☆“အစြန္းသုံးပါးလြတ္တဲ့ အသားငါး”☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤
════════════════════
☆ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ထားတယ္လို႔ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္
မျမင္ဘူး၊ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ပါတယ္လို႔ မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္
လည္း မၾကားဘူး၊ မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္ထားပါတယ္
လို႔ စိတ္ထဲမွာလည္း သံသယ မရွိဘူး၊ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အပ္တယ္။
☆ ေနာက္တစ္ခု --- မိမိတို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီး သတ္တယ္လို႔ မျမင္ဘူး၊
မၾကားဘူး၊ သံသယ မရွိဘူးဆိုရင္ အစြန္းသုံးပါး လြတ္တယ္လို႔ ေခၚတယ္။
ဒီလို အစြန္းသုံးပါးလြတ္ေနတဲ့ ငါးအမဲကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္
က ခြင့္ျပဳထားၿပီး ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ ... ဒီေနရာမွာ မျမင္ဘူးဆိုတာက ဘာ
လဲ?
★ မျမင္ဘူးဆိုတာက ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားငါးေတြကို
သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ယူေဆာင္လာတာကို မျမင္တာကုိ ေျပာတာတဲ့။ ေနာက္
တစ္ခ်က္ ---
★ “အသုတ အသုတ”ဆိုတာက ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့
သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မိမိတို႔
မၾကားဘူး ။ အဲဒီလို မၾကားတဲ့အသားကို အသုတလို႔ ေခၚတယ္။ ေနာက္
တစ္ခု-
★ ျမင္လို႔ သံသယရွိျခင္း၊ ၾကားလို႔သံသယရွိျခငး္၊ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး, ၾကား
လည္း မၾကားဘူး, ဒါေပမဲ့ သံသယရိွျခင္း၊ အဲ့ဒီ သံသယရွိျခငး္ (၃)ခုက လြတ္
ေနခဲ့မယ္ ဆိုလုိ႔ရွိရင္ေတာ ့ အပရိသကႋတလို႔ ေခၚတယ္။ ဒါ ဘယ္လုိလဲဆို
ေတာ့ ---
▬▬▬▬ - ▬▬▬▬
★ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး
ေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မျမင္ဘူး။
☆ ရဟန္းေတြက ေတြ႕ၿပီ။ ပိုက္ကြန္ေတြ ေဆာက္ပုတ္ေတြ လက္နက္ေတြ
စြဲကိုင္ၿပီးေတာ့ ရြာက ထြက္လာတဲ့ လူေတြ သို႔မဟုတ္ ေတာမွာ လွည့္လည္
က်က္စားေနတဲ့ လူေတြကို ျမင္ၿပီ။ ျမင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ဘာျဖစ္
သလဲ?
☆ ေနာက္တစ္ေန႔ ဆြမ္းခံႂကြၿပီ။ ဆြမ္းခံႂကြလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့
ဒီရဟန္းေတာ္ေတြကို သူတို႔က အသားငါးႏွင့္ တကြေသာ ဆြမ္းေတြကို ေရွး႐ႈ
ေဆာင္ယူၿပီးေတာ့ လာၿပီး လွဴဒါန္းၾကၿပီ။
☆ ေၾသာ္! မေန႔က တို႔ ေတာထဲမွာ သို႔မဟုတ္ ရြာျပင္မွာ လက္နက္ေတြ ကြန္
ေတြနဲ႔ ထြက္လာတာ ဒီလူေတြကုိ တို႔ေတြ႕ၾကတယ္။ တို႔အတြက္ ရည္ၫႊန္း
ၿပီးေတာ့မ်ား ဒီပုဂၢိဳလ္ေတြ စီမံထားေလသလားဆိုၿပီးေတာ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ
က သံသယျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ သံသယျဖစ္ၾကသလဲ? ကိုယ့္ဒကာႀကီး-
ေတြအေၾကာင္း ကိုယ္နားလည္ေနတယ္။ ဘုန္းႀကီးတို႔ ေတာဓေလ့ေပါ႔ေနာ္။
