☆“ကိေလသာမရွိသူတုိ႔၏ ခႏၶာအိမ္”☆
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
¤ ဖားေအာက္ေတာရဆရာေတာ္ ¤
════════════════════
☆ ကိေလသာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေတာ္မူၾကကုန္ေသာ ရဟႏၲာအရွင္
ျမတ္တုိ႔၏ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ ခႏၶာကုိယ္ေကာင္သည္ေသာ္လည္းပဲ မေကာင္း
ေသာ အနံ႔အသက္ရွိသည္ မျဖစ္ေပ။
☆ ဒီစကားကုိလည္း ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္မ်ား ပရိနိဗၺာန္စံၿပီဆုိလုိ႔
ရွိရင္ေတာ့ မပုပ္မသုိးဘူးဆုိတဲ့ ဒီစကားေလး ေျပာေနၾကတယ္ေနာ္။ ကိေလ
သာအညစ္အေၾကး ကင္းစင္ေတာ္မူတဲ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တုိ႔ ကြယ္လြန္သြား
ၿပီ၊ ပရိနိဗၺာန္ စံသြားၿပီ၊ ပရိနိဗၺာန္စံသြားတဲ့ အခ်ိန္အခါမွာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္
တုိ႔ရဲ႕ အေလာင္းေကာင္ေတြဟာ ( ဒုဂၢႏၶာ = ) မေကာင္းတဲ့ အန႔ံအသက္
မရွိဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြ ကင္းစင္ေနတဲ့
အတြက္ေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္သာ ျဖဴစင္သည္ မဟုတ္ဘူး။ ကိေလသာအညစ္
အေၾကးကင္းစင္ေနတဲ့ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တုိ႔ရဲ႕ ေသသြားတဲ့ အေလာင္း-
ေကာင္သည္ေသာ္လည္းပဲ မေကာင္းတဲ့ အနံ႔အသက္ဆုိတာ လုံးလုံး မရွိဘူး၊၊
☆ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤကိေလသာ အညစ္အေၾကးသည္သာလွ်င္ တကယ့္အညီႇ
အေဟာက္ မည္ပါေပ၏
☆ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ကား မျမင္အပ္ မၾကားအပ္ သံသယ
မရွိအပ္ေသာ အသားငါးသည္ အျပစ္မရွိေပ။ ထုိေၾကာင့္ အသားတည္းဟူ
ေသာ ေဘာဇဥ္သည္ကား အညီႇအေဟာက္အာမဂႏၶ မဟုတ္ပါေပ။
☆ မံသေဘာဇနေခၚတဲ့ အသားငါးေဘာဇဥ္ဟာ မိမိအတြက္ ရည္ၫႊန္း-
ကာ သတ္တယ္လုိ႔ (၁) ျမင္လည္းမျမင္ဘူး, (၂) ၾကားလည္းမၾကားဘူး, (၃)
ယံုမွားသံသယျဖစ္ထိုက္တဲ့အေၾကာငး္လညး္ မရွိဘူးဆိုရင္ေတာ့( အန၀ဇၨ = )
အျပစ္မရွိဘူး။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ အစြန္းသုံးပါး လြတ္တယ္လို႔ ေျပာတာ
ေပါ႔။
☆ မိမိတို႔အတြက္ သို႔မဟုတ္ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး သတ္ျဖတ္ထားတယ္လို႔
မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မျမင္ဘူး၊ သုိ႔မဟုတ္ ၾကားလည္း မၾကားဘူး၊ သံသယ-
လည္း မရွိဘူး။ အဲဒီလို အစြန္းသုံးပါး လြတ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဒီအစြန္းသုံးပါး လြတ္
ေနတဲ့ အသားငါးသည ္ ( အန၀ဇၨ = ) အျပစ္မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္အသားတည္း
ဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အာမဂႏၶအစစ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒုစ႐ိုက္အမ်ဳိးမ်ဳိးတို႔ကို
လြန္က်ဴးေၾကာင္းျဖစ္ေနတဲ့ အကုသိုလ္ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြက
သာလွ်င္ ( အာမဂႏၶ = ) အညႇီအေဟာက္အစစ္ ျဖစ္ပါတယ္ဆိုၿပီးေတာ့
