံလံုးေလာက္ မရွိတရွိ အေပါက္ကေလး ေဖာက္။ အဲဒီက အလင္းေရာင္ေလး
၀င္လာမွာ မဟုတ္လား။ အဲဒါေတြကို စိုက္ၾကည့္ Concentration ျဖစ္ရင္
ဒါလဲ meditation ျဖစ္တာပဲ။ ရတယ္။ ဟာ ေနာက္လုပ္ခ်င္ေသးသလား။
အ၀ိုင္းေလး တ၀ိုင္းေလာက္ ပန္းကန္ျပားေလာက္ ျဖဴျဖဴစက္၀ိုင္းေလး
တ၀ိုင္းေလာက္ နံရံမွာ ေရးထား။ အျဖဴေလး ေခ်ာမြတ္ ညီေနရမယ္။
အဲဒါ စိုက္ၾကည့္ျပီးေတာ့ concentrate လုပ္။ အျဖဴေရာင္ မႀကိဳက္ရင္လဲ
အနီေရာင္ေပါ့။ အဲဒါ မႀကိဳက္ရင္လဲ အျပာေရာင္ေပါ့။
အဲဒါ မႀကိဳက္ရင္လဲ အ၀ါေရာင္ေပါ့။
အဲဒါဟာ ဘာလဲဆိုရင္ tranquillity meditation.

အဲဒီလို တခုတည္းေသာအာရံုမွာ စိတ္ကိုတင္ထားလို႔၊
စိတ္ဟာ ျမဲလို႔ ျငိမ္ေနျပီဆိုလို႔ရွိရင္ေလ စိတ္ရဲ႔ hindrances ေခၚတဲ့
နီ၀ရဏေတြ စိတ္ရဲ႔ disturbance လို႔လဲ ေခၚမယ္ေပါ့။
အေႏွာက္အယွက္ေတြ၊ အပိတ္အပင္ အဆီးအတား စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ
ရွင္းသြားလို႔ ခြက္တခြက္ထဲမွာ ေရထည့္။ ေရဟာ လႈပ္လဲ မေနေစနဲ႔။
မီးထိုးထားလို႔ အခိုးလဲ ထြက္မေနေစနဲ႔။ ေဆးေရာင္စံု ဆိုးထားလို႔
ေရာင္စံုေတြလဲ ျဖစ္မေနေစနဲ႔။ ေအာက္က အနည္လဲ မထေစနဲ႔။
အေပၚကဖံုေတြလဲ မလႊမ္းေစနဲ႔။ ဘယ္ႏွစ္ပါးလဲ ။


ေရခြက္ထဲ ငံ႔ုၾကည့္၊ ဘာေတြ႔လဲ။ အရိပ္ေတြ႔တယ္။ အဲဒီေတာ့
ညီေတြ ညီမေတြ အားလံုး စိတ္ထဲမွာ အဲဒီလို အျပစ္ငါးပါးကင္းတဲ့
ၾကည္ေအး ျငိမ္ေနတဲ့ စိတ္ကေလး ျဖစ္လာေအာင္ သမထက်င့္စဥ္ဆိုတာ
က်င့္ေကာင္းတယ္။ ဘယ္သူက်င့္က်င့္ Buddhist or non Buddhaist,
Christion or Islam or Hindu or anybody can practice,
anybody can attain the mental happiness. ဘယ္သူမဆို
စိတ္ခ်မ္းသာျခင္းကို ရႏိုင္တယ္။ စိတ္ေသာင္းက်န္းမႈေတြကို ျငိမ္ေစတဲ့
နည္းဟာ ဒီနည္းပဲ ရွိတယ္။ It is not religion. It is not for worship.
It is not for belief but to be into practice က်င့္မွ ရမယ္။
ယံုၾကည္ေနရံုနဲ႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။


ေဆးေသာက္ျဖစ္ေအာင္ ေသာက္ၾကပါ
****************************************

ငါ ဖ်ားေနတယ္။ အဖ်ားျပတ္ေဆး ငါ ယံုၾကည္ပါတယ္ေနာ္။
ဘယ္ေတာ့မွ အဖ်ားမေပ်ာက္ဘူး။ ဆရာ၀န္ႀကီးက ေရးေပးလိုက္တယ္။
မင္း အဖ်ား ဘာေၾကာင့္ဖ်ားတာ။ ဒီဂရီ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။
ဘာအစားေရွာင္။ အစာအိမ္ ဘာျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေဆးေသာက္။
မနက္ဘယ္ႏွစ္လံုး။ ည ဘယ္ႏွစ္လံုး။ ေန႔ ဘယ္ႏွစ္လံုးေသာက္၊
ေရးေပးလိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္ကေရးေပးတာ။ ဟာ သိပ္ေတာ္တဲ့
ေဒါက္တာဆိုျပီး ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ ေရာက္ေတာ့ ေဆးပုလင္းေလး ေဘးခ်။
ေဆးပုလင္းလဲ ယံုၾကည္တယ္။ ဆရာ၀န္လဲ ယံုၾကည္တယ္။
ေဆးအညႊန္းလဲ ယံုၾကည္တယ္။ ေဆးအညႊန္းႀကီးဖတ္ေန၊
ေရာဂါ ေပ်ာက္မလား။

ဒီကေန႔ ကမၻာလူသားေတြက ေဆးညႊန္းေတာင္ ေကာင္းေကာင္း
မဖတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး ျဖစ္လာတယ္။ ပိဋကတ္သံုးပံုဆိုတာ ေဆးညႊန္းေတြ
ဟုတ္လား။ အခုေျပာေနတာ သီလ သမထ။ ေနာက္ တတိယအဆင့္ ၀ိပႆနာ။
အဲဒါ ေဆးေနာ္။ သီလေဆး ေသာက္ရင္ ကာယကံ ၀စီကံမွာ ဘာျဖစ္လဲ
အျပစ္ကင္းသြားမယ္။ သမထ ေဆးေသာက္ရင္ မေနာကံ စိတ္ရဲ႔
ေသာင္းက်န္းမႈေတြ ျငိမ္းေအးသြားမယ္ေနာ္။ ၀ိပႆနာေဆးကို
ေသာက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိတ္ရဲ႔ ဟိုအထဲမွာ စြဲေနတဲ့ ေရာဂါရဲ႔
အျမစ္ကို ဆရာက ေဆးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ႏုတ္လိုက္သလိုေပါ့။
၀ိပႆနာမ်ား လုပ္လိုက္ျပီဆိုလို႔ရွိရင္ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ
အကုန္လံုး သန္႔ရွင္းသြားမယ္။

သူေတာ္သူျမတ္ျဖစ္ခ်င္လွ်င္
***************************

You will attain purification of mind in this very life.
စိတ္ရဲ႔ သန္႔ရွင္းမႈကို ရသြားမယ္။ At that time, you will become
a noble person. ဘယ္ႏွစ္ဆင့္လဲ။ To be a good person
လူေကာင္းတေယာက္ျဖစ္ဖို႔ practice Sila, To be a right person.
ေျဖာင့္မတ္တဲ့စိတ္ ပိုင္ရွင္တေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔ရာအတြက္
You should practice Samatha. To be a Noble person,
စာလံုးေပါင္း မမွားေစနဲ႔။ သူေတာ္ သူျမတ္တေယာက္ ျဖစ္လာဖို႔အတြက္
We should practice insight meditation, Vipassana.

၀ိပႆနာဆိုတာ ဘာလဲဆိုရင္ ေစာေစာက ေျပာခဲ့ျပီ။ ဟို အေမရိကန္ႀကီးကို
အဘိဓမၼာ ဖတ္ဆိုေတာ့ ဘုန္းႀကီး ဘယ္မွာဖတ္ခိုင္းလဲ။
ကိုယ္ထဲမွာ ဖတ္ရတယ္။ ၀ိပႆနာဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ထဲရွိတဲ့ အရွိေတြကို
အရွိအတိုင္း သိေအာင္၊ အဲဒီ အရွိတရားေတြ တခုနဲ႔တခု ဘယ္လို
interdepdndent ျဖစ္ျပီးေတာ့ တည္ေဆာက္ထားတယ္ဆိုတာကို
အမွန္အတိုင္း ျမင္ေအာင္ ၾကည့္တဲ့နည္းဟာ ဘာလဲ ၀ိပႆနာ ပဲ။

အဲဒီ၀ိပႆနာ အားထုတ္လို႔ရွိရင္ စိတ္အညစ္အေၾကးေတြ အကုန္လံုး
ဘာျဖစ္လဲ။ သန္႔ရွင္းသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ထိုသူ ဘာျဖစ္လဲ။
Noble person သူေတာ္သူျမတ္တေယာက္ ျဖစ္လာမယ္။
ဘယ္ႏွစ္ဆင့္လဲ သီလက်င့္ လူေကာင္းျဖစ္မယ္။ သမထက်င့္
လူေျဖာင့္ျဖစ္မယ္။ ၀ိပႆနာက်င္ရင္ သူေတာ္သူျမတ္တေယာက္
ျဖစ္လာမယ္။

က်င့္စဥ္ ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးလဲ သီလ သမာဓိ ပညာ- ဒီသံုးမ်ိဳးက ဘာလုပ္မလဲ။
To be practice အဲဒီ သီလ သမာဓိ ပညာ သံုးမ်ိဳးကို က်င့္လိုက္လို႔ရွိရင္
We will realize the true nature of our life. ဘ၀ရဲ႔ အမွန္တရားေတြကို
နားလည္လာမယ္။ ဘ၀အမွန္ဆိုေတာ့ သစၥာတရားေပါ့။

ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ႔ အဆံုးအမမ်ားသည္ ကုိးကြယ္ဖို႔ religion မဟုတ္ဘူး။
သင္ဖို႔ ဓမၼ ေနာ္။ ရွိခိုးဖို႔ ယံုၾကည္ဖို႔ religion မဟုတ္ဘူး။ က်င့္ဖို႔ ဓမၼ။
ယံုၾကည္ေနရံုမွ်နဲ႔ လံုေလာက္တဲ့ Religion မ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။
သိရွိနားလည္ေအာင္ လုပ္ရမယ့္ ဓမၼ။ အဆင့္ ဘယ္ႏွစ္ဆင့္လဲ။
ဓမၼအဆင့္ သံုးဆင့္ကို က်င့္ရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ ဓမၼအဆင့္ ဘယ္ႏွစ္ဆင့္
တက္လာမလဲ။ to be a good person, to be a right person,
to be a noble person. လို႔ ဘ၀အဆင့္ သံုးဆင့္ ျမင့္တက္လာမယ္။
လူသားတိုင္းရဲ႔ ဘ၀ကို အဲဒီလို အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ေစတဲ့
အဆံုးအမမ်ားကို ဘာေခၚလဲ။
Buddha’s teaching ဒီလို ေခၚပါတယ္။

*********************************

သီတဂူ ဆရာေတာ္

http://buddhismworld.ning.com/ မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။