☆ ေစ်းထဲမွာ ၾကက္ဆိုတာ အင္မတန္ ေရာင္းခဲပါတယ္။ ဆြမ္းအုပ္ထဲမွာ
ၾကက္ပါလာၿပီလို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ဒီၾကက္က ဘယ္လို ျဖစ္ေပၚလာတယ္ ဆိုတာ
ေတာ့ နည္းနည္း နားမလည္ဘူးလား? နားလည္ၾကပါတယ္။ (ေစ်းထဲမွာ)
ေတာဓေလ့ေပါ႔ေလ၊ ၾကက္ဥ ေရာင္းတယ္ဆိုတာ အေလ့အထ အင္မတန္
နည္းတယ္။ ဘုန္းႀကီး ဆြမ္းအုပ္ထဲမွာ ၾကက္ဥေၾကာ္ ပါလာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္
သံသယ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? ျဖစ္သင့္ေနၿပီေနာ္။
☆ အလားတူပဲ၊ မနက္ျဖန္ဆြမ္းအလွည့္က်ၿပီ။ ဒကာႀကီးတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္
ဖူးပါတယ္။ ဒီေကြ႕၀မ္းက ဒကာႀကီးပဲ။ အခုေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ တပည့္ေတာ္
ဘုရား .. ဟိုတုန္းက နက္ျဖန္ တို႔အိမ္ ဆြမ္းအလွည့္က်ၿပီဆိုလုိ႔ရွိရင္ ညေန
ပိုင္း တပည့္ေတာ္က ပိုက္ကြန္ယူၿပီး လယ္ေတာထဲ ထြက္ေတာ့တာပဲတဲ့။
☆ အဲဒီလို ထြက္သြားတာကို ဘုန္းႀကီးက ျမင္လိုက္တယ္။ ျမင္လိုက္ၿပီဆိုလို႔ရွိ
ရင္ ေနာက္တစ္ေန႔လည္းသူက ပိုက္ကြန္ကေန ရလာတဲ့ငါးေတြက ဆြမ္းအ
ျဖစ္နဲ႔ ပါလာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ သံသယ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? တပည့္ေတာ္
တို႔ကေတာ့ သံသယ မရွိပါဘူး။ ဒီလုိလုပ္လို႔ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ရဟန္းဆိုတာ
သံသယ ရွိသင့္တဲ့ ေနရာမွာရွိရမွာပဲ။
☆ သံသယရွိသင့္ပါလ်က္နဲ႔ မရွိပါဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာေနလို႔
ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ ကဲ - အဲဒီမွာ သူက ဒါ ဒိ႒ပရိသကႋတံ = ျမင္႐ုံနဲ႔ ကိုယ္
က သံသယရွိတယ္။ ျမင္လိုက္လို႔ ခုလို သံသယရွိခဲ့ရင္ သံသယရွိေနတဲ့
ဒီအသားငါးကို ခံယူဖို႔ရန္ မအပ္ဘူးတဲ့ေနာ္။
အၾကင္အသားငါးသည္ ဤသို႔ သံသယမရွိအပ္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အသားငါးမ်ဳိး
သည္ကား အပ္၏။ အဲဒီလို သံသယမရွိတဲ့ အသားငါး ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့
အပ္ပါတယ္တဲ့။ ေနာက္တစ္ခု ---
☆ အဲဒီအခါမွာ ရဟန္းေတာ္ေတြက ေနၿပီးေတာ့ မအပ္ဘူးလို႔ သံသယရွိတာ
နဲ႔ သူတို႔က အလွဴမခံၾကေတာ့ဘူး။ အလွဴမခံတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ဒကာေတြက
ေနၿပီးေတာ့ ေမးမယ္။ မေမးရင္ေတာ့ ဘာမွ ေျပာခြင့္ မရွိဘူးေနာ္။
ေမးၿပီ၊ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံၾကပါသလဲ? ေမးလိုက္ၿပီး၊
အလွဴမခံရင္ ေကာင္းတာေပါ႔ေလ။ တို႔ခ်ည္းပဲ စားရတာေပါ႔။ အလွဴရွင္
ဒကာေတြဘက္က အဲဒီပုံစံနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ ဒီဘုန္းႀကီး ငတ္ၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။
☆ ကဲ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံသလဲလို႔ ေမးၿပီ။ ေမးလိုက္တဲ့
အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ရဟန္းေတြကလည္း မိမိတို႔ ျမင္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ
သံသယရွိၾကလို႔ပါဆိုၿပီးေတာ့ သူတုိ႔က ျပန္ၿပီးေတာ့ အေျဖေပးၾကတယ္။