ဒီလို ဘုရားရွင္က ေဟာျပေတာ္မူတယ္။ အဲဒီတင္ျပခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
ဘုန္းႀကီး ဒီည ဗဟုႆုတကေလးေတြ ထပ္ၿပီးေဟာဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္။
☆ အျခားဗဟုႆုတကေလးေတြကုိ မေဟာမီမွာ ဒီအမွတ္ (၁) ဂါထာမွာ
လာရွိတဲ့ အာမဂႏၶ = အညႇီအေဟာက္ အမ်ဳိးအစားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ၿပီးေတာ့
ေရတြက္ၾကည့္ရေအာင္ ---
၁။ ပါဏာတိပါေတာ = သူ႕အသက္ကုိ သတ္ျခင္း,
၂။ ၀ဓ = သတၱ၀ါေတြကုိ တုတ္လက္နက္ စသည္တုိ႔ျဖင့္
ေထာင္းထု႐ုိက္ပုတ္ျခင္း,
၃။ ေဆဒ = လက္ေျခစသည္တုိ႔ကုိ ျဖတ္ပစ္ျခင္း,
၄။ ဗႏၶနံ = သတၱ၀ါေတြကုိ ႀကိဳးစသည္တုိ႔ျဖင့္ ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း,
၅။ ေထယ်ံ = သူတစ္ပါးတုိ႔ ပုိင္ဆုိင္တဲ့ပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္း, မတရား
ေသာ နည္းလမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ ရေအာင္ယူျခင္း,
၆။ မုသာ၀ါေဒါ = မုသားစကား ေျပာၾကားျခင္း,
၇။ နိကတိ = “ေပးပါ႔မယ္, ျပဳလုပ္ေပးပါ႔မယ္”ဟု ႏႈတ္ကတိ
ေပးၿပီးမွ ဘာမွ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္မေပးျခင္း,
= ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲျခင္း,
၈။ ၀ဥၥန = ေရႊမဟုတ္တာကုိ ေရႊပါဟု လွည့္ပတ္ျပျခင္း,
၉။ အေဇၩနကုတၱ = မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္သုိ႔ ေရာက္ေၾကာင္းက်င့္စဥ္မွ ဆန္႔က်င္
ဘက္ျဖစ္တဲ့ အက်ဳိးမရွိတဲ့ က်မ္းဂန္ေတြကုိ သင္ယူျခင္း,
၁၀။ ပရဒါရေသ၀နာ = သူတစ္ပါးပုိင္တဲ့ သားမယားေတြကုိ လုိက္လံ
ဖ်က္ဆီးျခင္း ---
☆ ေပါင္းလုိက္ေတာ့ (၁၀)မ်ဳိး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ (၁၀)မ်ဳိးလုံးကုိပဲ ျဖစ္ေစ၊
ဒီ (၁၀)မ်ဳိးထဲက တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကုိပဲ ျဖစ္ေစ လက္သြက္ ေျခသြက္ ၿမိန္ေရရွက္ေရ
လြန္က်ဴးေနတဲ့ သူေတြဟာ အာမဂႏၶ = အညႇီအေဟာက္ေတြကုိ စားသုံးေနတဲ့
သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ? အဲဒီျပစ္မႈေတြကုိ လြန္က်ဴးေနတဲ့
သူေတြရဲ႕ စိတ္အစဥ္ေတြဟာ ဒီလုိ လြန္က်ဴးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ရာဂ, ေဒါသ,
ေမာဟ, မာန္မာန, ဣႆာç မစၦရိယ စတဲ့ ကိေလသာအညစ္အေၾကးေတြနဲ႔
လူးလဲေပက်ံေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သူတုိ႔ဟာ အညႇီအေဟာက္ေတြကုိ
စားသုံးေနတဲ့သူေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီေနရာမွာ သားငါးေတြကုိ စားသုံးသူေတြ
လုိက္နာ ျပဳက်င့္သင့္တဲ့ အခ်က္ေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြႏွင့္
ဆက္စပ္ျပီး ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့ ၀ိနယသဂၤဟ အ႒ကထာမွာ လာရွိတဲ့ မစၧမံသ
၀ိနိစၧယကထာကုိ ဦးတည္ကာ စားသင့္တဲ့ သားငါး, မစားသင့္တဲ့ သားငါး
အေၾကာင္းကုိ နာၾကည့္ၾကရေအာင္ ..။
☆Buddhavasa Tiloka☆