အေၾကာင္း အက်ိဳး

အေၾကာင္း အက်ိဳး
~~~~~~~~~~~~~~

       ““ေယ ဓမၼာ ေဟတုပၸဘ၀ါ၊ ေတသံ ေဟတုံ တထာဂေတာ အာဟ။    ေတသဥၥ ေယာ နိေရာေဓာ၊ ဧ၀ံ ၀ါဒီ မဟာသမေဏာ။””

          ေယ ဓမၼာ- အၾကင္ အက်ိဳးတရားတုိ႔သည္၊ ေဟတုပၸဘ၀ါ - အေၾကာင္းတရားကို  အေျခခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာၾကေပကုန္၏၊  ေတသံ- ထုိအက်ိဳးတရား တုိ႔၏၊   ေဟတုံ- အေၾကာင္းစစ္ အေၾကာင္းမွန္ကို၊ တထာဂေတာ - ျမတ္စြာဘုရားသည္၊ အာဟ -ေဟာေတာ္မူခဲ့ေလျပီ။

ေလလာတဲ့အရပ္ကို ေက်ာေပးပါ

ေလလာတဲ့အရပ္ကို ေက်ာေပးပါ

တစ္ေန႕မွာေတာ့ အမတ္ႀကီးနဲ႕ ဘုရင့္သားဟာ ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ၿပီးေတာ့ အဲဒီဆိပ္ကမ္းမွာ လိုက္လံေလ့လာၾကတယ္။မင္းသား သတိထားမိတာတစ္ခုကေတာ့ ရြက္ေလွပဲ။ရြက္ေလွေတြဟာ အရြယ္အစားႀကီးမားၿပိးေတာ့ ေလးလံေပမဲ့ ရြက္ေတြခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ အလ်င္အျမန္သြားတက္ၾကတယ္။
မင္းသားက " အမတ္ႀကီးရြက္ေလွေတြဟာ အဘယ္ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ပို၍သြားရသနည္း"

အမတ္ႀကီးက " အရွင့္သား ရြက္ေလွေတြဆိုသည္မွာ ေလ၏သယ္ယူေဆာင္မမႈကို အဓိကထား၍သြားေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ရြက္ေလွတို႕မည္သည္ ေလလာရာအရပ္ကို ေက်ာေပးၿပီးေတာ့ ရြက္လႊင့္မွသာ ေရွ႕သို႕ေရာက္မည္ျဖစ္ၿပီး ေလတိုက္ရာအရပ္သို႕ မ်က္ႏွာမူ၍သြားေသာ္ ခရီးေရာက္သည္မရွိ "

အရွင့္သားမွတ္သားထားပါ။လူ႕ဘ၀မွာလဲ ဒီလိုပါပဲ။မိမိလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြမွန္သမွ်အေပၚ တြန္းအားသက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ေပၚတက္ပါတယ္။မနာလို ေဘးေျပာမႈေတြ အမွားအယြင္းေတြႀကံဳေတြ႕လာရတတ္ပါတယ္။အဲဒီေတာ့ မနာလိုေဘးေျပာမႈေတြကို လွည့္ၿပီးရင္ဆိုင္ေနရင္၊ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမွားအယြင္းေတြကိုလွည့္ၾကည့္ေနၿပီး ဆက္လုပ္ခ်င္ကိုင္ခ်င္စိတ္ေတြမရွိေတာ့ဘူး၊စိတ္ဓါတ္က်ေနမယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ခရီးကိုေရာက္ဖို႕ ေႏွာင့္ေႏွးတတ္ပါတယ္။ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အမွားအယြင္းေတြကိုသင္ခန္းစာယူၿပီး ၊ေဘးေျပာမႈေတြကို ေလတိုက္နႈန္းလို႕ သေဘာထားၿပီးေတာ့ ေက်ာခိုင္းေပးလိုက္မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လိုရာခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းနုိင္တဲ့ အင္အားေတြျဖစ္သြားၿပီးေတာ့ အရွင့္သားကို ျမန္ျမန္ခရီးတြင္ေစမွာျဖစ္ပါတယ္။


UNICODE


လေလာတဲ့အရပ်ကို ကျောပေးပါ

တစ်နေ့မှာတော့ အမတ်ကြီးနဲ့ ဘုရင့်သားဟာ ဆိပ်ကမ်းတစ်ခုကို ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ပြီးတော့ အဲဒီဆိပ်ကမ်းမှာ လိုက်လံလေ့လာကြတယ်။ မင်းသား သတိထားမိတာတစ်ခုကတော့ ရွက်လှေပဲ။ ရွက်လှေတွေဟာ အရွယ်အစားကြီးမားပြီးတော့ လေးလံပေမဲ့ ရွက်တွေချလိုက်တဲ့အခါမှာ အလျင်အမြန် သွားတတ်ကြတယ်။

မင်းသားက " အမတ်ကြီးရွက်လှေတွေဟာ အဘယ်ကြောင့် မြန်မြန်ပို၍သွားရသနည်း"

အမတ်ကြီးက " အရှင့်သား ရွက်လှေတွေဆိုသည်မှာ လေ၏သယ်ယူဆောင်မမှုကို အဓိကထား၍သွားနေကြခြင်းဖြစ်သည်။ ရွက်လှေတို့မည်သည် လေလာရာအရပ်ကို ကျောပေးပြီးတော့ ရွက်လွှင့်မှသာ ရှေ့သို့ရောက်မည်ဖြစ်ပြီး လေတိုက်ရာအရပ်သို့ မျက်နှာမူ၍သွားသော် ခရီးရောက်သည်မရှိ။"

အရှင့်သားမှတ်သားထားပါ။

လူ့ဘဝမှာလဲ ဒီလိုပါပဲ။ မိမိလုပ်ကိုင်နေတဲ့ အလုပ်တွေမှန်သမျှအပေါ် တွန်းအား သက်ရောက်မှုတွေ ဖြစ်ပေါ်တတ်ပါတယ်။ မနာလို ဘေးပြောမှုတွေ အမှားအယွင်းတွေ ကြုံတွေ့လာရတတ်ပါတယ်။ အဲဒီတော့ မနာလိုဘေးပြောမှုတွေကို လှည့်ပြီးရင်ဆိုင်နေရင်၊ဖြစ်ခဲ့တဲ့ အမှားအယွင်းတွေကိုလှည့်ကြည့်နေပြီး ဆက်လုပ်ချင်ကိုင်ချင်စိတ်တွေ မရှိတော့ဘူး၊ စိတ်ဓါတ်ကျနေမယ်ဆိုရင် ကိုယ်လိုချင်တဲ့ ခရီးကိုရောက်ဖို့ နှောင့်နှေးတတ်ပါတယ်။ဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ အမှားအယွင်းတွေကိုသင်ခန်းစာယူပြီး ၊ဘေးပြောမှုတွေကို လေတိုက်နှုန်းလို့ သဘောထားပြီးတော့ ကျောခိုင်းပေးလိုက်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်လိုရာခရီးကို လျှောက်လှမ်းနိုင်တဲ့ အင်အားတွေဖြစ်သွားပြီးတော့ အရှင့်သားကို မြန်မြန်ခရီးတွင်စေမှာဖြစ်ပါတယ်။          ။

ေမာင္စိုင္း

စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုတာ

စစ္မွန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ဆိုတာ
""""""""""""""""""""""""""""
ပထမအေနနဲ႕ ရတနာသုံးပါး (သို႔) ဘုရား,တရား,သံဃာ တို႕ကို မယိမ္းမယိုင္ ယုံႀကည္သူျဖစ္ရမည္ ။
Art first he must unshakable faith in Three Gems or Three objects of veneration.

ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႕ ကံ (သို႕) ကံ,ကံ၏ အက်ိဳးကို ခိုင္ျမဲ စြာ ယုံၾကည္သူ ျဖစ္ရပါမည္ ။
Thirdly,he must believe and observe the five precepts firmly.

တတိယအခ်က္အေနနဲ႕ ငါးပါးသီလကို ယုံႀကည္ ေစာင့္ထိန္းလိုက္နာသူျဖစ္ရပါမည္။
A Buddhist should not be a Buddhist for name sake only. He must practically abides by the teachings of Buddha,only then will be he a real and good Buddhist.

ဗုဒၶဘာသာဝင္တစ္ဦးသည္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမည္ခံသက္သက္သာ မျဖစ္သင့္ပဲ ဗုဒၶ၏ အဆုံးအမမ်ားကို သစၥာရွိစြာလိုက္နာ က်င့္သုံးရန္လိုအပ္ပါသည္။သို႕မွာသာလ်င္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္စစ္စစ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေကာင္းေကာင္း ျဖစ္လာပါမည္။

ျမတ္​စြာဘုရားႏွင္​့ တပည္​့သာဝကတို႔ကို လုပ္​​ေကြၽးျခင္​း

ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တပည့္သာဝကတို႔ကို လုပ္ေကြၽးျခင္း
*****************************************

မင္​းနန္​ (​ေမာ္​ကြၽန္​း)

''တပည့္ေတာ္ကိုသနားလွ်င္ခြင့္ျပဳပါ။ တစ္ သံသရာလံုး တပည့္ေတာ္ရဲ႕ လက္ေတြေျခေတြဟာ သား ကြၽန္၊ မယားကြၽန္ပဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ ကံေကာင္းေထာက္မ လို႔ သာသနာနဲ႔ႀကံဳတုန္း သာသနာ့ကြၽန္၊ သံဃာ့ကြၽန္ အမႈ ျပဳခြင့္ေပးၾကပါဘုရား''
အထက္ပါစကားကို မိန္႔ေတာ္မူေသာ ေထရ္ အရွင္ျမတ္မွာ သာသနာသမိုင္းဝင္ ထင္ရွားေသာ ေက်း ဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ မံုရြာၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံၾကြစဥ္တိုင္း ေရအိုး၊ တံျမက္စည္းမ်ားကို သပိတ္ႏွင့္တကြ ယူေဆာင္ ၾကြသြားေလ့ရွိပါသည္။
ေရႊစည္းခံုဘုရားအနီးရွိ ေခ်ာက္ ႀကီးမ်ားကို ေျမဖို႔ျခင္း၊ လမ္းခင္းျခင္းမ်ားကို ျပဳေတာ္ မူပါသည္။ မိမိ၏ ေက်ာင္းတိုက္၌သာမဟုတ္မူ လ်က္ တျခားဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားတြင္ပင္ ကုဋီ မွအစ ေရခပ္ေလာင္းထည့္ျခင္း၊ တံျမက္လွည္းျခင္း မ်ား ျပဳေတာ္မူပါသည္။
ရတနာသံုးပါးဝတ္ကို အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ ႀကီးက ''ခႏၶာကိုယ္ အငွားႏြားႀကီးကို တန္ေအာင္ခုိင္းမွ ေဟ့''ဟုလည္း မိန္႔ေတာ္မူေလ့ရွိပါ၏။
ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မိမိတို႔ေက်ာင္းသို႔လာေရာက္ ၍ ေရခပ္၊ တံျမက္လွည္းေနေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ ႀကီးကို ၿမိဳ႕တြင္းေက်ာင္းခံဘုန္းႀကီးမ်ားက အားနာလြန္း သျဖင့္ ''လယ္တီဘုန္းႀကီး သည္လိုမလုပ္ပါနဲ႔။ သည္းခံ ပါေတာ့၊ ေတာ္ေလာက္ပါၿပီ''ဟု ေတာင္းပန္ၾကေသာ ေၾကာင့္ (ဤေဆာင္းပါးအဖြင့္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ) အ ထက္ပါစကားကို ျပန္လည္မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဆြမ္းခံေကြၽး႐ံုမွ်မက ဆြမ္းစားၿပီးလွ်င္လည္း သံဃာ မ်ား ဘုဥ္းေပးၿပီးေသာ ပန္းကန္ခြက္ေယာက္မ်ားကို ကိုယ္တိုင္ ေဆးေၾကာေတာ္ မူပါသည္။ မမာမက်န္းျဖစ္ေန ေသာ ဂိလာနသံဃာေတာ္မ်ားကို လည္း ကိုယ္တိုင္ျပဳစုေတာ္မူပါသည္။ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ ႀကီး၏ 'ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥ' 'သံဃာ့ ေဝယ်ာဝစၥ' ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပံု မွာ စံျပဳအတုယူဖြယ္ေကာင္းလွသလို ၾကည္ညိဳဖြယ္လည္း ျဖစ္ပါ၏။
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာရတနာသံုးပါးကို ကိုး ကြယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္လ်က္ စြမ္းႏုိင္သမွ် ဗုဒၶေဝယ်ာဝစၥ၊ သံဃာ့ေဝယ်ဝစၥတုိ႔ကို ေဆာင္ရြက္သင့္ပါ သည္။ စင္စစ္ ေဝယ်ာဝစၥေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ 'စရဏ ကုသိုလ္'ျဖစ္ပါ၏။
မ်က္ေမွာက္အခ်ိန္အခါတြင္ ဘုရား ရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားမရွိေစကာမူ ဘုရားရွင္ကိုရည္ မွန္း၍ ကိုယ္ေတာ္အစား တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ ႐ုပ္ ပြားဆင္းတုေတာ္မ်ားကား ၿမိဳ႕တိုင္းရြာတိုင္းတြင္ရွိသည္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ အိမ္တိုင္းတြင္ရွိသည္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔အေနျဖင့္ မိမိ၏ အိမ္ေဂ ဟာတြင္ ကိုးကြယ္ထားရွိေသာ ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို သက္ရွင္ထင္ရွားပမာ သေဘာထားလ်က္ ႐ို႐ိုေသေသ၊ ေလးေလးျမတ္ျမတ္ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရမည္ျဖစ္ပါ သည္။
မိမိအိမ္ရွိ ဘုရားရွင္ သီတင္းသံုးေတာ္မူရာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ကို သန္႔ရွင္းေရးမွန္မွန္ေဆာင္ ရြက္ျခင္း၊ ဆြမ္း၊ ေရခ်မ္း၊ ပန္း၊ ဆီမီး အေမႊးနံ႔သာတို႔ျဖင့္ အခ်ိန္မွန္ပူေဇာ္ျခင္း၊ ေန႔စဥ္ဝတ္မပ်က္ ရွိခိုးပူေဇာ္ျခင္း တို႔ျပဳရမည္။ သပိတ္၊ ဟင္းပန္းကန္၊ ေသာက္ေတာ္ေရ ခြက္ စသည့္ ဘုရားရွင္၏ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းတို႔ကို သန္႔ရွင္းေတာက္ေျပာင္ေစရန္ တိုက္ခြၽတ္ေဆးေၾကာမႈ ျပဳရေပမည္။
ထို႔ျပင္ ဆင္းတုေတာ္အား ေရသပၸာယ္ျခင္း၊ ေရႊသကၤန္းကပ္လွဴ ျခင္းတုိ႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာျပဳရေပမည္။ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ ေရွ႕တြင္ မဖြယ္မရာေသာ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆိုတို႔ကို ဘုရား ရွင္အေပၚ ဂါရဝထားေသာအားျဖင့္ မျပဳမိေစရန္၊ ေစာင့္စည္း ဆင္ျခင္သင့္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ မိမိတို႔ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ဘုရားေစတီ မ်ားသို႔ အဖူးအေျမာ္သြားေရာက္ၿပီး ဆီမီး၊ နံ႔သာတို႔ ကပ္လွဴပူ ေဇာ္ဝတ္ျပဳရွိခိုးျခင္း၊ တံျမက္လွည္းျခင္း၊ ပန္းအိုးမ်ား ေရလဲလွယ္ ေပးျခင္း အစရွိေသာ ေဝယ်ာဝစၥေကာင္းမႈမ်ား ျပဳသင့္ပါသည္။
သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္မ်ားႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍လည္း မိမိ၏ေနအိမ္သို႔ ဆြမ္းခံၾကြေရာက္ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကို ႐ို႐ိုေသေသ ဆြမ္းေလာင္း လွဴသင့္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဆြမ္းခံကိုယ္ ေတာ္၏ လိုအပ္ခ်က္ကို ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထား၍ မိမိစြမ္းႏုိင္ သမွ် ေငြေၾကးျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ လုပ္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ ျဖည့္ဆည္းေပး သင့္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ စာသင္သားသံဃာအတြက္ ဗလာ စာအုပ္၊ ေဘာပင္ စသည္ လိုအပ္လွ်င္ လွဴဒါန္းသင့္ပါသည္။
ခရီးသြားလာစရာရွိသည္ဆိုလွ်င္၊ သေဘၤာလက္မွတ္၊ ကားလက္ မွတ္တို႔ကို ဝယ္ယူစီစဥ္ေပးသင့္ပါသည္။ ေငြေၾကးမခ်မ္းသာသူ တို႔အဖို႔မူ မိမိ၏ဥာဏအား၊ ကာယအားျဖင့္ သံဃာေတာ္တို႔၏ အေရးအရာအျဖာျဖာကို ကုသိုလ္ယူ ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္ပါ သည္။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္ရာ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းတိုက္တြင္ သာသနာေရးဆိုင္ရာ အခမ္းအနားမ်ား၊ အလွဴမဂၤလာပြဲမ်ား က်င္းပလွ်င္ မိမိစြမ္းႏုိင္သမွ် လုပ္အားပါဝင္ကုသုိလ္ယူေဆာင္ ရြက္သင့္ ပါသည္။
ဗုဒၶဂုဏ္၊ သံဃာ့ဂုဏ္ကို အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့ႏွလံုးသြင္းျခင္း
ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာဟူေသာ ရတနာျမတ္သံုးပါး ကို ကိုးကြယ္ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားသည္ ၾသကာသဘုရား ရွိခိုးျဖင့္ဝတ္ျပဳရာ၌ ရတနာသံုးပါး ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ရြတ္ဆိုကန္ ေတာ့ၾကပါသည္။ ထိုသို႔ ရြတ္ဆိုကန္ေတာ့ေစကာမူ ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ပါးခ်င္းစီ၏ အနက္အဓိပၸာယ္ေတြကို သိရွိသူေတြရွိသလို မသိရွိသူေတြလည္း အမ်ားအျပားပင္။ အမွန္ေတာ့ ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ပါးခ်င္းစီ၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကိုသိရွိေအာင္ ေလ့လာသင့္ ပါသည္။ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးခ်င္းစီ၏ အနက္အဓိပၸာယ္ကိုသိရွိ မွသာ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ပါဠိသက္သက္၊ အနက္ မသိဘဲ ရြတ္ဖတ္ေနလွ်င္ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ ေခ်။
ဥပမာအားျဖင့္ 'အရဟံ'ဟုရြတ္ဆိုရာတြင္ အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္၏ အနက္အဓိပၸာယ္ျဖစ္ေသာ ''ကိေလသာဟူေသာ အပူအညစ္ခပ္သိမ္းတို႔မွ ကင္းၿငိမ္းစင္ျဖဴ၍ နတ္၊ လူ၊ ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔၏ ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေပေသာ ျမတ္ စြာဘုရား''ဟူသည္ကို သိဖို႔လိုပါသည္။
ဤသို႔သိရွိမွသာ ႏွလံုး သြင္း ၾကည္ညိဳႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ သံဃာဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ႏွလံုးသြင္းရာတြင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္တစ္ပါးခ်င္းစီ၏ အနက္ အဓိပၸာယ္ကို သိရိွၿပီးမွ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ ဥပမာ အားျဖင့္ ''သုပၸဋိပေႏၷာ''ဟု ရြတ္ဆိုရာတြင္ ၄င္းဂုဏ္ေတာ္၏ အနက္အဓိပၸာယ္ျဖစ္ေသာ ''ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သား သံဃာေတာ္ အေပါင္းသည္ ရာဂ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟကင္းေအာင္ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ အက်င့္ေကာင္းကို ေကာင္းစြာက်င့္ႀကံ ေတာ္မူပါ၏''ဟု သိဖို႔လိုပါသည္။ ထိုသို႔သိရွိမွသာ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္း ၾကည္ညိဳႏုိင္ပါလိမ့္မည္။
ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ျမန္မာအဓိပၸာယ္သိရွိေအာင္ အား ထုတ္ၿပီး ျမန္မာလိုပြားမ်ားျခင္းသည္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း အရွင္ဆႏၵာဓိကဆရာေတာ္ က ဤသို႔မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ပါ၏။
''ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ၾကည္ညိဳဖို႔ဆိုရင္ ဂုဏ္ေတာ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကိုသိရမယ္။ သိထားတဲ့အဓိပၸာယ္ကိုလဲ ထပ္တလဲလဲ ပြားမ်ားရပါမယ္'' ပါဠိသက္သက္ ပြားမ်ားရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္သိထားတဲ့ ျမန္မာလိုအဓိပၸာယ္ေတြကို ထပ္တလဲလဲပြား မ်ားရမွာ။ ထပ္တလဲလဲ စဥ္းစားရမွာ။ ပါဠိသက္သက္ရြတ္ပြားတာ မွားတယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး။ မွန္ပါတယ္။ ကုသိုလ္လည္း ရသင့္သ ေလာက္ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျမန္မာလိုပြားမ်ားတာေလာက္ ေတာ့ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲ မေရာက္ပါဘူး။ ကိုယ့္ အတြင္းစိတ္ ထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ၾကည္ညိဳ ဝမ္းေျမာက္တာမ်ိဳး မျဖစ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ဓာတ္ကူးစက္မႈအားလဲ သိပ္ကိုနည္းပါးတယ္။ ျမန္ မာစကား အၿမဲသံုးႏႈန္းေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဂုဏ္ေတာ္ ေတြကို ျမန္မာလိုပြားမ်ားတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ ၾကည္ညိဳ ဝမ္းေျမာက္စိတ္လဲ ပိုအားေကာင္းသလို ဓာတ္ကူးစက္မႈလဲ ပိုမိုနက္႐ိႈင္းပါတယ္''
ဆရာႀကီးဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္က ''ရတနာသံုးပါး ေက်းဇူး''စာအုပ္(စာမ်က္ႏွာ ၂၂၁)တြင္ ''လက္ေတြ႕ဂုဏ္ေတာ္ ပြားပံု''ကို ဤသို႔ေရးသားခဲ့ပါသည္။
၁။ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုမပြားမ်ားမီ ကိုယ္ခံဓာတ္မ်ားစင္ၾကယ္ သန္႔ရွင္းေအာင္ သီလျဖင့္ ဦးစြာေဆးေၾကာထားရမည္။ ၿပီးလွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဘုရားလွဴပါ။
၂။ ဂုဏ္ေတာ္ပါဠိအနက္ ျမန္မာျပန္မ်ားကို ေက်ညက္ေန ေအာင္ အရက်က္ထားရမည္။ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ေနရ မည္။ (ပြားမ်ားျခင္းမဟုတ္ေသး)။
၃။ မိမိသေဘာေပါက္သလို ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ႏႊယ္၍ အ လွယ္လွယ္၊ အျပန္ျပန္ အႏုလံု၊ ပဋိလံု ဂုဏ္ေတာ္အားလံုး ကိုျဖစ္ေစ၊ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဂုဏ္ေတာ္ တစ္ခုခုကိုစြဲ၍ ျဖစ္ေစ ပြားမ်ားႏုိင္ပါသည္။ (ေလာကီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထား ပါႏွင့္)။
၄။ ပြားမ်ားေသာအခါ ကမၼ႒ာန္းထိုင္သလိုထိုင္၍ ခါးအထက္ ပိုင္းကို မတ္မတ္ထား၍ျဖစ္ေစ၊ သြားလာလုပ္ကိုင္းရင္း၊ စားေသာက္အိပ္ေနရင္းျဖစ္ေစ ပြားမ်ားႏုိင္သည္။ အထူး သျဖင့္ ႏႈတ္က လံုးဝမရြတ္ဆိုရ၊ က်က္မွတ္ထားသည့္အ တိုင္း စိတ္ထဲကသာ ျပန္လွန္ရြတ္ဆို၍ စဥ္းစားေနရမည္။ (ဒါကိုပင္ ႐ႈသည္၊ မွတ္သည္၊ ပြားသည္၊ သမထလုပ္သည္၊ ဘာဝနာပြားသည္၊ ကမၼ႒ာန္းထိုင္သည္ဟုေခၚ၏။ ပုတီး မလို၊ ထိုသတိရေသာစိတ္ေတြ မ်ားမ်ားႀကီးလုပ္ႏိုင္မႈသာ ပဓာနျဖစ္၏။
၅။ စိတ္ကို အျပင္အာ႐ံုမ်ားေနာက္သို႔ လိုက္မသြားေစရ။ ပံုသဏၭာန္ အရိပ္၊ နိမိတ္မ်ားဝင္လာေသာ္လည္း လက္ခံ လိုက္ပါသြားျခင္းမရွိေစရ။ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားၿပီးလွ်င္ ဂုဏ္ ေတာ္အေပၚ၌သာ စိတ္ကို စူးဝင္ေနေအာင္ စိုက္ခ်ထား ရမည္။
၆။ ဂုဏ္ေတာ္တစ္ခုတည္း၊ သိစရာ(အာ႐ံု)တစ္ခုတည္း ထား ရသျဖင့္ စိတ္မၿငိမ္၊ ပ်င္းရိပ်ံ႕လြင့္မႈရွိေနလွ်င္ တျခားဂုဏ္ ေတာ္တစ္ခုသို႔လွည့္၍ ပြား၊ အေနအထိုင္ ဣရိယာပုတ္ ကိုလည္း ေျပာင္းလႊဲေပး။
၇။ အသက္မွန္မွန္႐ွဴ၊ လံုခ်ည္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ဝတ္၊ လုပ္စတြင္ မိမိလုပ္ႏုိင္ေသာ အင္အားႏွင့္ အေျခအေန၏ သံုးပံုတစ္ပံု ေလာက္ကသာ စပါ။ ေလာဘမႀကီးရ။ ဝတ္မွန္ဖို႔အေရး ႀကီးသည္။ (တစ္ပတ္၊ တစ္ေန႔-၁၅မိနစ္ခန္႔)။
၈။ ႐ႈပြားေသာအခါ အပူ၊ အေအး၊ ဗိုက္နာ၊ ေခါင္းနာစေသာ ေရာဂါ၊ အသံဗလံႏွင့္ ျခင္၊ ပုရြတ္ဆိတ္စေသာ အတြင္းအ ျပင္ရန္သူမ်ားကို သည္းခံႏိုင္မွသာ သမာဓိရလြယ္မည္။
၉။ ႐ႈပြားစဥ္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးပံုေတာ္ ထင္ျမင္ သြားလွ်င္လည္း ထင္ပေစ။ ပံုေတာ္ထင္လာလွ်င္ ဦးစား မေပးဘဲ အာ႐ံုအသိလႊဲ၍ ဂုဏ္ေတာ္ထိ ဆိုက္ေအာင္ သမာဓိစိုက္ၿပီး မလြတ္ေအာင္ဖမ္း။
၁ဝ။ ပီတိစေသာ အရသာေပၚလာလွ်င္ ႏွစ္ရက္၊ သံုးရက္တြင္ ေပၚႏုိင္၏။ အရသာခံမေနႏွင့္။ ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္ ႏွင့္စပ္ေသာ အသိဥာဏ္ရင့္က်က္ေအာင္ ဝီရိယကို ျမႇင့္ တင္ၿပီး သမာဓိစိုက္ထား။ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ယံုၾကည္မႈ ႏွင့္အတူ သိပံုေလးနက္လာမွ တိုးတက္သည္။
၁၁။ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားသည္ 'သဒၶါအင္အား'မ်ားကို မ်ားစြာႏိႈးဆြ ဖြင့္ေဖာ္ေပးတတ္၏။ အသိဥာဏ္အထိန္းမပါေသာ ယံု လြယ္မႈသည္ အလွည့္စားခံရတတ္၏။
အဂၤုတၱရနိကာယ္၊ အနတၱရိယဝဂ္၊ အနတၱရိယသုတ္ တြင္ ျမတ္စြာဘုရားက ''အျမတ္ဆံုးတရားေျခာက္ပါး''ကို ေဟာ ေဖာ္ၫႊန္ျပရာတြင္ ဆ႒မေျမာက္ အျမတ္ဆံုးတရားမွာ ''ဗုဒၶ ဂုဏ္၊ သံဃဂုဏ္ကို အဖန္ဖန္ေအာက္ေမ့ ႏွလံုးသြင္းျခင္း''ျဖစ္ ေလရာ ထိုအျမတ္ဆံုးတရားကို ရရွိေအာင္ စြမ္းႏုိင္သမွ် ႀကိဳး ပမ္းအားထုတ္သြားသင့္ပါသည္။

TheFlowerNews

​ေလာကဓံ ႏွင္​့ လူ႔အားမာန္​

`အတၱာဟိ အတၱေနာနာေထာ ၊ ေကာဟိနာေထာ ပေရာသိယာ´
`မိမိသည္သာ မိမိ၏ ကိုးစားရာ ျဖစ္၏။  သူတစ္ပါးသည္ မိမိ၏ ကိုးစားရာ အဘယ္မွာ ျဖစ္အံ့နည္း´ ဟူ၍ ျမတ္ဗုဒၶ မိန္႔ဆိုေတာ္ မူပါသည္။

မိမိကိုယ္ကို မိမိ ယုံၾကည္ျခင္း (self confidence) သည္ `မိမိ ကိုယ္ကို အားကိုးျခင္း´ ဟူေသာ အခ်က္ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနသည့္ အရည္အေသြး တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါသည္။

 ေလာကဓံတရား ႐ွစ္ပါးကို ၾကံ့ၾက့ံခံ ႏိုင္သည့္ စြမ္းရည္ ျပည့္ေျမာက္ေစရန္ အထူးပင္ ႀကိဳးစားသင့္လွ၏။

.          ဘဝ သည္ တို၏။
.          သံသရာကား အနတဂၢမ ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ မ်ားေျမာင္ ႐ွည္လ်ားလွပါေပ၏။
.          အသိဝင္  သတိဆင္ျခင္ ႏိုင္ၾကပါေစေၾကာင္း ေမတၱာ ေစတနာ မ်ားစြာျဖင့္ . . . . .

   

ငါးပါးသီလ လူ႔အလွ

ငါး ပါး သီ လ   လူ႕ အ လွ
...................................

.     ဒါန၊ သီလ၊ သမထ၊ ဘာဝနာ ဟူေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တို႔၏ က်င့္စဥ္ႀကီး(၄)ရပ္တြင္ "သီလ"သည္ အေျခခံ က်င့္ဝတ္ ျဖစ္ပါေပ၏။
.     သီလ ဟူေသာ အေျခခံက်င့္စဥ္အေပၚ မူတည္ၿပီးမွသာ သမာဓိက်င့္စဥ္၊ ပညာက်င့္စဥ္မ်ားကို ထူေထာင္၍ ရႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။
.     သီလႏွင့္ပတ္သက္၍ တိပိဋကဓရ ေယာဆရာေတာ္ႀကီး ၏ မွတ္သားနာယူဖြယ္ အလြန္ေကာင္းလွေသာ မိန္႔ေတာ္မူခ်က္ကို ျပန္လည္မွ်ေဝ ကုသိုလ္ျပဳလိုပါ၏~

      " ကိုယ္နဲ႔ ႏႈတ္ကို လမ္းမေခ်ာ္ေအာင္ စည္းကမ္းေဘာင္ အတြင္းမွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ထိန္းသိမ္းတာကို သီလ လို႔ ေခၚပါတယ္။  တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ အေျပာ၊ အလုပ္၊ အသက္ေမြးမႈ အျပစ္ကင္းစင္ မွန္ကန္ျခင္းကို သီလ လို႔ ေခၚပါတယ္။  လူနဲ႔တူေအာင္၊ လူအစစ္ျဖစ္ေအာင္ စည္းကမ္း ထိန္းသိမ္းျခင္းပါပဲ။
      အ႐ွက္၊ အေၾကာက္ ႏွစ္ပါးရိွမွ သီလ လုံျခံဳတယ္။  သီလဆိုတာ ေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံ ေနတ့ဲ အႏွစ္မ့ဲ ခႏၶာကိုယ္ထဲက အႏွစ္ထုတ္ယူေနျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။  လူ႕ဘဝ၏ အလွတန္ဆာ ျဖစ္၍ သံသရာခရီး မွာ ေကာင္းရာေရာက္ရန္ ေလွ်ာက္လွမ္းမည့္ အမာခံလမ္းေၾကာင္း လည္း ျဖစ္တယ္။
      ကိုယ္က်င့္သီလဟာ စြမ္းအားနဲ႔ ေဆာက္တည္ရာကိုလည္း ေပးတယ္။  ဘဝတစ္ခုမွ တစ္ခုသို႔ ကူးတိုင္း အပါယ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထဲ မက်ေအာင္၊ ေအာက္က် ေနာက္က် မျဖစ္ရေအာင္ တံတားသဖြယ္ ခိုင္မာစြာ ခင္းေပးတတ္တယ္။
      လူကို အျပစ္ကင္းစင္ေစ၍ စိတ္ကိုၾကည္လင္ ေက်နပ္ ဝမ္းေျမာက္ေစတယ္။  အထက္တန္းက် မြန္ျမတ္တ့ဲ အျပစ္ကင္းမႈ ခ်မ္းသာကို အရယူေနျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။  ဒီလို အက်ိဳးႀကီးေစတ့ဲ စြမ္းအားျဖစ္ၿပီး သမာဓိ၊ ပညာ၊ သိကၡာ သို႔ တက္ရန္ ေလွကားသဖြယ္လည္း ျဖစ္တယ္။ "

.      အလြန္ မြန္ျမတ္လွေသာ ၾသဝါဒ မိန္႔မွာေတာ္မူခ်က္ ျဖစ္၍ ကြၽႏ္ုပ္၏ ႏွလုံးသားတို႔အား ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးျမေစသျဖင့္ မိတ္ေဆြတို႔အား ထပ္တူထပ္မွ် ကုသိုလ္ရေစရန္ အလို႔ငွါ မွတ္သား ကူးယူ ေဖာ္ျပ မွ်ေဝရျခင္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
.      ဓမၼစကား မွတ္သားနာယူ႐ံုမွ်သာမကဘဲ ကိုယ္တိုင္ သီလ က်င့္ၾကံ ေစာင့္ထိန္း ေဆာက္တည္ပါက ခဏမွ် ဘဝတာကို ေအးခ်မ္း႐ႊင္ၾကည္ေစမည္ ျဖစ္ကာ သမာဓိ၊ ပညာ စခန္းမ်ား သို႔ ဆက္လက္ လွမ္းတက္၍ သံသရာရိကၡာ ယူသြားႏိုင္မည္သာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
.      ႏွ လုံး စိတ္ ဝမ္း ေအး ခ်မ္း ႏိုင္ ၾက ပါ ေစ ။

                                                                  လႊမ္းမိုးေအာင္

                                               

ဘဝ၏အဓိပၸါယ္​ ႐ွာၾကည္​့ရာဝယ္​ ...

ဘ ဝ ၏ အ ဓိ ပၸါ ယ္ ႐ွာ ၾက ည့္ ရာ ဝ ယ္​ ...
.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

*     ဘဝသည္ သမုဒၵရာ ေရျပင္က့ဲသို႔ အေျပာက်ယ္၍ နက္႐ိႈင္း ေသာ သေဘာရိွ၏။
*     ေသာင္ကမ္းမျမင္၊ အနက္မထင္၊ ေလာကီသညာ ဟူေသာ တိမ္သလႅာကို မေဖာက္ထြင္းႏိုင္ဘဲလ်က္ ေလာကီ အျမင္ သက္သက္မွ်ျဖင့္ ဘဝ၏ အဓိပၸါယ္ကို ေဖာ္ထုတ္ရန္ ႀကိဳးစားပါလွ်င္ အနက္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။
*     ဃရာဝါသ ကိစၥမ်ားေျမာင္ လူတို႔ေဘာင္၌ ေဆာင္႐ြက္ စရာ ကိစၥမ်ားကား အေတာမသတ္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ မ်ားျပားလွပါေပ၏။
*     စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ရတနာေ႐ႊေငြ ႏွင့္ ရာထူးအာဏာတို႔သည္ ဘဝ၏ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းသာမႈကို တကယ္တႏ ၱဳ ေပးစြမ္းႏိုင္ၾက ပါ၏ေလာ။