အေျဖေပးလုိက္တဲ့စကားကုိ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ ဒကာက
ဒါ လွည့္ပတ္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္ေနာ္။ ဘယ္လိုေၾကာင့္လဲ? အရွင္ဘုရား
ဒါက ရဟန္းေတာ္တို႔အလုိ႔ငွာ တပည့္ေတာ္ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့အသား မဟုတ္
ပါဘူး၊ ငါး မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ စားဖို႔အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔ျပဳ
ျပင္ စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္တယ္။ မင္းေယာက္်ားအစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ
အတြက္ တပည့္ေတာ္တို႔ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔
ဒကာက အေလွ်ာက္ေကာင္းခဲ့ရင္ေပါ႔ေနာ္။ အဲဒါဆိုရင္ အပ္ပါတယ္။
☆ ဒါေပမဲ့ အဲဒါ တကယ္ဟုတ္မွေနာ္။ ဒကာကေနၿပီးေတာ့ ၀ိနည္းနား-
လည္လို႔ ငါတို႔ ဒီလုိေလွ်ာက္ရင္ေတာ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြ အလွဴခံမယ္ဆိုၿပီး
က်ိတ္၀ိုင္းထိုင္လိုက္တဲ့ ပုံစံမ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ အပ္ပါ႔မလား? မအပ္ဘူးေနာ္။
ဒကာက နားလည္လို႔ တခ်ဳိ႕ ဒီလို လွည့္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္တာလည္း မရွိဘူး-
လား? ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒကာႀကီးေတြ ေလွ်ာက္ဖူးတယ္ထင္တယ္။ ကဲ...
ေလွ်ာက္တဲ့စကား ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ လွည့္ပတ္တာပဲ။ လွည့္ပတ္တဲ့စကားက
ဘာျဖစ္လို႔ သူက ဒီမွာ လွည့္သလဲ? သူ႕အသက္ကိုေတာင္ သတ္ရဲတဲ့ ပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္က ဒီလို လွည့္ပတ္ဖို႔ရန္အတြက္ေတာ့ ၀န္ေလးပါဦးမလား?
၀န္မေလးပါဘူးေနာ္။ ကဲ ေနာက္တစ္ခု ---
▬▬▬▬ - ▬▬▬▬
★ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ၫႊန္းၿပီးေတာ့ သားေတြ ငါးေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး
ေတာ့ ယူေဆာင္လာတယ္လို႔ မၾကားဘူး။
☆ ရဟန္းေတြ ကိုယ္တိုင္ေတာ့မျမင္လိုက္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ၾကားလုိက္တယ္။
ဘယ္လို ၾကားသလဲ?
☆ ကဲ - ျမင္ေတာ့ မျမင္လိုက္ဘူး ၾကားလုိက္ၿပီေနာ္။ လူေတြ ပိုက္ကြန္ေတြ
လက္နက္ေတြ လက္စြဲၿပီးေတာ့ ရြာကေန ထြက္လာၾကတယ္လို႔ ၾကားလိုက္
တယ္။ သို႔မဟုတ္ ေတာထဲမွာလွည့္လည္ေနၾကတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ ၾကားလိုက္-
ၿပီ။ ၾကားလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ခါမွာက်ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ?
☆ ေနာက္တစ္ေန႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြကလည္း ရြာထဲကို ဆြမ္းခံႂကြၿပီ။ ဆြမ္းခံ
ႂကြလိုက္တဲ့ အခ်ိန္ခါမွာ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြကို အသားငါးနဲ႔ တကြေသာ
ဆြမ္းေတြကို ေရွး႐ႈေဆာင္ယူၿပီးေတာ့ လွဴဒါန္းၾကၿပီ။
☆ အဲဒီရဟန္းေတြက မူလက ၾကားထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ဒီအသား
ငါးအေပၚ၌ သံသယျဖစ္လာၿပီ။ သံသယျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္သလဲ?