*     သူတကာတို႔၏ ခ်ီးမြမ္းစကား၊ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားမႈ တို႔သည္ ဘဝကို အမွန္ပင္ တင့္တယ္ေစၾကပါ၏ေလာ။
*     ထိုထိုေသာ စည္စိမ္ဥစၥာ ရာထူးအာဏာ ဂုဏ္ျဒပ္ အေဆာင္အေယာင္တို႔သည္ မတည္ျမဲေသာ သခၤါရ တရားမ်ား ျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဘဝ၏ အႏွစ္သာရမ်ား မဟုတ္ပါေခ်။
*     ေသလြန္ေသာအခါ မိမိႏွင့္အတူ လိုက္ပါသြားႏိုင္ေသာ တရားမ်ားလည္း မဟုတ္ပါေခ်။
*     ေသလြန္သည့္အခါမွ ထိုပစၥည္းဥစၥာ ရာထူးအာဏာ တို႔က တစ္ျခား၊ မိမိဘဝသည္ တစ္ျခား ဟုသိလွ်င္ အလြန္ ေႏွာင္းသြားေပလိမ့္မည္။
*     အဖိုးအနဂၣ ထိုက္တန္သည့္ လူ႕ဘဝတစ္ခုသည္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ရေခ်ေတာ့မည္။
*     ဘဝ၏တန္ဖိုးကို ျဖတ္ရာ၌ အံ့ၾသ ခ်ီးမြမ္းဖြယ္ရာ သံေဝဂ လကၤာတစ္ပုဒ္ကို မိတ္ေဆြတို႔ ျပန္လည္ခံစားေစလို ေသာဆႏၵ ကြၽႏ္ုပ္တြင္ အျပည့္ရိွေနသည္ ျဖစ္ေပရာ အေတြး အသိ ဆပြားႏိုင္ၾကေစဖို႔ရာ မွ်ေဝပါအံ့။
*     ထိုလကၤာသည္ကား အနႏ ၱ သူရိယ အမတ္ႀကီး ေသအ့ံဆဲဆဲ အခ်ိန္တစ္ခဏ၌ မတုန္မလႈပ္ တည္ၿငိမ္စြာ ျဖင့္ ေရးစပ္သီကုံးခ့ဲေသာ သံေဝဂလကၤာပင္တည္း။

♪      သူတည္းတစ္ေယာက္၊  ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊  သူတစ္ေယာက္မွာ၊  ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည္း။ .....

♬      ေ႐ႊအိမ္နန္းႏွင့္၊  ၾကငွန္းလည္းခံ၊  မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊  ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊  မင္းစည္းစိမ္ကား၊  သမုဒၵရာ၊  ေရမ်က္ႏွာထက္၊  ခဏတက္သည့္၊  ေရပြက္ပမာ၊  တစ္သက္လ်ာတည္း။ .....

*****     မိမိဘဝ ေပ်ာ္႐ႊင္ ခ်မ္းသာေရး အတြက္ အျခားသူ တို႔ကို မ်က္ရည္မက်ပါေစႏွင့္။  ေ႐ႊအိမ္ေ႐ႊနန္းႏွင့္ ေပ်ာ္႐ႊင္စြာ စံစားရေသာ မင္းစည္းစိမ္ ႏွင့္ ရာထူး၊ အခြင့္အာဏာ ဟူသည္ တို႔မွာကား ခဏတစ္ျဖဳတ္ သာလွ်င္ တင့္တယ္ပါ ေပလိမ့္မည္။  ဘဝ တစ္သက္တာ ဆိုသည္မွာ ေရပြက္ ကေလး တစ္ပြက္မွ်ေလာက္သာ ႐ွည္ၾကာသည္ကို သတိ မေမ့ပါေလႏွင့္။  ျမတ္ေသာ အေတြး အသိတို႔ ဆပြားခ်င့္ယွဥ္ သတိဝင္၍ အတၱ ႏွင့္ ပရ ညီေထြမွ်စြာ သံသရာ အေရး အတြက္ ႐ႈေမွ်ာ္ေတြးေထာက္ ကုသိုလ္ေရာက္ ႏိုင္ၾကပါေစဟု ေလးနက္စြာျဖင့္ ဆႏၵျပဳလိုက္ရပါေပ၏။

             ..... ေလာကကို အလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစ .....

                                                                        ဦးလႊမ္းမိုးေအာင္

ကိေလသာမရွိသူတုိ႔၏ ခႏၶာအိမ္

☆“ကိေလသာမရွိသူတုိ႔၏ ခႏၶာအိမ္”☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤
════════════════════

☆ ကိေလသာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ရဟႏၲာအရွင္
ျမတ္တုိ႔၏ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ေကာင္သည္ေသာ္လည္းပဲ မေကာင္း
ေသာ အနံ႔အသက္ရွိသည္ မျဖစ္ေပ။

☆ ဒီစကားကုိလည္း ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီဆုိလုိ႔
ရွိရင္ေတာ့ မပုပ္မသုိးဘူးဆုိတဲ့ ဒီစကားေလး ေျပာေနၾကတယ္ေနာ္။ ကိေလ
သာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေတာ္မူတဲ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တုိ႔ ကြယ္လြန္သြား
ၿပီ၊ ပရိနိဗၺာန္ စံသြားၿပီ၊ ပရိနိဗၺာန္စံသြားတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္
တုိ႔ရဲ႕ အေလာင္းေကာင္ေတြဟာ ( ဒုဂၢႏၶာ = ) မေကာင္းတဲ့ အန႔ံအသက္
မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္ေနတဲ့
အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္သာ ျဖဴစင္သည္ မဟုတ္ဘူး။ ကိေလသာအညစ္
အေၾကးကင္းစင္ေနတဲ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တုိ႔ရဲ႕ ေသသြားတဲ့ အေလာင္း-
ေကာင္သည္ေသာ္လည္းပဲ မေကာင္းတဲ့ အနံ႔အသက္ဆုိတာ လုံးလုံး မရွိဘူး၊၊

☆ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤကိေလသာ အညစ္အေၾကးသည္သာလွ်င္ တကယ့္အညီႇ
အေဟာက္ မည္ပါေပ၏

☆ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ကား မျမင္အပ္ မၾကားအပ္ သံသယ
မရွိအပ္ေသာ အသားငါးသည္ အျပစ္မရွိေပ။ ထုိေၾကာင့္ အသားတည္းဟူ
ေသာ ေဘာဇဥ္သည္ကား အညီႇအေဟာက္အာမဂႏၶ မဟုတ္ပါေပ။

☆ မံသေဘာဇနေခၚတဲ့ အသားငါးေဘာဇဥ္ဟာ မိမိအတြက္ ရည္ၫႊန္း-
ကာ သတ္တယ္လုိ႔ (၁) ျမင္လည္းမျမင္ဘူး, (၂) ၾကားလည္းမၾကားဘူး, (၃)
ယံုမွားသံသယျဖစ္ထိုက္တဲ့အေၾကာငး္လညး္ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့( အန၀ဇၨ = )
အျပစ္မရွိဘူး။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အစြန္းသုံးပါး လြတ္တယ္လို႔ ေျပာတာ
ေပါ႔။

☆ မိမိတို႔အတြက္ သို႔မဟုတ္ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ျဖတ္ထားတယ္လို႔
မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မျမင္ဘူး၊ သုိ႔မဟုတ္ ၾကားလည္း မၾကားဘူး၊ သံသယ-
လည္း မရွိဘူး။ အဲဒီလို အစြန္းသုံးပါး လြတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီအစြန္းသုံးပါး လြတ္
ေနတဲ့ အသားငါးသည ္ ( အန၀ဇၨ = ) အျပစ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္အသားတည္း
ဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အာမဂႏၶအစစ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒုစ႐ိုက္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို
လြန္က်ဴးေၾကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ အကုသိုလ္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြက
သာလွ်င္ ( အာမဂႏၶ = ) အညႇီအေဟာက္အစစ္ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့
ဒီလို ဘုရားရွင္က ေဟာျပေတာ္မူတယ္။ အဲဒီတင္ျပခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ဘုန္းႀကီး ဒီည ဗဟုႆုတကေလးေတြ ထပ္ၿပီးေဟာဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။

☆ အျခားဗဟုႆုတကေလးေတြကုိ မေဟာမီမွာ ဒီအမွတ္ (၁) ဂါထာမွာ
လာရွိတဲ့ အာမဂႏၶ = အညႇီအေဟာက္ အမ်ဳိးအစားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့
ေရတြက္ၾကည့္ရေအာင္ ---

၁။ ပါဏာတိပါေတာ = သူ႕အသက္ကုိ သတ္ျခင္း,

၂။ ၀ဓ = သတၱ၀ါေတြကုိ တုတ္လက္နက္ စသည္တုိ႔ျဖင့္
ေထာင္းထု႐ုိက္ပုတ္ျခင္း,

၃။ ေဆဒ = လက္ေျခစသည္တုိ႔ကုိ ျဖတ္ပစ္ျခင္း,

၄။ ဗႏၶနံ = သတၱ၀ါေတြကုိ ႀကိဳးစသည္တုိ႔ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း,

၅။ ေထယ်ံ = သူတစ္ပါးတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္း, မတရား
ေသာ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရေအာင္ယူျခင္း,

၆။ မုသာ၀ါေဒါ = မုသားစကား ေျပာၾကားျခင္း,

၇။ နိကတိ = “ေပးပါ႔မယ္, ျပဳလုပ္ေပးပါ႔မယ္”ဟု ႏႈတ္ကတိ
ေပးၿပီးမွ ဘာမွ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မေပးျခင္း,
= ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း,

၈။ ၀ဥၥန = ေရႊမဟုတ္တာကုိ ေရႊပါဟု လွည့္ပတ္ျပျခင္း,

၉။ အေဇၩနကုတၱ = မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းက်င့္စဥ္မွ ဆန္႔က်င္
ဘက္ျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးမရွိတဲ့ က်မ္းဂန္ေတြကုိ သင္ယူျခင္း,

၁၀။ ပရဒါရေသ၀နာ = သူတစ္ပါးပုိင္တဲ့ သားမယားေတြကုိ လုိက္လံ
ဖ်က္ဆီးျခင္း ---

☆ ေပါင္းလုိက္ေတာ့ (၁၀)မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ (၁၀)မ်ဳိးလုံးကုိပဲ ျဖစ္ေစ၊
ဒီ (၁၀)မ်ဳိးထဲက တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိပဲ ျဖစ္ေစ လက္သြက္ ေျခသြက္ ၿမိန္ေရရွက္ေရ
လြန္က်ဴးေနတဲ့ သူေတြဟာ အာမဂႏၶ = အညႇီအေဟာက္ေတြကုိ စားသုံးေနတဲ့
သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? အဲဒီျပစ္မႈေတြကုိ လြန္က်ဴးေနတဲ့
သူေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ေတြဟာ ဒီလုိ လြန္က်ဴးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရာဂ, ေဒါသ,
ေမာဟ, မာန္မာန, ဣႆာç မစၦရိယ စတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔
လူးလဲေပက်ံေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ အညႇီအေဟာက္ေတြကုိ
စားသုံးေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ သားငါးေတြကုိ စားသုံးသူေတြ
လုိက္နာ ျပဳက်င့္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြႏွင့္
ဆက္စပ္ျပီး ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ၀ိနယသဂၤဟ အ႒ကထာမွာ လာရွိတဲ့ မစၧမံသ
၀ိနိစၧယကထာကုိ ဦးတည္ကာ စားသင့္တဲ့ သားငါး, မစားသင့္တဲ့ သားငါး
အေၾကာင္းကုိ နာၾကည့္ၾကရေအာင္ ..။

☆Buddhavasa Tiloka☆

အစြန္​းသုံးပါးလြတ္​တ့ဲ အသားငါး

☆“အစြန္းသုံးပါးလြတ္တဲ့ အသားငါး”☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤
════════════════════

☆ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ထားတယ္လို႔ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္
မျမင္ဘူး၊ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ပါတယ္လို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္
လည္း မၾကားဘူး၊ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ထားပါတယ္
လို႔ စိတ္ထဲမွာလည္း သံသယ မရွိဘူး၊ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အပ္တယ္။

☆ ေနာက္တစ္ခု --- မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္တယ္လို႔ မျမင္ဘူး၊
မၾကားဘူး၊ သံသယ မရွိဘူးဆိုရင္ အစြန္းသုံးပါး လြတ္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။
ဒီလို အစြန္းသုံးပါးလြတ္ေနတဲ့ ငါးအမဲကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
က ခြင့္ျပဳထားၿပီး ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ ... ဒီေနရာမွာ မျမင္ဘူးဆိုတာက ဘာ
လဲ?

★ မျမင္ဘူးဆိုတာက ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားငါးေတြကို
သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ယူေဆာင္လာတာကို မျမင္တာကုိ ေျပာတာတဲ့။ ေနာက္
တစ္ခ်က္ ---

★ “အသုတ အသုတ”ဆိုတာက ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့
သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မိမိတို႔
မၾကားဘူး ။ အဲဒီလို မၾကားတဲ့အသားကို အသုတလို႔  ေခၚတယ္။ ေနာက္
တစ္ခု-

★ ျမင္လို႔ သံသယရွိျခင္း၊ ၾကားလို႔သံသယရွိျခငး္၊ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး, ၾကား
လည္း မၾကားဘူး, ဒါေပမဲ့ သံသယရိွျခင္း၊ အဲ့ဒီ သံသယရွိျခငး္ (၃)ခုက လြတ္
ေနခဲ့မယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ေတာ ့ အပရိသကႋတလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါ ဘယ္လုိလဲဆို
ေတာ့ ---

▬▬▬▬ - ▬▬▬▬

★ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး
ေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မျမင္ဘူး။

☆ ရဟန္းေတြက ေတြ႕ၿပီ။ ပိုက္ကြန္ေတြ ေဆာက္ပုတ္ေတြ လက္နက္ေတြ
စြဲကိုင္ၿပီးေတာ့ ရြာက ထြက္လာတဲ့ လူေတြ သို႔မဟုတ္ ေတာမွာ လွည့္လည္
က်က္စားေနတဲ့ လူေတြကို ျမင္ၿပီ။ ျမင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ဘာျဖစ္
သလဲ?

☆ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံႂကြၿပီ။ ဆြမ္းခံႂကြလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့
ဒီရဟန္းေတာ္ေတြကို သူတို႔က အသားငါးႏွင့္ တကြေသာ ဆြမ္းေတြကို ေရွး႐ႈ
ေဆာင္ယူၿပီးေတာ့ လာၿပီး လွဴဒါန္းၾကၿပီ။

☆ ေၾသာ္! မေန႔က တို႔ ေတာထဲမွာ သို႔မဟုတ္ ရြာျပင္မွာ လက္နက္ေတြ ကြန္
ေတြနဲ႔ ထြက္လာတာ ဒီလူေတြကုိ တို႔ေတြ႕ၾကတယ္။ တို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္း
ၿပီးေတာ့မ်ား ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ စီမံထားေလသလားဆိုၿပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ
က သံသယျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ သံသယျဖစ္ၾကသလဲ? ကိုယ့္ဒကာႀကီး-
ေတြအေၾကာင္း ကိုယ္နားလည္ေနတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေတာဓေလ့ေပါ႔ေနာ္။

☆ ေစ်းထဲမွာ ၾကက္ဆိုတာ အင္မတန္ ေရာင္းခဲပါတယ္။ ဆြမ္းအုပ္ထဲမွာ
ၾကက္ပါလာၿပီလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီၾကက္က ဘယ္လို ျဖစ္ေပၚလာတယ္ ဆိုတာ
ေတာ့ နည္းနည္း နားမလည္ဘူးလား? နားလည္ၾကပါတယ္။ (ေစ်းထဲမွာ)
ေတာဓေလ့ေပါ႔ေလ၊ ၾကက္ဥ ေရာင္းတယ္ဆိုတာ အေလ့အထ အင္မတန္
နည္းတယ္။ ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းအုပ္ထဲမွာ ၾကက္ဥေၾကာ္ ပါလာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္