☆ ရဟန္းေတာ္ေတြ အတြက္ေပါ႔။ နက္ျဖန္ ဆြမ္းေကြၽးမယ္၊ ဆြမ္းေလာင္း-
မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳျပင္စီမံမ်ား ထားေလသလားဆိုၿပီးေတာ့
စိတ္ထဲမွာ သံသယျဖစ္သြားၾကတယ္။ အဲဒီလို သံသယျဖစ္လာတဲ့အတြက္
ဘာျဖစ္သလဲ? သံသယျဖစ္ခဲ့လို႔ရွိရင္ေတာ့ ---
☆ ဤအသားသည္ အၾကားျဖင့္ သံသယရွိတဲ့ အသားမည္ပါေပ၏။
☆ အဲဒီလို သံသယရွိေနရင္ ဒီလိုအသားငါးမ်ဳိးကို အလွဴခံရမလား? အလွဴ
မခံရဘူးတဲ့ေနာ္။ ကဲ - ဒကာႀကီးေတြ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကေနၿပီး
ၾကက္႐ိုက္ခ်က္တယ္ ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္က မျမင္ဖူးဘဲထား။ ဒါေပမဲ့
ၾကက္ေအာ္လိုက္တဲ့ အသံေလးၾကားလိုက္တယ္ ဆိုၾကပါစို႔ေနာ္။ အဲဒီလို
ဆိုလို႔ရွိရင္ေကာ သံသယမျဖစ္သင့္ဘူးလား? ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ
စားရင္ေကာ အတူတူပဲ မအပ္ဘူးေနာ္။ ကဲ ေနာက္တစ္ခု ---
☆ အၾကင္အသားသည္ ဤသို႔ သံသယမရွိ။
☆ ဒီလို သံသယမရွိတဲ့ အသားငါးျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ အပ္တယ္ေနာ္။
ေနာက္တစ္ခု ဘာလဲ?
☆ ခုနက အတိုင္းပဲေနာ္။ အကယ္၍ ဒကာ ဒကာမေတြကလည္း နားလည္
လို႔ ေမးျမန္းၾကၿပီ။ အရွင္ဘုရားတို႔ ဘာျဖစ္လို႔ အလွဴမခံၾကသလဲ? ေမးၾကည့္-
ၾကတယ္။ ေမးလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့လည္း မိမိတို႔ သံသယရွိတဲ့
အေၾကာင္း ရဟန္းေတာ္ေတြက ျပန္ၿပီးေတာ့ ေျပာျပၾကတယ္။ ေျပာလိုက္တဲ့
အခ်ိန္အခါမွာ ဒကာ ဒကာမေတြကလည္း အရွင္ဘုရားတို႔ တပည့္ေတာ္တို႔
ဟာ ဒီအသားေတြ ငါးေတြကို ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့
ျပဳျပင္စီမံထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တို႔ စားဖို႔ရန္အတြက္ ျပဳျပင္
စီမံထားတာပါ။ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ရည္ရြယ္-
ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို ေလွ်ာက္ထား
ခဲ့ၾကမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ ဒါ အပ္ပါတယ္။ ဒါ သံသယမရွိသင့္ေတာ့ဘူး-
ေနာ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ခုနကလို ဒကာက ၀ိနည္းနားလည္လို႔ က်ိတ္၀ိုင္းထိုင္
တဲ့ ပုံစံဆိုရင္ေတာ့ အပ္ပါ႔မလား? မအပ္ဘူးေနာ္။ ေနာက္တစ္ခု ---
▬▬▬▬ - ▬▬▬▬
★ ျမင္လို႔ သံသယရွိျခင္း၊ ၾကားလို႔သံသယရွိျခငး္၊ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး, ၾကား
လည္း မၾကားဘူး, ဒါေပမဲ့ သံသယရိွျခင္း၊
☆ ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ သတ္တယ္လုိ႔ မျမင္ဘူး။
ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္တယ္ဆိုတာလည္း ၾကားလည္း မၾကားဘူး။ တစ္နည္း
ေျပာရင္ေတာ့ ခုနက ပိုက္ကြန္ေတြ ေဆာက္ပုတ္ေတြ ယူၿပီးေတာ့ သြားတာ
ကို ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ၾကားလည္း မၾကားဘူး။
☆ ျမင္လည္း မျမင္ဘူး၊ ၾကားလည္း မၾကားဘူး။ ဒါေပမဲ့လို႔ ရြာထဲ ဆြမ္းခံ
ေရာက္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ခါမွာ ဒီရဟန္းေတာ္ရဲ႕ သပိတ္ကို ဒကာေတြက
ယူတယ္။ ဒါ ေရွးေရွးယဥ္ေက်းမႈပဲေနာ္။ ယူၿပီးတဲ့ အခ်ိန္အခါက်ေတာ့ အသား
ငါးႏွင့္တကြ စီမံထားတဲ့ ဆြမ္းေတြကို သပိတ္ထဲ ေလာင္းထည့္ၿပီးေတာ့
ရဟန္းေတြကို လာကပ္ၿပီ။ လာကပ္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါ သပိတ္ထဲ
ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဒီအသားငါးေတြ ေတြ႕ၿပီ၊ ေတြ႕ေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ?