သံသယ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? ျဖစ္သင့္ေနၿပီေနာ္။

☆ အလားတူပဲ၊ မနက္ျဖန္ဆြမ္းအလွည့္က်ၿပီ။ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္
ဖူးပါတယ္။ ဒီေကြ႕၀မ္းက ဒကာႀကီးပဲ။ အခုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ တပည့္ေတာ္
ဘုရား .. ဟိုတုန္းက နက္ျဖန္ တို႔အိမ္ ဆြမ္းအလွည့္က်ၿပီဆိုလုိ႔ရွိရင္ ညေန
ပိုင္း တပည့္ေတာ္က ပိုက္ကြန္ယူၿပီး လယ္ေတာထဲ ထြက္ေတာ့တာပဲတဲ့။

☆ အဲဒီလို ထြက္သြားတာကို ဘုန္းႀကီးက ျမင္လိုက္တယ္။ ျမင္လိုက္ၿပီဆိုလို႔ရွိ
ရင္ ေနာက္တစ္ေန႔လည္းသူက ပိုက္ကြန္ကေန ရလာတဲ့ငါးေတြက ဆြမ္းအ
ျဖစ္နဲ႔ ပါလာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ သံသယ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? တပည့္ေတာ္
တို႔ကေတာ့ သံသယ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ရဟန္းဆိုတာ
သံသယ ရွိသင့္တဲ့ ေနရာမွာရွိရမွာပဲ။

☆ သံသယရွိသင့္ပါလ်က္နဲ႔ မရွိပါဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာေနလို႔
ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ကဲ - အဲဒီမွာ သူက ဒါ ဒိ႒ပရိသကႋတံ = ျမင္႐ုံနဲ႔ ကိုယ္
က သံသယရွိတယ္။ ျမင္လိုက္လို႔ ခုလို သံသယရွိခဲ့ရင္ သံသယရွိေနတဲ့
ဒီအသားငါးကို ခံယူဖို႔ရန္ မအပ္ဘူးတဲ့ေနာ္။

အၾကင္အသားငါးသည္ ဤသို႔ သံသယမရွိအပ္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အသားငါးမ်ဳိး
သည္ကား အပ္၏။ အဲဒီလို သံသယမရွိတဲ့ အသားငါး ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့
 အပ္ပါတယ္တဲ့။ ေနာက္တစ္ခု ---

☆ အဲဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြက ေနၿပီးေတာ့ မအပ္ဘူးလို႔ သံသယရွိတာ
နဲ႔ သူတို႔က အလွဴမခံၾကေတာ့ဘူး။ အလွဴမခံတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ဒကာေတြက
ေနၿပီးေတာ့ ေမးမယ္။ မေမးရင္ေတာ့ ဘာမွ ေျပာခြင့္ မရွိဘူးေနာ္။
ေမးၿပီ၊ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံၾကပါသလဲ? ေမးလိုက္ၿပီး၊
အလွဴမခံရင္ ေကာင္းတာေပါ႔ေလ။ တို႔ခ်ည္းပဲ စားရတာေပါ႔။ အလွဴရွင္
ဒကာေတြဘက္က အဲဒီပုံစံနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဘုန္းႀကီး ငတ္ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။

☆ ကဲ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံသလဲလို႔ ေမးၿပီ။ ေမးလိုက္တဲ့
အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ရဟန္းေတြကလည္း မိမိတို႔ ျမင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ
သံသယရွိၾကလို႔ပါဆိုၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က ျပန္ၿပီးေတာ့ အေျဖေပးၾကတယ္။
အေျဖေပးလုိက္တဲ့စကားကုိ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ဒကာက
ဒါ လွည့္ပတ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေနာ္။ ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ? အရွင္ဘုရား
ဒါက ရဟန္းေတာ္တို႔အလုိ႔ငွာ တပည့္ေတာ္ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့အသား မဟုတ္
ပါဘူး၊ ငါး မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ စားဖို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔ျပဳ
ျပင္ စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္တယ္။ မင္းေယာက္်ားအစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ
အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔
ဒကာက အေလွ်ာက္ေကာင္းခဲ့ရင္ေပါ႔ေနာ္။ အဲဒါဆိုရင္ အပ္ပါတယ္။

☆ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ တကယ္ဟုတ္မွေနာ္။ ဒကာကေနၿပီးေတာ့ ၀ိနည္းနား-
လည္လို႔ ငါတို႔ ဒီလုိေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြ အလွဴခံမယ္ဆိုၿပီး
က်ိတ္၀ိုင္းထိုင္လိုက္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ အပ္ပါ႔မလား? မအပ္ဘူးေနာ္။
ဒကာက နားလည္လို႔ တခ်ဳိ႕ ဒီလို လွည့္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္တာလည္း မရွိဘူး-
လား? ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒကာႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ဖူးတယ္ထင္တယ္။ ကဲ...
ေလွ်ာက္တဲ့စကား ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ လွည့္ပတ္တာပဲ။ လွည့္ပတ္တဲ့စကားက
ဘာျဖစ္လို႔ သူက ဒီမွာ လွည့္သလဲ? သူ႕အသက္ကိုေတာင္ သတ္ရဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္က ဒီလို လွည့္ပတ္ဖို႔ရန္အတြက္ေတာ့ ၀န္ေလးပါဦးမလား?
၀န္မေလးပါဘူးေနာ္။ ကဲ ေနာက္တစ္ခု ---

▬▬▬▬ - ▬▬▬▬

★ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး
ေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မၾကားဘူး။

☆ ရဟန္းေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာ့မျမင္လိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကားလုိက္တယ္။
ဘယ္လို ၾကားသလဲ?

☆ ကဲ - ျမင္ေတာ့ မျမင္လိုက္ဘူး ၾကားလုိက္ၿပီေနာ္။ လူေတြ ပိုက္ကြန္ေတြ
လက္နက္ေတြ လက္စြဲၿပီးေတာ့ ရြာကေန ထြက္လာၾကတယ္လို႔ ၾကားလိုက္
တယ္။ သို႔မဟုတ္ ေတာထဲမွာလွည့္လည္ေနၾကတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ၾကားလိုက္-
ၿပီ။ ၾကားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ခါမွာက်ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ?

☆ ေနာက္တစ္ေန႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြကလည္း ရြာထဲကို ဆြမ္းခံႂကြၿပီ။ ဆြမ္းခံ
ႂကြလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ခါမွာ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြကို အသားငါးနဲ႔ တကြေသာ
ဆြမ္းေတြကို ေရွး႐ႈေဆာင္ယူၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းၾကၿပီ။

☆ အဲဒီရဟန္းေတြက မူလက ၾကားထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီအသား
ငါးအေပၚ၌ သံသယျဖစ္လာၿပီ။ သံသယျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္သလဲ?

☆ ရဟန္းေတာ္ေတြ အတြက္ေပါ႔။ နက္ျဖန္ ဆြမ္းေကြၽးမယ္၊ ဆြမ္းေလာင္း-
မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳျပင္စီမံမ်ား ထားေလသလားဆိုၿပီးေတာ့
စိတ္ထဲမွာ သံသယျဖစ္သြားၾကတယ္။ အဲဒီလို သံသယျဖစ္လာတဲ့အတြက္
ဘာျဖစ္သလဲ? သံသယျဖစ္ခဲ့လို႔ရွိရင္ေတာ့ ---

☆ ဤအသားသည္ အၾကားျဖင့္ သံသယရွိတဲ့ အသားမည္ပါေပ၏။

☆  အဲဒီလို သံသယရွိေနရင္ ဒီလိုအသားငါးမ်ဳိးကို အလွဴခံရမလား? အလွဴ
မခံရဘူးတဲ့ေနာ္။ ကဲ - ဒကာႀကီးေတြ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေနၿပီး
ၾကက္႐ိုက္ခ်က္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္က မျမင္ဖူးဘဲထား။ ဒါေပမဲ့
ၾကက္ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေလးၾကားလိုက္တယ္ ဆိုၾကပါစို႔ေနာ္။ အဲဒီလို
ဆိုလို႔ရွိရင္ေကာ သံသယမျဖစ္သင့္ဘူးလား? ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ
စားရင္ေကာ အတူတူပဲ မအပ္ဘူးေနာ္။ ကဲ ေနာက္တစ္ခု ---

☆ အၾကင္အသားသည္ ဤသို႔ သံသယမရွိ။

☆ ဒီလို သံသယမရွိတဲ့ အသားငါးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပ္တယ္ေနာ္။
ေနာက္တစ္ခု ဘာလဲ?

☆ ခုနက အတိုင္းပဲေနာ္။ အကယ္၍ ဒကာ ဒကာမေတြကလည္း နားလည္
လို႔ ေမးျမန္းၾကၿပီ။ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံၾကသလဲ? ေမးၾကည့္-
ၾကတယ္။ ေမးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့လည္း မိမိတို႔ သံသယရွိတဲ့
အေၾကာင္း ရဟန္းေတာ္ေတြက ျပန္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပၾကတယ္။ ေျပာလိုက္တဲ့
အခ်ိန္အခါမွာ ဒကာ ဒကာမေတြကလည္း အရွင္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္တို႔
ဟာ ဒီအသားေတြ ငါးေတြကို ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့
ျပဳျပင္စီမံထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ စားဖို႔ရန္အတြက္ ျပဳျပင္
စီမံထားတာပါ။ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္-
ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ထား
ခဲ့ၾကမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒါ အပ္ပါတယ္။ ဒါ သံသယမရွိသင့္ေတာ့ဘူး-
ေနာ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ခုနကလို ဒကာက ၀ိနည္းနားလည္လို႔ က်ိတ္၀ိုင္းထိုင္
တဲ့ ပုံစံဆိုရင္ေတာ့ အပ္ပါ႔မလား? မအပ္ဘူးေနာ္။ ေနာက္တစ္ခု ---

▬▬▬▬ - ▬▬▬▬

★ ျမင္လို႔ သံသယရွိျခင္း၊ ၾကားလို႔သံသယရွိျခငး္၊ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး, ၾကား
လည္း မၾကားဘူး, ဒါေပမဲ့ သံသယရိွျခင္း၊

☆ ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ သတ္တယ္လုိ႔ မျမင္ဘူး။
ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္တယ္ဆိုတာလည္း ၾကားလည္း မၾကားဘူး။ တစ္နည္း
ေျပာရင္ေတာ့ ခုနက ပိုက္ကြန္ေတြ ေဆာက္ပုတ္ေတြ ယူၿပီးေတာ့ သြားတာ
ကို ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ၾကားလည္း မၾကားဘူး။

☆ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ၾကားလည္း မၾကားဘူး။ ဒါေပမဲ့လို႔ ရြာထဲ ဆြမ္းခံ
ေရာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ခါမွာ ဒီရဟန္းေတာ္ရဲ႕ သပိတ္ကို ဒကာေတြက
ယူတယ္။ ဒါ ေရွးေရွးယဥ္ေက်းမႈပဲေနာ္။ ယူၿပီးတဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ အသား
ငါးႏွင့္တကြ စီမံထားတဲ့ ဆြမ္းေတြကို သပိတ္ထဲ ေလာင္းထည့္ၿပီးေတာ့
ရဟန္းေတြကို လာကပ္ၿပီ။ လာကပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါ သပိတ္ထဲ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီအသားငါးေတြ ေတြ႕ၿပီ၊ ေတြ႕ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ?

☆ ေရွးယခင္က ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ အမ်ားအားျဖင့္ သပိတ္ဖုံးကို
အသုံးမျပဳၾကဘူးေနာ္။ သပိတ္ဖုံး အသုံးမျပဳတဲ့အခါက်ေတာ့ သပိတ္ႀကီးက
ပြင့္လ်က္သားႀကီးဆိုေတာ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ မျမင္ဘူးလား? ျမင္ေန
တယ္။ အလွဴရွင္ဆိုတာကလည္း သူလွဴတာ ဘာလွဴတယ္ဆိုတာေလး
နည္းနည္း ေဖာ္ျပခ်င္တယ္နဲ႔ တူပါတယ္ေနာ္။ ေအာက္ကေန အသာေလး
ဆြမ္းေလးနဲ႔ ဖုံးမထားဘူး။ သူကလည္း အေပၚေဖာ္ထားျပန္တယ္။ အေပၚ-
ေဖာ္ထားေတာ့ ရဟန္းေတာ္ကလည္း သူက နည္းနည္း သံသယႀကီးတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ဆိုေတာ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ေနၿပီ။ ျမင္ေနလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါ
က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလဲ?

☆ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္မ်ား ျပဳျပင္စီမံထားေလသလားဆုိၿပီးေတာ့ စိတ္
ထဲ သံသယ ျဖစ္လာၾကတယ္။

☆ ျမင္လို႔ သံသယရွိတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ၾကားလို႔ သံသယရွိတာလည္း
မဟုတ္ဘူး၊ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း ဒီႏွစ္မ်ဳိးမွ လြတ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
သံသယပဲ။ အိမ္မွာ ၾကက္႐ိုက္ခ်က္တာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္ဘူး၊ ၾကား
လည္း မၾကားဘူး၊ ဒါေပမဲ့ စားပြဲထဲမွာ ေရာက္လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ သံသယ
မရွိဘူးလား? ဒကာႀကီး။

☆ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္းဆုိတဲ့ ႏွစ္ပါးမွ လြတ္ၿပီးေတာ့ သံသယရွိပုံပဲ။
မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သတ္တယ္ဆုိတာလည္း မျမင္ဘူး။ မိမိတုိ႔အတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တယ္ဆုိတာလည္း မၾကားဘူး။ ဒါေပမဲ့ သံသယရွိေနတယ္
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? အထူးသျဖင့္ ေတာအရပ္ေဒသေတြမွာကေတာ့ မသတ္
မျဖတ္ဘဲနဲ႔ စားရဖ႔ုိဆုိတာကေတာ့ အခက္အခဲေတြမ်ားစြာ ရွိတတ္ပါတယ္
ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ထမင္း၀ိုင္းထဲမွာ ဒီၾကက္သားတစ္ခု ပါလာၿပီ ဆုိလုိ႔ရွိ-
ရင္ေတာ့ သံသယေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? ေတာေဒသအလုိက္ ျဖစ္သင့္
တာ ေျပာတာပါေနာ္။ သံသယ ျဖစ္သင့္ပါလ်က္နဲ႔ မိမိက သံသယမရွိပါဘူးလုိ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လိမ္ၿပီး စားလုိက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖို႔က်ေတာ့
သံသယရွိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္လဲ?

☆ သံသယျဖစ္ေလာက္တဲ့ အသားျဖစ္ခဲ့ရင္ အလွဴခံဖုိ႔ရန္အတြက္ေတာင္
မအပ္ဘူးေနာ္။

☆ အၾကင္အသားငါးသည္ကား ဤသုိ႔ ယုံမွားသံသယမရွိ။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ
အသားငါးသည္ကား ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား အပ္စပ္ပါေပ၏။

☆ သံသယတကယ္မရွိတာ ေျပာတာေနာ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လိမ္ၿပီးေတာ့
သံသယမရွိပါဘူးဆုိတဲ့ လုပ္တဲ့ပုံစံမ်ဳိးကေတာ့ ရဟန္းျဖစ္ရင္ အာပတ္သင့္
မွာပဲ၊ လူျဖစ္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ပါတယ္။

☆ အကယ္၍ ထိုလူဒ ါယကာ ဒါယိကာမတို႔က  အရွင္ျမတ္ဘုရားတို႔  အဘယ္
အေၾကာင္းေၾကာင့္ အလဴွ မခံယူၾကပါကုန္သနညး္ ။ ဤသို႔ ေမးျမနး္ေလွ်ာက္
ထားကုနသည္ရွိေသာ္ တပည့္ေတာ္တုိ႔က ဒီအသားငါးေတြကုိ တပည့္ေတာ္
တုိ႔ စားဖုိ႔စီမံထား-တာ၊ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး စီမံထားတာလည္း
မဟုတ္ဘူး။ တစ္နည္း မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ဧည့္သည္ေတြအလုိ႔ငွာ
 စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔အတြက္ တပည့္
ေတာ္ ရည္ရြယ္ျပီးေတာ့ စီမံထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။

☆ တကယ္လည္း ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ မရည္ရြယ္တာလည္း ျဖစ္ရမယ္
ေနာ္။ မိမိတုိ႔စားဖုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔ သတ္ျဖတ္ထားတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ။
သို႔မဟုတ္ ဧည့္သည္ေတာ္ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ဧည့္သည္တုိ႔အလုိ႔
ငွာ သတ္ျဖတ္ထားတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ။ မွန္ေနခဲ့ရင္ေပါ႔ ရဟန္းေတာ္
အတြက္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ဦးတည္ခ်က္မရွိဘူး။ ေယာဂီတုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ဦး
တည္ခ်က္ မရွိဘူး။ မရွိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ? ေနာက္တစ္ခု ---

▬▬▬▬ - ▬▬▬▬

☆ ပ၀တၱမံသ = အလုိလုိျဖစ္ေပၚတဲ့အသား ☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

☆ ဒီအသားငါးဟာ ( ပ၀တၱမံသ = ) ရဟန္းေတာ္တုိ႔ႏွင့္ အပ္စပ္ေနတဲ့ အလုိ
လုိ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသားကုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရ၍
ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ စီမံၿပီးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့မယ္
ဆုိရင္လည္း ထုိအသားသည္ အပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ လူဒကာ
ဒကာမေတြက မိမိတုိ႔ စားဖုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ျဖဴစင္ေျဖာင့္စင္းတဲ့စိတ္ထား
ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါဘဲနဲ႔ သတ္ျဖတ္
စီမံၿပီးေတာ့မွ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အသားဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း ၾကဳံႀကိဳက္လို႔ ရဟန္း
ေတာ္ေတြကုိ ဆြမ္းခံႂကြလာတဲ့အခါေတြ႕လုိ႔ ေလာင္းတယ္။ ဒါဆုိရင္လည္း
ဒီအသားငါးဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ အပ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ဧည့္သည္ေတာ္
သူ အစရွိတဲ့ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔အဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့
သတ္ျဖတ္ၿပီး စီမံထားတယ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ထားတယ္။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း
ဆြမ္းခံႂကြလာေတာ့ ၾကဳံႀကိဳက္တာနဲ႔ ေလာင္းလွဴလုိက္တယ္၊ ဒါမ်ဳိးဆုိရင္လည္း
အပ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ( ပ၀တၱမံသ ကပၸိယ = ) အပ္စပ္ေနတဲ့အသား အလုိ
လုိ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသား ဒီအသားကုိ ရရွိတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔
အက်ဳိးငွာ စီမံခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ထားတယ္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း အဲဒီအသားသည္
အပ္တယ္။

☆ ဒီေတာ့ ဒီ ‘ပ၀တၱမံသ’ ဆုိတာက သူ႕စကားလုံးအဓိပၸါယ္ကုိ အလုိလုိ
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလုိ ဘာသာျပန္ၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္
ဋီကာဆရာေတာ္မ်ားက ပ၀တၱမံသကုိ ..

☆ ေစ်းစတဲ့ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ၀ယ္ယူလုိ႔ရရွိတဲ့ ေသေနတဲ့
အသားဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလုိလည္း ဘာသာတစ္မ်ဳိးျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီ ( ၀ိကၠာယိ
ကမံသ = ) ၀ယ္ယူလုိ႔ရရွိတဲ့ အသား ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ခုေခတ္စကားလုံးနဲ႔
ေျပာေတာ့ ခုံတင္သားဆုိလား ဟုတ္လား? ဒီခုံေပၚမွာ တင္ထားတဲ့အသား
ဆုိၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ဒီလုိလည္း ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ဘက္ကုိ ဆြဲၿပီးေတာ့ ဘာသာျပန္
ၾကတယ္။

☆ သုိ႔ေသာ္ ဒီ ‘ပ၀တၱမံသ’ဆုိတဲ့ စကားလုံးရဲ႕အဓိပၸါယ္က အလုိအေလ်ာက္
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားပါ။ အလုိအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားမွန္လွ်င္
( ကပၸိယ = ) ရဟန္းေတြနဲ႔ အပ္ပါတယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳထားတဲ့အသား
ျဖစ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအလုိအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚတယ္ဆုိတာ ခုေခတ္မွာ
ၾကည့္စမ္းၾကည့္ပါ၊ ဒကာႀကီးေတြ ဒကာမႀကီးေတြ စဥ္းစားၾကည့္ပါေနာ္။
အလုိလုိေသတဲ့ ကြၽဲေတြ ႏြားေတြ ၀က္ေတြဆုိတာ ေစ်းမွာ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္
မ်ား ရွိသလဲ? မ်ားေသာအားျဖင့္ေနာ္။ နည္းနည္း ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစား
ၾကေနာ္။ စီမံထားတာေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီ စီမံမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္
ဘုန္းႀကီး ဆက္ေျပာပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီပ၀တၱမံသကုိ ရရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း
အလုိလုိျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားတစ္ခု ရရွိလုိ႔ ဒီရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္စီမံထားခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါလည္း အပ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု ---

☆ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ရည္စူးၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔
စီမံထားတယ္။ ဒါ ကုတ္ဟီးထမင္း ေခၚပါတယ္ေနာ္။ အဲဒီကုတ္ဟီးထမင္း
ကိစၥအတြက္ စီမံခန္႔ခြဲတဲ့ေနရာမွာလည္း ပုံစံတူပဲတဲ့ေနာ္။ ဒီေတာ့ ကြယ္လြန္
သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ မိမိတုိ႔က စီမံထားတယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္
ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခု ---

( မဂၤလာဒီနံ ၀ါ အတၳာယ = ) မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေမြးေန႔မဂၤလာ စသည္ေပါ႔ေလ၊
မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားေတြမွာ ဖိတ္ေကြၽးၿပီး ခုလို ဒင္နာပါတီဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ဳိး-
လုိေပါ႔ေနာ္။ ဒီလုိပုံစံနဲ႔ မဂၤလာအလုိ႔ငွာ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔က စီမံထား
တဲ့ အသားငါး၊ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါ
ဘူး။ အဲဒီအသားငါးကုိ ၾကံဳႀကိဳက္လုိ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ေလာင္းလွဴခဲ့မယ္ဆုိ
ရင္ အပ္ပါတယ္။

☆ သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္နဲ႔
လုပ္မလဲ? ဒီျပႆနာ ေပၚလာတယ္ေနာ္။ အဲဒီျပႆနာကုိ ေနာက္ထပ္ အ႒ကထာ
ဆရာေတာ္က ဆက္ၿပီး ဖြင့္ထားပါတယ္။

☆ အၾကင္အၾကင္ အသားငါးကုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္
ျဖင့္ ျပဳျပင္စီမံထားတာတစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအသားငါး အေပၚ၌လည္း
ရဟန္းတုိ႔က ယုံမွားသံသယ လုံးလုံး မရွိၾကဘူး။ ဒီလိုဆုိရင္ေတာ့ ဒီအသား
ငါး အားလုံး အပ္စပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဆက္ၿပီး ဖြင့္
ထားတယ္ေနာ္။

▬▬▬▬ - ▬▬▬▬

☆ ဥဒၵိႆ     မံသ = ရည္ၫႊန္းသား ☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

☆ ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္မွာ အခုလိုေပါ႔၊ သံဃာ ရာနဲ႔ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး
ရိွၾကတယ္ ဆုိၾကစို႔ေနာ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိၿပီးေတာ့ ရည္ရြယ္
ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ အသားေတြ ငါးေတြ စီမံထားတယ္။ စီမံတယ္ဆုိတာ
နားလည္ၾကလား - ဟင္? နားလည္ၾကလား? နားလည္မွာပါ။ စီမံေနက်
ပုဂၢိဳလ္ေတြက နားလည္ပါလိမ့္မယ္ေနာ္။ ႀကိဳတင္ၿပီး မွာရတာတုိ႔ သို႔မဟုတ္
ကုိယ္တုိင္သတ္တာတုိ႔ ျဖတ္တာတို႔ စသည္ျဖင့္ ဒီပုံစံေတြ ရွိတယ္။ အခုေခတ္
ေတာ့ ဘာတဲ့လဲ? ရဟန္းသံဃာ သိပ္မ်ားၿပီး အလွဴက သိပ္ၿပီး ႀကီးက်ယ္
လာၿပီဆုိလုိ႔ရိွရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ဘုတ္လုပ္ထားရတယ္ဆုိလား ဘာဆုိလား
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား? အဲဒီ ပုံစံေပါ႔ေနာ္။

☆  ေက်ာင္းတုိက္တစ္ခုအတြင္းမွာ ရဟန္းသံဃာေတြ ရာနဲ႔ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး
ရွိတယ္ဆုိၾကပါစုိ႔။ ထုိရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ရည္စူးၿပီးေတာ့ အသားငါးေတြ
ျပဳျပင္စီမံထားတယ္။ သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္စီမံထားတယ္ေပါ႔။ နည္းအမ်ဳိး
မ်ဳိးနဲ႔ေနာ္။ အဲဒီလုိ ျပဳျပင္စီမံထားလုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ
ဒီရဟန္းေတြက မိမိတို႔အတြက္ ဒီအသားငါးေတြကုိ ျပဳျပင္စီမံထားတယ္
ဆိုတဲ့အျဖစ္ကုိ မသိၾကဘူး။ တျခားတျခား တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြ
ကေတာ့ သိၾကတယ္။ သိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္သလဲ? သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္
မအပ္ဘူး၊ မသိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ အပ္တယ္။ သိရက္သားနဲ႔ မသိ
ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္ေကာ ဒီအာပတ္က လြတ္မလား? မလြတ္ဘူးေနာ္။

☆ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္းေနာ္။ ‘အေည’ ဆုိတာ
ကေတာ့ တျခားတျခား ေက်ာင္းတုိက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ဒီေနရာမွာ အထူး-
သျဖင့္ ရည္ၫြန္းထားပါတယ္ေနာ္။

☆Buddhavasa Tiloka☆

သက္​သတ္​လြတ္​ႏွင္​့ ကုသိုလ္​စိတ္​

☆“သက္သတ္လြတ္ႏွင့္ကုသိုလ္စိတ္”☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
¤ အရွင္ဆႏၵာဓိက ¤
════════════

◘ အစားအစာကေတာ့ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္
ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေအာင္လည္း
မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလို
အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေအာင္လည္း
မဖန္တီးႏိုင္ပါဘူး။
သက္သတ္လြတ္အစားအစာကို
စားလိုက္လို့အလိုလိုေနရင္း
ကုသိုလ္ေတြရမသြားႏိုင္သလို
အသားငါးအစားအစာကို
စားလိုက္လို့လည္းအလကားေနရင္း
အကုသိုလ္ေတြျဖစ္မသြားႏိုင္ပါဘူး။

◘ သက္သတ္လြတ္အစားအစာ
စား႐ုံနဲ့ကုသိုလ္ရတယ္ဆိုရင္
သက္သတ္လြတ္မစားတဲ့သူေတြ
အစာစားၿပီးအခ်ဳိတည္းတဲ့အေနနဲ့
ငွက္ေပ်ာသီး၊ သရက္သီးစားေနတဲ့
အခ်ိန္မွာလည္းကုသိုလ္ရေနမွာေပါ့။
အရက္သမားေတြအရက္ေသာက္ေနရင္း
အာလူးေၾကာ္၊ ေျမပဲေလွာ္ျမည္းေနတဲ့
အခ်ိန္မွာလည္းကုသုိလ္ရေနမွာေပါ့။

◘ ဘုရား၊ ရဟႏၱာေတြ၊ သီလသမာဓိ
ပညာနဲ့ျပည္႕စံုတဲ့သူေတာ္ေကာင္း
သူျမတ္ေလာင္းႀကီးေတြ
အသားငါးေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မမူၾကတာကို
ၾကည္႕ျခင္းအားျဖင္႕အသားငါး
စား႐ုံသက္သက္နဲ႔အကုသိုလ္
မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာထင္ရွားၿပီးသားပါ။