☆ ေရွးယခင္က ဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ အမ်ားအားျဖင့္ သပိတ္ဖုံးကို
အသုံးမျပဳၾကဘူးေနာ္။ သပိတ္ဖုံး အသုံးမျပဳတဲ့အခါက်ေတာ့ သပိတ္ႀကီးက
ပြင့္လ်က္သားႀကီးဆိုေတာ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္လို႔ရွိရင္ မျမင္ဘူးလား? ျမင္ေန
တယ္။ အလွဴရွင္ဆိုတာကလည္း သူလွဴတာ ဘာလွဴတယ္ဆိုတာေလး
နည္းနည္း ေဖာ္ျပခ်င္တယ္နဲ႔ တူပါတယ္ေနာ္။ ေအာက္ကေန အသာေလး
ဆြမ္းေလးနဲ႔ ဖုံးမထားဘူး။ သူကလည္း အေပၚေဖာ္ထားျပန္တယ္။ အေပၚ-
ေဖာ္ထားေတာ့ ရဟန္းေတာ္ကလည္း သူက နည္းနည္း သံသယႀကီးတဲ့
ပုဂၢိဳလ္ဆိုေတာ့ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ေနၿပီ။ ျမင္ေနလိုက္တဲ့ အခ်ိန္အခါ
က်ေတာ့ ဘာျဖစ္လာသလဲ?
☆ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္မ်ား ျပဳျပင္စီမံထားေလသလားဆုိၿပီးေတာ့ စိတ္
ထဲ သံသယ ျဖစ္လာၾကတယ္။
☆ ျမင္လို႔ သံသယရွိတာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ၾကားလို႔ သံသယရွိတာလည္း
မဟုတ္ဘူး၊ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း ဒီႏွစ္မ်ဳိးမွ လြတ္ၿပီးေတာ့ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့
သံသယပဲ။ အိမ္မွာ ၾကက္႐ိုက္ခ်က္တာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္ဘူး၊ ၾကား
လည္း မၾကားဘူး၊ ဒါေပမဲ့ စားပြဲထဲမွာ ေရာက္လာၿပီဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ သံသယ
မရွိဘူးလား? ဒကာႀကီး။
☆ ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္းဆုိတဲ့ ႏွစ္ပါးမွ လြတ္ၿပီးေတာ့ သံသယရွိပုံပဲ။
မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ သတ္တယ္ဆုိတာလည္း မျမင္ဘူး။ မိမိတုိ႔အတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တယ္ဆုိတာလည္း မၾကားဘူး။ ဒါေပမဲ့ သံသယရွိေနတယ္
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? အထူးသျဖင့္ ေတာအရပ္ေဒသေတြမွာကေတာ့ မသတ္
မျဖတ္ဘဲနဲ႔ စားရဖ႔ုိဆုိတာကေတာ့ အခက္အခဲေတြမ်ားစြာ ရွိတတ္ပါတယ္
ေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ထမင္း၀ိုင္းထဲမွာ ဒီၾကက္သားတစ္ခု ပါလာၿပီ ဆုိလုိ႔ရွိ-
ရင္ေတာ့ သံသယေတာ့ မျဖစ္သင့္ဘူးလား? ေတာေဒသအလုိက္ ျဖစ္သင့္
တာ ေျပာတာပါေနာ္။ သံသယ ျဖစ္သင့္ပါလ်က္နဲ႔ မိမိက သံသယမရွိပါဘူးလုိ႔
ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လိမ္ၿပီး စားလုိက္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖို႔က်ေတာ့
သံသယရွိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္လဲ?
☆ သံသယျဖစ္ေလာက္တဲ့ အသားျဖစ္ခဲ့ရင္ အလွဴခံဖုိ႔ရန္အတြက္ေတာင္
မအပ္ဘူးေနာ္။
☆ အၾကင္အသားငါးသည္ကား ဤသုိ႔ ယုံမွားသံသယမရွိ။ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ
အသားငါးသည္ကား ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား အပ္စပ္ပါေပ၏။
☆ သံသယတကယ္မရွိတာ ေျပာတာေနာ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ လိမ္ၿပီးေတာ့
သံသယမရွိပါဘူးဆုိတဲ့ လုပ္တဲ့ပုံစံမ်ဳိးကေတာ့ ရဟန္းျဖစ္ရင္ အာပတ္သင့္
မွာပဲ၊ လူျဖစ္လည္း အထုိက္အေလ်ာက္ ပါဏာတိပါတကံ ျဖစ္ပါတယ္။
☆ အကယ္၍ ထိုလူဒ ါယကာ ဒါယိကာမတို႔က အရွင္ျမတ္ဘုရားတို႔ အဘယ္
အေၾကာင္းေၾကာင့္ အလဴွ မခံယူၾကပါကုန္သနညး္ ။ ဤသို႔ ေမးျမနး္ေလွ်ာက္
ထားကုနသည္ရွိေသာ္ တပည့္ေတာ္တုိ႔က ဒီအသားငါးေတြကုိ တပည့္ေတာ္
တုိ႔ စားဖုိ႔စီမံထား-တာ၊ ရဟန္းေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး စီမံထားတာလည္း
မဟုတ္ဘူး။ တစ္နည္း မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ဧည့္သည္ေတြအလုိ႔ငွာ
စီမံထားတဲ့ အသားငါးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အရွင္ဘုရားတုိ႔အတြက္ တပည့္
ေတာ္ ရည္ရြယ္ျပီးေတာ့ စီမံထားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
☆ တကယ္လည္း ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ မရည္ရြယ္တာလည္း ျဖစ္ရမယ္
ေနာ္။ မိမိတုိ႔စားဖုိ႔ဆုိၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔ သတ္ျဖတ္ထားတာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ။
သို႔မဟုတ္ ဧည့္သည္ေတာ္ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ဧည့္သည္တုိ႔အလုိ႔
ငွာ သတ္ျဖတ္ထားတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ။ မွန္ေနခဲ့ရင္ေပါ႔ ရဟန္းေတာ္
အတြက္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ဦးတည္ခ်က္မရွိဘူး။ ေယာဂီတုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ဦး
တည္ခ်က္ မရွိဘူး။ မရွိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္မလဲ? ေနာက္တစ္ခု ---
▬▬▬▬ - ▬▬▬▬
☆ ပ၀တၱမံသ = အလုိလုိျဖစ္ေပၚတဲ့အသား ☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
☆ ဒီအသားငါးဟာ ( ပ၀တၱမံသ = ) ရဟန္းေတာ္တုိ႔ႏွင့္ အပ္စပ္ေနတဲ့ အလုိ
လုိ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသားကုိ တပည့္ေတာ္တုိ႔ရ၍
ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ စီမံၿပီးထားျခင္းျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ ေလွ်ာက္ထားခဲ့မယ္
ဆုိရင္လည္း ထုိအသားသည္ အပ္တယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ လူဒကာ
ဒကာမေတြက မိမိတုိ႔ စားဖုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ျဖဴစင္ေျဖာင့္စင္းတဲ့စိတ္ထား
ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါဘဲနဲ႔ သတ္ျဖတ္
စီမံၿပီးေတာ့မွ ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ အသားဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း ၾကဳံႀကိဳက္လို႔ ရဟန္း
ေတာ္ေတြကုိ ဆြမ္းခံႂကြလာတဲ့အခါေတြ႕လုိ႔ ေလာင္းတယ္။ ဒါဆုိရင္လည္း
ဒီအသားငါးဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြမွာ အပ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ဧည့္သည္ေတာ္
သူ အစရွိတဲ့ မင္းခ်င္းေယာက္်ား အစရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တို႔အဖုိ႔ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့
သတ္ျဖတ္ၿပီး စီမံထားတယ္၊ ခ်က္ျပဳတ္ထားတယ္။ ကုိယ္ေတာ္ကလည္း
ဆြမ္းခံႂကြလာေတာ့ ၾကဳံႀကိဳက္တာနဲ႔ ေလာင္းလွဴလုိက္တယ္၊ ဒါမ်ဳိးဆုိရင္လည္း
အပ္တယ္။ သုိ႔မဟုတ္ ( ပ၀တၱမံသ ကပၸိယ = ) အပ္စပ္ေနတဲ့အသား အလုိ
လုိ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အသား ဒီအသားကုိ ရရွိတဲ့အခ်ိန္အခါမွာ ရဟန္းေတာ္တုိ႔
အက်ဳိးငွာ စီမံခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ထားတယ္ ဆုိလုိ႔ရွိရင္လည္း အဲဒီအသားသည္
အပ္တယ္။
☆ ဒီေတာ့ ဒီ ‘ပ၀တၱမံသ’ ဆုိတာက သူ႕စကားလုံးအဓိပၸါယ္ကုိ အလုိလုိ
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလုိ ဘာသာျပန္ၾကပါတယ္။ သုိ႔ေသာ္
ဋီကာဆရာေတာ္မ်ားက ပ၀တၱမံသကုိ ..