☆ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ၾကီးမွာ ‘အစားအ
စာကလည္း လူတစ္ေယာက္ကို ကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္၊ သို႔မဟုတ္ အကု
သိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တယ္’ လို႔ ေဟာၾကားေတာ္မူထားပါ
တယ္။ ‘ဥပနိႆယပစၥေယာ’ ဆိုတဲ့ ပ႒ာန္းပစၥည္းရဲ႕ အဖြင့္မွာပါ။
ဥပနိႆယပစၥယသတၱိ (အားႀကီးေသာမွီရာအေၾကာင္းတရားစြမ္းအင္)
နဲ႔ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တယ္လုိ႔ ဆိုလိုပါတယ္။

☆ အစားအစာတစ္ခုေၾကာင့္ လူတစ္ေယာက္မွာ ကုသိုလ္စိတ္
လည္း ျဖစ္ႏိုင္သလို အကုသိုလ္စိတ္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကုသိုလ္
စိတ္ျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းၿပီးစားရင္ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ႏိုင္ၿပီး အကုသိုလ္
စိတ္ျဖစ္ေအာင္ႏွလံုးသြင္းၿပီးစားရင္ အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အစားအစာသက္သက္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္စိတ္၊ အကုသိုလ္စိတ္
ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ အစားအစာကို စားသံုးသူရဲ႕ ႏွလံုးသြင္းေၾကာင့္
သာ ကုသိုလ္စိတ္၊ အကုသိုလ္စိတ္ ျဖစ္ရတာပါ။
အစားအစာကေတာ့ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္
ေအာင္လည္း မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလို အကုသုိလ္စိတ္ျဖစ္ေအာင္လည္း
မဖန္တီးႏိုင္ပါဘူး ။ သက္သတ္လြတ္အစားအစာကို စားလိုက္လို႔ အလိုလို
ေနရင္း ကုသိုလ္ေတြ ရမသြားႏိုင္သလို အသားငါးအစားအစာကို စား
လိုက္လို႔လည္း အလကားေနရင္း အကုသိုလ္ေတြ ျဖစ္မသြားႏိုင္ပါဘူး။
အစားအစာဟာ အစားအစာပါပဲ။ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ဟာ ကုသိုလ္၊
အကုသိုလ္ပါပဲ။ တျခားစီပါ။ တိုက္႐ုိက္ပတ္သက္ျခင္းမရွိပါဘူး။

☆ ‘အစားအစာက ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူးျပဳႏိုင္
တယ္’ ဆိုတာက အစားအစာကို စားသံုးေနသူရဲ႕ စားသံုးေနဆဲမွာ ျဖစ္
ေနတဲ့ စိတ္အေျခအေနရယ္၊ အစားအစာကို စားသံုးၿပီးေနာက္ စားသံုး
သူမွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရယ္၊ အဲဒီ
႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈကို အေျခခံတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ
လုပ္ရပ္ေတြရယ္ကို ရည္ရြယ္ၿပီး ေျပာတာပါ။ အစားအစာေရြးခ်ယ္မႈ
သက္သက္ေၾကာင့္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္
ပါဘူး။

☆ သက္သတ္လြတ္ပဲစားစား၊ သက္သတ္မလြတ္ပဲစားစား၊ ဘာ
၀နာတစ္ခုခု ပြားရင္း စားရင္ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ၿပီး ကုသိုလ္ရပါတယ္။
ဘာ၀နာတစ္ခုခုပြားရင္း စားေနသူရဲ႕ သႏၲာန္မွာ စားေနဆဲအစားအစာ
နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ‘ေကာင္းလိုက္တာ’ ဆိုတဲ့ေလာဘ၊ ‘မေကာင္းဘူး’ဆိုတဲ့
ေဒါသ ျဖစ္ခြင့္မရတဲ့အတြက္ အကုသိုလ္စိတ္ကင္းရွင္းေနပါတယ္။ မိမိ
ပြားတဲ့ ဘာ၀နာနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ ကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္
အစာစားရင္း ကုသိုလ္ရေနပါတယ္။

☆ သက္သတ္လြတ္ပဲ စားစား၊ သက္သတ္မလြတ္ပဲ စားစား
ေလာဘ၊ ေဒါသစတဲ့ ကိေလသာေတြနဲ႔ စားေနရင္ အစာစားရင္း အကု
သိုလ္စိတ္ေတြျဖစ္ၿပီး အကုသိုလ္တရားေတြ တိုးပြားေနပါတယ္။ ကိုယ္
စားေနဆဲ အစားအစာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေလာဘ၊ ေဒါသပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အစာ
စားရင္း သူမ်ားအေၾကာင္း၊ တျခားအေၾကာင္းေတြးလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေလာ
ဘ၊ ေဒါသပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေလာဘ၊ ေဒါသမွန္သမွ် အကုသိုလ္ေတြခ်ည္း
ပါပဲ။

☆ လူတစ္ေယာက္ သက္သတ္လြတ္ အစားအစာတစ္ခုကို စား
ေနတယ္ဆိုပါစို႔။ ‘ဟယ္ ..၊ အသားတုဟင္းေလးကရွယ္ပဲ၊ အသားဟင္း
အစစ္နဲ႔ေတာင္ မလဲႏိုင္ဘူး၊ ေကာင္းလိုက္တာ} ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္
စားရင္း ေလာဘကိေလသာနဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
‘ဟြန္း ....၊ ဒီေန႔ သက္သတ္လြတ္စားမွန္း သိရက္သားနဲ႔ ဟင္းကို ေကာင္း
ေကာင္းခ်က္မထားဘူး၊ တစ္ခါလာ ကန္စြန္းရြက္၊ တစ္ခါလာ ပဲပင္
ေပါက္၊ သိပ္စိတ္ညစ္တာပဲ’ ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ေဒါသ
ကိေလသာနဲ႔ အကုသုိလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

☆ ‘ဟင္း ....ဟင္း၊ ငါမို႔လို႔ သက္သတ္လြတ္စားႏိုင္တာ၊ ဟိုေကာင္
ေတြ ဟိုေကာင္မေတြ ငါ့လို သက္သတ္လြတ္စားႏိုင္တာမဟုတ္ဘူး’
ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း မာနကိေလသာနဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ
ျဖစ္ေနပါတယ္။ ‘သက္သတ္လြတ္စားမွ ေမတၱာသမား၊ သက္သတ္
လြတ္စားတာ ကုသိုလ္ရတယ္၊ ငါေတာ့ ဒီေန႔ သက္သတ္လြတ္စားလို႔
ကုသုိလ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ရသြားၿပီ’ ဆိုရင္ သက္သတ္လြတ္စားရင္း ဒိ႒ိ
ကိေလသာနဲ႔ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။

☆ ဒါက အစားအစာနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္တဲ့ အကုသိုလ္စိတ္
ေတြပါ။ သက္သတ္လြတ္အစားအစာကို စားေနရင္း သူမ်ားအေၾကာင္း
ေတြးၿပီး ေလာဘ၊ ေဒါသ ျဖစ္ေနမယ္၊ တျခားအေၾကာင္း ေတြးၿပီး
ဣႆာ၊ မစၦရိယျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္လည္း သက္သတ္လြတ္စားရင္း အ
ကုသိုလ္စိတ္ေတြ တိုးပြားေနတာပါပဲ။

☆ သက္သတ္လြတ္အစားအစာကို စားလုိက္႐ုံနဲ႔ လူတစ္ေယာက္
ဟာအလုိလိုေနရင္း ကုသိုလ္ရမသြားပါဘူး။ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔စားမွ ကုသိုလ္
ရႏိုင္ပါတယ္။ ကုသိုလ္စိတ္ကလည္း သက္သတ္လြတ္အစားအစာ
ေၾကာင့္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘာ၀နာတစ္ခုခုပြားမ်ားျခင္း၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ
စတဲ့ ကိေလသာမျဖစ္ေအာင္ ႏွလံုးသြင္းဆင္ျခင္ျခင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ႏိုင္
ပါတယ္။

☆ ‘သက္သတ္လြတ္စားတဲ့အလုပ္ဟာ ကုသိုလ္အလုပ္ပဲ’၊ ‘သက္
သတ္လြတ္စားရင္ ကုသိုလ္ရတယ္’ လို႔ ယူဆရင္ အဲဒီအယူအဆဟာ
မိစၦာဒိ႒ိ (မွားယြင္းတဲ့အျမင္) ပါပဲ။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ သက္သတ္လြတ္
စား႐ုံသက္သက္နဲ႔ ကုသိုလ္မရႏိုင္လို႔ပါ။ သက္သက္လြတ္အစားအစာ
က စားသံုးသူကို အလိုအေလ်ာက္ ကုသိုလ္မေပးႏိုင္လို႔ပါ။

☆ သက္သတ္လြတ္အစားအစာ စား႐ုံနဲ႔ ကုသိုလ္ရတယ္ဆိုရင္
သက္သတ္လြတ္မစားတဲ့သူေတြ အစာစားၿပီး အခ်ဳိတည္းတဲ့အေနနဲ႔
ငွက္ေပ်ာသီး၊ သရက္သီး စားေနတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ကုသိုလ္ရေနမွာေပါ့။
အရက္သမားေတြ အရက္ေသာက္ေနရင္း အာလူးေႀကာ္၊ ေျမပဲေလွာ္
ျမည္းေနတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း ကုသိုလ္ရေနမွာေပါ့။ အဲဒါေတြအားလံုး
သက္သတ္လြတ္အစားအစာေတြပဲ မဟုတ္လား။

☆ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္ ထမင္း၀ိုင္းဖြဲ႕စားၾကတယ္ ဆိုဆိုပါစုိ႔။
တစ္ေယာက္က သက္သတ္လြတ္သမား၊ က်န္ေလးေယာက္က အစံု
စားသမား၊ သက္သတ္လြတ္သမားက အသီးအရြက္ေတြပဲ စားတယ္။
အစံုစားသမားေတြက အသီးအရြက္ေရာ၊ သားငါးေတြေရာ စားၾက
တယ္။ ေရာက္တတ္ရာရာ ဟိုအေၾကာင္းေျပာ၊ ဒီအေၾကာင္းေျပာရင္း
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စၾက၊ ေနာက္ၾကနဲ႔ တေပ်ာ္တပါး စားၾက
တယ္။

☆ ဟင္းခ်င္းေတာ့ မတူၾကဘူး။ စိတ္ျဖစ္ေနပံုခ်င္းေတာ့ တူၾက
တယ္။ စၾကေနာက္ၾက၊ ေျပာၾကဆိုၾကနဲ႔ တေပ်ာ္တပါး စားေနၾကတာ
ဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္လံုး အေပ်ာ္စိတ္ေတြ၊ ေလာဘစိတ္ေတြ
ျဖစ္ေနၾကတာေပါ့။ ကဲ ....သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ကုသိုလ္
ရေရာလား။ အစံုစားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ ကြက္ၿပီး အကုသိုလ္ျဖစ္ေရာ
လား။ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ အားလံုး အတူတူပဲ။

☆ အကုသိုလ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း အကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔
စားရင္ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္လံုး အကုသိုလ္ အတူတူျဖစ္ပါတယ္။
ကုသုိလ္အေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္း ကုသိုလ္စိတ္ေတြနဲ႔ စားရင္ သူငယ္ခ်င္း
ငါးေယာက္လံုး ကုသိုလ္ အတူတူျဖစ္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္သမား
က အစံုစားသမားေတြထက္ ေခါင္းတစ္လံုးပိုျမင့္ၿပီး ကုသုိလ္ပိုမရသလို
အစံုစားသမားေတြကလည္း သက္သတ္လြတ္သမားေအာက္ ေခါင္းတစ္
လံုးပိုနိမ့္ၿပီး အကုသိုလ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။

☆ အစားအစာမတူေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းတူရင္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္
ျဖစ္ပံုခ်င္းအတူတူပါပဲ။ အစားအစာတူေပမယ့္ စိတ္ခ်င္းမတူရင္ကုသိုလ္၊
အကုသိုလ္ျဖစ္ပံုခ်င္း ကြဲျပားပါတယ္။ အစားအစာက အဓိကမက်ဘဲ
စိတ္က အဓိကက်ပါတယ္။ ဘာပဲစားစား၊ ကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ စားရင္
ကုသိုလ္ျဖစ္ၿပီး အကုသိုလ္စိတ္နဲ႔ စားရင္ အကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။

☆ သက္သတ္လြတ္စား႐ုံနဲ႔ ကုသိုလ္မရဘူးဆိုတာကို အေမး
အေျဖပံုစံေလးနဲ႔ တစ္မ်ဳိးေျပာၾကည့္ရေအာင္ပါ။

‘သက္သတ္လြတ္စားတာနဲ႔ အသားငါးစားတာ၊ ဘာစားတာ
က ကုသုိလ္ရလဲ’

‘သက္သတ္လြတ္စားတာက ကုသိုလ္ရတာေပါ့’

‘ေကာင္းၿပီ၊ ဒါဆို ထပ္ေမးမယ္၊ လိေမၼာ္သီးစားတဲ့သူနဲ႔ ပန္းသီး
စားတဲ့သူ၊ ဘယ္သူ ကုသိုလ္ရလဲ’

‘ဘယ္သူမွ ကုသိုလ္မရဘူး’

‘ဟင္ ....၊ ခုနေျပာေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာ ကုသိုလ္ရ
တယ္ဆို၊ လိေမၼာ္သီးေရာ ပန္းသီးေရာ သက္သတ္လြတ္ေတြပဲ မဟုတ္
လား၊ သက္သတ္လြတ္စားတာ ကုသိုလ္ရစတမ္းဆိုရင္ လိေမၼာ္သီးစား
သူေရာ၊ ပန္းသီးစားသူပါ ႏွစ္ေယာက္လံုး ကုသိုလ္ရေနမွာေပါ့’

‘ဟဲ .... ဟဲ.... ဒါကေတာ့ ....’

‘ဒီေလာက္ဆို သေဘာေပါက္ပါတယ္ေနာ္’

☆ သက္သတ္လြတ္စား႐ံုနဲ႔ ကုသုိလ္မရႏိုင္သလို အသားငါးစား႐ံု
နဲ႔လည္း အကုသုိလ္မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ အသားငါးစား႐ုံနဲ႔ အကုသိုလ္ျဖစ္
တယ္လို႔ ယူဆရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုလည္း အကုသိုလ္စိတ္ျဖစ္ေသး
တယ္လို႔ စြပ္စြဲရာေရာက္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
က အသားငါးကုိ ဘုဥ္းေပးေတာ္မူလို႔ပါပဲ။

☆ အသားငါးဘုဥ္းေပးေပမယ့္ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ သႏၲာန္မွာ အကု
သုိလ္စိတ္ လံုး၀မျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆုိေတာ့ အကုသိုလ္စိတ္
ျဖစ္ေစႏုိင္တဲ့ ကိေလသာေတြကို အရဟတၲမဂ္နဲ႔ အႂကြင္းမဲ့ ပယ္သတ္
ထားၿပီးျဖစ္လို႔ပါ။

☆ ဒါကို ေထာက္႐ႈျခင္းအားျဖင့္ ‘အစားအစာေၾကာင့္ ကုသိုလ္၊
အကုသိုလ္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ကိေလသာပယ္ျခင္း၊ မပယ္ျခင္း
ေၾကာင့္သာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္ ျဖစ္တာ’ ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။
ကိေလသာပယ္ဖို႔ကိုေတာ့ မႀကိဳးစားဘဲ အစားအစာပယ္ဖို႔ကိုပဲ ႀကိဳးစား
ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ လမ္းမွားေလွ်ာက္ေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ စခန္းမွန္၊
ပန္းတိုင္မွန္ကို ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေရာက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

☆ ကုသိုလ္ရတယ္အထင္နဲ႔ သက္သတ္လြတ္စားေနသူေတြကို
မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ‘အေတာ္၀ဋ္ႀကီးတဲ့သူေတြပဲ’ လို႔ က
႐ုဏာသက္ေတာ္မူခဲ့ဖူးသလို ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ႀကီးကလည္း ‘၀ဋ္ေႂကြး
ရွိလို႔ အငတ္ခံေနၾကရတာ’ လို႔ သနားေတာ္မူခဲ့ဖူးပါတယ္။ သက္သတ္
လြတ္ စားသူတိုင္းကို ရည္ရြယ္ၿပီး မိန္႔ေတာ္မူၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ကုသိုလ္ရတယ္အထင္၊ ကံေကာင္းလိမ့္မယ္အထင္နဲ႔ သက္သတ္လြတ္
စားေနၾကသူေတြကိုသာ ရည္ရြယ္ၿပီး မိန္႔ေတာ္မူၾကတာပါ။

☆ စာနယ္ဇင္းေတြထဲက အႏုပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးအေမး
အေျဖေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပင္ပေလာကမွာ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းေတြ႕ဆံုလို႔