☆ ေစ်းစတဲ့ေနရာေတြမွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ၀ယ္ယူလုိ႔ရရွိတဲ့ ေသေနတဲ့
အသားဆုိၿပီးေတာ့ ဒီလုိလည္း ဘာသာတစ္မ်ဳိးျပန္ၾကတယ္။ အဲဒီ ( ၀ိကၠာယိ
ကမံသ = ) ၀ယ္ယူလုိ႔ရရွိတဲ့ အသား ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ ခုေခတ္စကားလုံးနဲ႔
ေျပာေတာ့ ခုံတင္သားဆုိလား ဟုတ္လား? ဒီခုံေပၚမွာ တင္ထားတဲ့အသား
ဆုိၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ ဒီလုိလည္း ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ဘက္ကုိ ဆြဲၿပီးေတာ့ ဘာသာျပန္
ၾကတယ္။
☆ သုိ႔ေသာ္ ဒီ ‘ပ၀တၱမံသ’ဆုိတဲ့ စကားလုံးရဲ႕အဓိပၸါယ္က အလုိအေလ်ာက္
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားပါ။ အလုိအေလ်ာက္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားမွန္လွ်င္
( ကပၸိယ = ) ရဟန္းေတြနဲ႔ အပ္ပါတယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳထားတဲ့အသား
ျဖစ္ရမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီအလုိအေလ်ာက္ ျဖစ္ေပၚတယ္ဆုိတာ ခုေခတ္မွာ
ၾကည့္စမ္းၾကည့္ပါ၊ ဒကာႀကီးေတြ ဒကာမႀကီးေတြ စဥ္းစားၾကည့္ပါေနာ္။
အလုိလုိေသတဲ့ ကြၽဲေတြ ႏြားေတြ ၀က္ေတြဆုိတာ ေစ်းမွာ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္
မ်ား ရွိသလဲ? မ်ားေသာအားျဖင့္ေနာ္။ နည္းနည္း ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစား
ၾကေနာ္။ စီမံထားတာေတြ မ်ားပါတယ္။ အဲဒီ စီမံမႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာက္
ဘုန္းႀကီး ဆက္ေျပာပါမယ္။ ဒီေတာ့ ဒီပ၀တၱမံသကုိ ရရွိခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း
အလုိလုိျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အသားတစ္ခု ရရွိလုိ႔ ဒီရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္
ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္စီမံထားခဲ့မယ္ဆုိရင္လည္း ဒါလည္း အပ္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခု ---
☆ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ ရည္စူးၿပီး ေကာင္းမႈကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔
စီမံထားတယ္။ ဒါ ကုတ္ဟီးထမင္း ေခၚပါတယ္ေနာ္။ အဲဒီကုတ္ဟီးထမင္း
ကိစၥအတြက္ စီမံခန္႔ခြဲတဲ့ေနရာမွာလည္း ပုံစံတူပဲတဲ့ေနာ္။ ဒီေတာ့ ကြယ္လြန္
သြားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ မိမိတုိ႔က စီမံထားတယ္။ ရဟန္းေတာ္တို႔အတြက္
ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခု ---
( မဂၤလာဒီနံ ၀ါ အတၳာယ = ) မိမိတုိ႔ရဲ႕ ေမြးေန႔မဂၤလာ စသည္ေပါ႔ေလ၊
မဂၤလာပြဲအခမ္းအနားေတြမွာ ဖိတ္ေကြၽးၿပီး ခုလို ဒင္နာပါတီဆိုတဲ့ ပုံစံမ်ဳိး-
လုိေပါ႔ေနာ္။ ဒီလုိပုံစံနဲ႔ မဂၤလာအလုိ႔ငွာ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ မိမိတုိ႔က စီမံထား
တဲ့ အသားငါး၊ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္မပါ
ဘူး။ အဲဒီအသားငါးကုိ ၾကံဳႀကိဳက္လုိ႔ ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ေလာင္းလွဴခဲ့မယ္ဆုိ
ရင္ အပ္ပါတယ္။
☆ သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဘယ္နဲ႔
လုပ္မလဲ? ဒီျပႆနာ ေပၚလာတယ္ေနာ္။ အဲဒီျပႆနာကုိ ေနာက္ထပ္ အ႒ကထာ
ဆရာေတာ္က ဆက္ၿပီး ဖြင့္ထားပါတယ္။
☆ အၾကင္အၾကင္ အသားငါးကုိ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိတဲ့ ဦးတည္ခ်က္
ျဖင့္ ျပဳျပင္စီမံထားတာတစ္ခုမွ မဟုတ္ဘူး။ အဲဒီအသားငါး အေပၚ၌လည္း
ရဟန္းတုိ႔က ယုံမွားသံသယ လုံးလုံး မရွိၾကဘူး။ ဒီလိုဆုိရင္ေတာ့ ဒီအသား
ငါး အားလုံး အပ္စပ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အ႒ကထာဆရာေတာ္က ဆက္ၿပီး ဖြင့္
ထားတယ္ေနာ္။
▬▬▬▬ - ▬▬▬▬
☆ ဥဒၵိႆ မံသ = ရည္ၫႊန္းသား ☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
☆ ေက်ာင္းတုိက္တစ္တုိက္မွာ အခုလိုေပါ႔၊ သံဃာ ရာနဲ႔ ေထာင္နဲ႔ ခ်ီၿပီး
ရိွၾကတယ္ ဆုိၾကစို႔ေနာ္။ အဲဒီရဟန္းေတာ္တုိ႔အတြက္ဆုိၿပီးေတာ့ ရည္ရြယ္
ခ်က္ ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ အသားေတြ ငါးေတြ စီမံထားတယ္။ စီမံတယ္ဆုိတာ
နားလည္ၾကလား - ဟင္? နားလည္ၾကလား? နားလည္မွာပါ။ စီမံေနက်
ပုဂၢိဳလ္ေတြက နားလည္ပါလိမ့္မယ္ေနာ္။ ႀကိဳတင္ၿပီး မွာရတာတုိ႔ သို႔မဟုတ္
ကုိယ္တုိင္သတ္တာတုိ႔ ျဖတ္တာတို႔ စသည္ျဖင့္ ဒီပုံစံေတြ ရွိတယ္။ အခုေခတ္
ေတာ့ ဘာတဲ့လဲ? ရဟန္းသံဃာ သိပ္မ်ားၿပီး အလွဴက သိပ္ၿပီး ႀကီးက်ယ္
လာၿပီဆုိလုိ႔ရိွရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ဘုတ္လုပ္ထားရတယ္ဆုိလား ဘာဆုိလား
ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား? အဲဒီ ပုံစံေပါ႔ေနာ္။
☆ ေက်ာင္းတုိက္တစ္ခုအတြင္းမွာ ရဟန္းသံဃာေတြ ရာနဲ႔ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး
ရွိတယ္ဆုိၾကပါစုိ႔။ ထုိရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ရည္စူးၿပီးေတာ့ အသားငါးေတြ
ျပဳျပင္စီမံထားတယ္။ သတ္ျဖတ္ၿပီးေတာ့ ျပဳျပင္စီမံထားတယ္ေပါ႔။ နည္းအမ်ဳိး
မ်ဳိးနဲ႔ေနာ္။ အဲဒီလုိ ျပဳျပင္စီမံထားလုိက္တဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ အခ်ဳိ႕အခ်ဳိ႕ေသာ
ဒီရဟန္းေတြက မိမိတို႔အတြက္ ဒီအသားငါးေတြကုိ ျပဳျပင္စီမံထားတယ္
ဆိုတဲ့အျဖစ္ကုိ မသိၾကဘူး။ တျခားတျခား တခ်ဳိ႕တခ်ဳိ႕ ရဟန္းေတာ္ေတြ
ကေတာ့ သိၾကတယ္။ သိခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္သလဲ? သိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္
မအပ္ဘူး၊ မသိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအတြက္ေတာ့ အပ္တယ္။ သိရက္သားနဲ႔ မသိ
ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္ေကာ ဒီအာပတ္က လြတ္မလား? မလြတ္ဘူးေနာ္။
☆ အဲဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ နည္းနည္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္းေနာ္။ ‘အေည’ ဆုိတာ
ကေတာ့ တျခားတျခား ေက်ာင္းတုိက္က ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ဒီေနရာမွာ အထူး-
သျဖင့္ ရည္ၫြန္းထားပါတယ္ေနာ္။
☆Buddhavasa Tiloka☆