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေမးၾကေျပာၾကတဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ....
စာနယ္ဇင္းေတြထဲက အႏုပညာရွင္မ်ားရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးအေမး
အေျဖေတြမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပင္ပေလာကမွာ မိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္းေတြ႕ဆံုလို႔
တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေမးၾကေျပာၾကတဲ့အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ....

‘ဘာသာေရးအေနနဲ႔ ဘာေတြလုပ္ျဖစ္လဲ’
ဆိုတဲ့ေမးခြန္းကို ....
‘ေမြးေန႔တိုင္း သက္သတ္လြတ္စားျဖစ္ပါတယ္’

‘၀ါတြင္းသံုးလတိုင္း သက္သတ္လြတ္စားပါတယ္’
လို႔ ေျဖၾကားၾကတာကို မၾကာခဏ ဖတ္ဖူး၊ ၾကားဖူးပါတယ္။

☆ တကယ္ေတာ့ သက္သတ္လြတ္စားတာဟာ ဘာသာေရး
အလုပ္ မဟုတ္ပါဘူး။ တျခားဘာသာေရးေတြရဲ႕ အလုပ္ေတာ့ ဟုတ္ခ်င္
ဟုတ္ပါလိမ့္မယ္။ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာေရးရဲ႕ အလုပ္ကေတာ့ လံုး၀
မဟုတ္ပါဘူး။

☆ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့
ကုသိုလ္ရေၾကာင္း အလုပ္ေတြထဲမွာ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့အလုပ္
လးုံ၀ မပါပါဘးူ ။ ‘သက္သတ္လြတ္စားတဲ့အလုပ္ဟာ ကုသုိလ္အလုပ္လို႔
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားမထားဘူး’လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

☆ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တဲ့
ကုသုိလ္ရေၾကာင္းအလုပ္ေတြက ဆယ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ စြန္႔ႀကဲေပးကမ္း
လွဴဒါန္းျခင္း ဒါနအလုပ္၊ ကိုယ္ႏႈတ္လြန္က်ဴးမႈေစာင့္ထိန္းျခင္း သီလ
အလုပ္၊ စိတ္ေကာင္းစိတ္ျမတ္ပြားထံုျခင္း ဘာ၀နာအလုပ္၊ အသက္
သိကၡာဂုဏ္၀ါႀကီးသူကို႐ိုေသျခင္း အပစာယနအလုပ္၊ ကုသိုလ္ကိစၥ
ကူညီလုပ္ေဆာင္ျခင္းေ၀ယ်ာ၀စၥအလုပ္၊ ကိုယ့္ကုသိုလ္ သူတစ္ပါး
မွ်ေ၀ျခင္း ပတၱိဒါနအလုပ္၊ သူတစ္ပါးကုသိုလ္ ကိုယ္ ၀မ္းေျမာက္ျခင္း
ပတၲာႏုေမာဒနအလုပ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားနာၾကားျခင္း ဓမၼႆ၀န
အလုပ္၊ သူေတာ္ေကာင္းတရားေဟာေျပာျခင္း ဓမၼေဒသနာအလုပ္နဲ႔
အယူအျမင္ေျဖာင့္မွန္ျခင္း ဒိ႒ိဇုကမၼအလုပ္တို႔ျဖစ္ပါတယ္။

☆ အဲဒီအလုပ္ဆယ္မ်ဳိးကို ‘ပုညႀကိယ၀တၴဳဆယ္ပါး’ လို႔ ေခၚပါ
တယ္။ ‘ကုသိုလ္လုိလားသူတိုင္း ျပဳသင့္ျပဳထိုက္တဲ့ ခ်မ္းသာစီးပြားေတြရဲ႕
တည္ရာဆယ္ပါး’ လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ လိုရင္းကေတာ့ ‘ကုသိုလ္ရေၾကာင္း
အလုပ္ဆယ္မ်ဳိး’ ေပါ့။ အဲဒီ အလုပ္ဆယ္မ်ဳိးထဲက ဘယ္အလုပ္ကိုပဲ
လုပ္လုပ္ ကုသိုလ္ရႏိုင္ပါတယ္။

☆ တကယ္လို႔ သက္သတ္လြတ္စားတဲ့ အလုပ္ဟာ ကုသိုလ္ရ
ေၾကာင္းအလုပ္၊ ကုသိုလ္ရေစႏိုင္တဲ့အလုပ္ဆိုရင္ ပုညႀကိယ၀တၴဳေတြ
ထဲမွာ တစ္ပါးအျဖစ္ ျမတ္စြာဘုရား ထည့္သြင္းေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့မွာ
ပါ။ သက္သတ္လြတ္စား႐ုံနဲ႔ ကုသုိလ္မရႏိုင္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာ
ၾကားေတာ္မမူခဲ့တာကို အထူးသတိျပဳရပါမယ္။

☆ တစေ္ခတ္တစ္ခါတုန္းက ရဟႏၲာလို႔ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ့
‘ဘုန္းေတာ္ႀကီးဦးသီလ’ ဟာ သက္သတ္လြတ္ ဘုဥ္းေပးတဲ့ဆရာေတာ္
ႀကီးတစ္ပါးျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာႀကီးနဲပအတူေနျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးလို
ပဲ သက္သတ္လြတ္စားပါမယ္လို႔ ေလွ်ာက္ထားလာတဲ့ ရဟန္းေတာ္
တစ္ပါးကို ဆရာေတာ္ႀကီးက ....

☆ ‘တို႔မ်ား သက္သတ္လြတ္စားေနတာကို ကုသိုလ္ျဖစ္ က်င့္ေန
တယ္လို႔မ်ား မထင္လိုက္ပါနဲ႔ကြယ္၊ သြားနာသက္သာလို႔ စားေနတာ
ပါ’ လို႔ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့ဖူးပါတယ္။

☆ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းကို ကုသိုလ္က်င့္စဥ္တစ္ခု၊ သူေတာ္
ေကာင္းက်င့္စဥ္တစ္ခုလို႔ မွားယြင္းစြာ ထင္မွတ္ယူဆသြားမွာစိုးလို႔ ဆရာ
ေတာ္ႀကီးက ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူလုိက္တာပါ။

☆ မွန္ပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းဟာ ကုသိုလ္က်င့္စဥ္
တစ္ခုမဟုတ္သလို သူေတာ္ေကာင္းက်င့္စဥ္တစ္ခုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
သက္သတ္လြတ္စားျခင္းေၾကာင့္ ကုသိုလ္လည္း ရမသြားႏိုင္သလို သူ
ေတာ္ေကာင္းလည္း ျဖစ္မသြားႏုိင္ပါဘူး။

☆ အတိတ္ သာသနာ၀င္မွာေရာ၊ ပစၥဳပၸန္ သာသနာ၀င္မွာပါ
သက္သတ္လြတ္ဘုဥ္းေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ရွိၾကပါတယ္။ သူတို႔
ဟာ ‘ကုသုိလ္ရတယ္’ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ သက္သတ္လြတ္ ဘုဥ္းေပးၾက
တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့၊ ျဖစ္ေနတဲ့ အနာေရာဂါေတြက
အသားငါးနဲ႔ မတည့္လို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ က်န္းမာေရးက အသီးအရြက္နဲ႔မွ
အဆင္ေျပလို႔ အနာေရာဂါနဲ႔ က်န္းမာေရးကို ငဲ့ၿပီး သက္သတ္လြတ္
ဘုဥ္းေပးေတာ္မူၾကတာပါ။

☆ လူတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခႏၶာကုိယ္ေသြးသား တည္
ေဆာက္ပံုခ်င္း မတူညီၾကတဲ့အတြက္ ခႏၶာကိုယ္က ေတာင္းဆိုတဲ့ အာ
ဟာရလိုအပ္ခ်က္ခ်င္းလည္း တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ မတူညီၾကပါ
ဘူး။ တခ်ဳိ႕က အသီးအရြက္ေလာက္ပဲ စား႐ုံနဲ႔ အာဟာရမွ်တၿပီး က်န္း
မာၾကသလို၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ အသီးအရြက္ေရာ၊ အသားငါးပါ အစံုစား
မွ အာဟာရမွ်တၿပီး က်န္းမာၾကပါတယ္။

☆ အသီးအရြက္စား႐ုံနဲ႔ က်န္းမာေရးအဆင္ေျပတဲ့ သူေတြက
အသီးအရြက္ပဲစားၿပီး ‘သက္သတ္လြတ္သမားဘ၀’ ခံယူပိုင္ခြင့္ရွိသလို
အစံုစားမွ က်န္းမာေရးအဆင္ေျပတဲ့သူကလည္း အစံုစားၿပီး ‘အစံုစား
သမားဘ၀’ ခံယူပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ လူသားတိုင္းမွာ ကိုယ္စားလိုတဲ့ အစား
အစာကို လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ႀကိဳက္ရာ ကိုယ္
စားတာ လူ႔သဘာ၀ပဲ မဟုတ္လား။

☆ ဘယ္အစားအစာကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ေရြးခ်ယ္၊ အာဟာရမွ်တၿပီး
အနာေရာဂါကင္းရွင္းဖို႔၊ က်န္းမာဖို႔က အဓိကပါပဲ။ က်န္းမာမွ အလုပ္
လုပ္ႏိုင္မယ္မဟုတ္လား။ က်န္းမာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ကုသိုလ္အလုပ္ လုပ္
ရင္ ကုသိုလ္တရား တိုးပြားၿပီး အကုသိုလ္အလုပ္လုပ္ရင္ အကုသိုလ္
တရား တိုးပြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါကို ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ပဲ ျမတ္စြာဘုရားရွင္
က ‘အစားအစာက ကုသိုလ္ သုိ႔မဟုတ္၊ အကုသိုလ္ျဖစ္ေအာင္ ေက်းဇူး
ျပဳတယ္’ လို႔ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ့တာပါ။ အစားအစာသက္သက္ေၾကာင့္
ကုသိုလ္၊ အကုသုိလ္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုလိုတာမဟုတ္ပါဘူး။

☆ လူ႔စိတ္ဆိုတာကလည္း သိပ္ဆန္းၾကယ္ပါတယ္။ (ဆန္း
ၾကယ္လို႔လည္း စိတ္လို႔ေခၚတာပါ။ စိတ္ = စိတၲ = ဆန္းၾကယ္ေသာ
အရာ) တခ်ဳိ႕က သက္သတ္လြတ္စားမွ ကုသိုလ္စိတ္ေမြးႏိုင္ၿပီး ကုသိုလ္
အလုပ္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကုသုိလ္စိတ္တိုင္းကိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ဳိ႕
ကုသိုလ္စိတ္ေတြကိုပါ။

☆ ရက္အကန္႔အသတ္နဲ႔ သက္သတ္လြတ္စားေနတဲ့ လူငယ္
ဒကာတစ္ေယာက္ကို ‘သက္သတ္လြတ္စားတာ ဘာအက်ဳိးထူးလဲ’
လို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ....

☆ ‘သက္သတ္လြတ္စားတာ ငါးပါးသီလ လံုတယ္၊ ငါ သက္
သတ္လြတ္စားေနတယ္ဆိုတဲ့ အသိနဲ႔ ျခင္ကအစ မ႐ုိက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊
စကားကိုလည္း လိမ္ညာၿပီး မေျပာျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ အထူးသျဖင့္ အရက္၊
ဘီယာလံုး၀မေသာက္ျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ အသားငါးစားခြင့္မရေတာ့ အျမည္း
မေကာင္းေတာ့လို႔၊ ဟဲ ....ဟဲ ....’

လို႔ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ အျမည္း
မေကာင္းလို႔ အရက္၊ ဘီယာ မေသာက္ျဖစ္ေပမယ့္ အာလူးေႀကာ္၊
ေျမပဲေလွာ္၊ အသားတုကင္ စတဲ့ သက္သတ္လြတ္ အျမည္းေတြနဲ႔
အရက္၊ ဘီယာ ေသာက္ေနၾကတဲ့ သက္သတ္လြတ္ အရက္သမားေတြ
လည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ သက္သတ္လြတ္ စားၿပီး ကာမဂုဏ္
ေဖာက္ျပန္ေနတဲ့ ဒုသနေသာေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

☆ လူတစ္ေယာက္အတြက္ သက္သတ္လြတ္စားျခင္းက ငါးပါး
သီလ လံုၿခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းျဖစ္ဖို႔ တြန္းအားေပးေပမယ့္ တျခားလူ
တစ္ေယာက္အတြက္ေတာ့ အဲဒီလို ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မွာပါ။ သက္သတ္လြတ္
စားျပီး ငါးပါးသီလမလံုတဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

☆ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သက္သတ္လြတ္စားမွ ကုသိုလ္စိတ္ေမြးႏိုင္
ၿပီး ကုသိုလ္အလုပ္လုပ္ျဖစ္တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ကုိယ္စြမ္းႏိုင္သေလာက္
အခ်ိန္ကန္႔သတ္ၿပီး သက္သတ္လြတ္စားတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။

☆ (မစားရဘူးလို႔မဆိုပါဘူးကြယ္။) သက္သတ္လြတ္စားစား၊ မစားစား
ကုသိုလ္စိတ္ေမြးႏိုင္တဲ့သူ၊ ကုသိုလ္အလုပ္ လုပ္ျဖစ္တဲ့သူေတြကေတာ့
‘သက္သတ္လြတ္မွ’ ရယ္လု႔ိ ေရြးခ်ယ္ေခ်းမ်ား (ဂ်ီးမ်ား) ေနစရာမလိုဘဲ
ရရာအစားအစာကို အဆင္သင့္သလို အကုန္ စားသံုးႏိုင္ပါတယ္။

☆ ဘုရား၊ ရဟႏၲာေတြ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့သူ
ေတာ္ေကာင္း၊ သူျမတ္ေလာင္းႀကီးေတြ အသားငါး ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္
မမူၾကတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အသားငါး စား႐ုံသက္သက္နဲ႔ အကု
သိုလ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားၿပီးသားပါ။ အသားငါး ေရွာင္တာ
သူေတာ္ေကာင္း အက်င့္လို႔ယူဆရင္ မိစၧာဒိ႒ိ ျဖစ္ေၾကာင္း ‘အာမဂႏၶ
သုတၱန္’ မွာ ျမတ္စြာဘုရား တိုက္႐ိုက္ေဟာၾကားထားပါတယ္။

☆ အသားငါး စား႐ုံသက္သက္နဲ႔ အကုသိုလ္ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုေပ
မယ့္ အဲဒီအသားငါးက ေနာက္ခံ သမိုင္းေၾကာင္း မေကာင္းဘူးဆိုရင္
ေတာ့ စားသံုးသူမွာ အကုသိုလ္ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ‘အစြန္းသံုးပါး’ မလြတ္
တဲ့ အသားငါးကို စားသံုးရင္ စားသံုးသူမွာ ပါဏာတိပါတကံထိုက္ၿပီး
အကုသိုလ္ျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားဆိုရင္ေတာ့ ပါဏာတိပါတကံ
ထိုက္႐ုံမက ဒုကၠဋ္အာပတ္ပါ သင့္ပါတယ္။

☆ အစြန္းသံုးပါး ဆိုတာကေတာ့ ‘ျမင္ျခင္း’ ‘ၾကားျခင္း’ နဲ႔ ‘ယံု
မွားျခင္း’ တို႔ပါပဲ။ ‘ဒီအသားငါးဟာ ငါ့အတြက္ ရည္စူးၿပီး သတ္ထား
တာ၊ ငါစားဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ထားတာ’ လို႔ျမင္ခဲ့ရင္၊ သို႔မဟုတ္
ၾကားခဲ့ရင္၊ သို႔မဟုတ္ ယံုမွားသံသယျဖစ္ခဲ့ရင္ အဲဒီ အသားငါးဟာ
အစြန္းသံုးပါး (တစ္ပါးပါး) မလြတ္တဲ့ အသားငါး ျဖစ္သြားပါၿပီ။ လံုး၀
မစားထိုက္ေတာ့ပါဘူး။ စားရင္ အကုသုိလ္ျဖစ္ပါတယ္။

☆ လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြအေနနဲ႔ အစြန္းသံုးပါးလြတ္ရင္ ဘယ္အ
သားငါးကိုမဆို လြတ္လပ္စြာ စားသံုးႏိုင္ခြင့္ရွိေပမယ့္ ရဟန္းေတာ္မ်ား
ကေတာ့ ‘အသားႀကီးဆယ္မ်ဳိး’ ကို လံုး၀ေရွာင္ၾကဥ္ေတာ္မူၾကရပါတယ္။
မေရွာင္ဘဲ စားမိရင္ သက္ဆိုင္ရာ အာပတ္သင့္ၿပီး အကုသုိလ္ျဖစ္ပါ
တယ္။

☆ အသားႀကီးဆယ္မ်ဳိးကေတာ့ ‘လူ၊ ေခြး၊ ျမင္း၊ ဆင္၊ က်ား၊
က်ားသစ္၊ ျခေသၤ့၊ ၀ံ၊ ေအာင္း၊ ေႄမြ’ တို႔ရဲ႕ အသားေတြပါပဲ။ အသား
ကိုသာ မစားေကာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အ႐ုိး၊ အေရ၊ အေသြး၊
အေမြး ဘာကိုမွ အသံုးမျပဳေကာင္းပါဘူး။ (ဆင္စြယ္ပုတီး၊ စပါးႀကီး
သည္းေျခေဆး စသည္တို႔ကို ရဟန္းေတာ္မ်ား လံုး၀ မသံုးေကာင္းပါ)
အသံုးျပဳရင္ အာပတ္သင့္ၿပီး သံုးတိုင္း သံုးတိုင္း အကုသိုလ္တရား တိုး
ပြားပါတယ္။

☆ သက္သတ္လြတ္ပဲ စားစား၊ ႀကံဳရာရရာပဲစားစား၊ အေရးအ
ႀကီးဆံုးကေတာ့ စိတ္ေကာင္းရွိဖို႔၊ သူေတာ္ေကာင္းအလုပ္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔နဲ႔
ဘ၀သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲက အၿပီးတိုင္လြတ္ေျမာက္ဖို႔ပါပဲ။ ‘ႀကိဳက္ရာေရြး
စား လူ႔ငႏြား’ မျဖစ္ေစဘဲ၊ ‘သင့္ရာစားသူ လူ႔ထက္လူ’ ျဖစ္ေစဖို႔က
အဓိကပါပဲ ....

အပၸမာေဒန သမၸာေဒထ။

[အင္တာဗ်ဴးဂ်ာနယ္၊ ႏို၀င္ဘာ၊ ၇ ႏွင့္ ၁၄၊ ၂၀၀၁]

☆ Buddhavasa Tiloka ☆